Του Γιώργου Σιούτζου*
Μετά από τόσα χρόνια εκλογικών διαδικασιών και εμπειριών διακυβέρνησης το εκλογικό σώμα βλέπει τις ιδεολογίες και την ενασχόληση με αυτές περιττή πολυτέλεια. Οι όροι πρακτικότητας και άμεσης ανακούφισης που αναζητούν οι πολίτες στις εκλογικές ομιλίες δεν αφήνουν χώρο στα ιδεολογικά μανιφέστα να συγκινήσουν και στις βαρύγδουπες διακηρύξεις να πείσουν και να συγκινήσουν. Το ιδεολογικό πλαίσιο στο οποίο κινείται κάθε κόμμα μοιάζει να μην έχει καμία ουσιαστική επίδραση στους ψηφοφόρους. Κάθε λόγος περί ιδεολογίας ταυτίζεται με μία γενικότερη θεωρία μη εφαρμόσιμη και οι αποδέκτες της ξέρουν καλά πως οποιαδήποτε ιδεολογία έχει αντικατασταθεί με αυτή του τυχοδιωκτισμού.
Η ιδεολογία δε θεωρείται πια ικανή να προκαλέσει αλλαγές σε πρακτικούς όρους. Είναι ευρέως διατυπωμένο άλλωστε ότι το καπιταλιστικό περιβάλλον και το διεθνές αλληλεξαρτώμενο σύστημα είναι τόσο καλά εγκαθιδρυμένο που είναι καλά οχυρωμένο σε κάθε απόπειρα επίθεσης με στόχο την τεκτονική αλλαγή του. Πρόσφατο παράδειγμα άλλωστε η προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης και οι προεκλογικές εξαγγελίας για θεμελιώδη αλλαγή της σχέσης της Ελλάδας με το ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι.
Βέβαια υπάρχουν και οι ρομαντικοί που θέλουν να πιστεύουν ακόμα σε ριζικές αλλαγές και αναζητούν την ίχνη σε αυτή την αναζήτηση στις ιδεολογικές διακηρύξεις των κομμάτων. Αυτή η μερίδα γοητεύεται από την ιδέα της απόδρασης σε έναν ιδεατό κόσμο. Απόδρασης από μία πραγματικότητα που θεωρεί δεδομένη.
Στο βλέμμα των πολιτικών ο λαός δεν βλέπει ποια ηγέτες που οραματίζονται κάποια αλλαγή. Προσπαθεί να αναγνωρίσει βάσιμες υποσχέσεις για μέτρα που θα ανακουφίσουν έστω και λίγο τη δύσκολη οικονομικά και κοινωνικά καθημερινότητά τους. Στο βλέμμα των πολιτικών ο λαός βλέπει ένα όργανο λήψης αποφάσεων και ένα εκτελεστικό μέσο στο οποίο μπορεί να αποθέσει τις ελπίδες του για κάποια πρακτική αλλαγή.
Προς επίρρωση των παραπάνω αν κάνουμε μία ιστορική αναδρομή θα δούμε πως έχει περάσει πολύ καιρός από την τελευταία κομβική και θεμελιώδους σημασίας αλλαγή στον τρόπο άσκησης της εξουσίας και λειτουργίας του πολιτικού γίγνεσθαι. Βέβαια αποφεύγοντας μία ισοπεδωτική θεώρηση μπορούμε να αναγνωρίσουμε ορισμένες βελτιωτικές ενέργειες και προόδους με την μορφή ενσωματώσεων σε ένα υπάρχον εγκαθιδρυμένο σύστημα. Και αυτό το εγκαθιδρυμένο σύστημα φαίνεται να είναι η καλύτερη επιλογή που έχουμε αυτή τη στιγμή και η καλύτερη εφεύρεση που μας εγγυάται ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης. Η ιδεολογία πρέπει να συνεπαίρνει την καρδιά και το μυαλό τον ανθρώπων. Και τη δεδομένη ιστορική στιγμή το μυαλό είναι αυτό που κυριαρχεί και αναζητά ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις που θα αναβαθμίσουν την καθημερινότητα και θα δώσουν μία ανάσα ανακούφισης.
* Ο Γιώργος Σιούτζος είναι Business Analyst