Σε ένα άτυπο γκάλοπ, ρωτήσαμε τρεις διαφορετικούς πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου την γνώμη τους.
Ενός Ιρλανδού δημοσιογράφου που ζει στη Σκωτία, αλλά και δύο ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Κοινό στοιχείο και των τριών είναι ότι ως νέοι άνθρωποι μεταφέρουν την εικόνα ακριβώς όπως είναι, παίρνοντας θέση ανοιχτά υπέρ του BRemain.
-Ο Ιρλανδός δημοσιογράφος, James P. Mahon, ο οποίος ζει και εργάζεται στη Σκωτία μας μεταφέρει την εικόνα από την Σκωτία,“εδώ, στη Σκωτία, ελπίζουν πράγματι πώς θα αποχωρήσει η Βρετανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό θα βοηθήσει τους ίδιους στα σχέδια τους. Δηλαδή, σε περίπτωση αποχώρησης από την Έ.Ε., η Σκωτία θα διεκδικήσει και πάλι την ανεξαρτησία της. Μόλις την κερδίσει, το πρώτο πράγμα που θα θελήσει να κάνει είναι να ζητήσει την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι δεδομένο αυτό. Βέβαια, εγώ προσωπικά, ελπίζω η ψήφιση να γίνει με σύνεση και να παραμείνει το Ηνωμένο Βασίλειο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διαφορετικά, οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και δυστυχώς άσχημες. Θα επιστρέψουμε δέκα χρόνια πίσω. Οι βιομηχανίες της χώρας μας θα παγώσουν, ενώ και η αξία του νομίσματος θα πέσει πάρα πολύ. Η Ευρώπη από την άλλη, θα παραμείνει ισχυρή. Θα προχωρήσει, θα στέκεται στα πόδια της και αργότερα θα μας ξεχάσει. Και είναι λογικό. Δεν μπορεί μια ομάδα εθνικιστών, οι οποίοι είναι προσκολλημένοι σε περασμένα μεγαλεία, νομίζοντας ότι ζούμε ακόμα στην εποχή της Βρετανικής αυτοκρατορίας να μας βγάλουν από το σπίτι μας. Άλλωστε, στην καρδιά οι πολίτες του ΗΒ, είναι Ευρωπαίοι.”
-Η Alexia Eastwood είναι Βρετανίδα συγγραφέας και μεταφράστρια. Τα τελευταία χρόνια μαζί με το σύζυγο της ζει στην Ελλάδα. Η συζήτηση ξεκινάει λέγοντας μου ότι “το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να μείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.” . “Πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν κάποιες σημαντικές αλλαγές στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να γίνει πιο ευέλικτη και πιο συμβιβαστική, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες όλων των κρατών-μελών. Πρέπει να χαρακτηριστεί από μεγαλύτερη δημοκρατικότητα και διαφάνεια.” Εκτιμά ότι η έκβαση του δημοψηφίσματος δεν θα είναι BRexit. Ωστόσο, σε περίπτωση που τελικά οι συμπατριώτες της αποφασίζουν να αποχωρήσουν από την Ένωση δεν πιστεύει ότι θα είναι και το τέλος του κόσμου. Όμως, θα υπάρξουν σοβαρές και δυσάρεστες εξελίξεις. “Η Ευρωπαϊκή Ένωση, προσφέρει κάποιες βασικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές ασφάλειες. Η υπάρχουσα συντηρητική κυβέρνηση δεν τις προσφέρει. Σίγουρα, αρχικά, οι πρώτοι που θα βιώσουν τις δυσκολίες της αποχώρησης θα είναι οι χαμηλόμισθοι. Οι χρηματοδοτήσεις από την Ε.Ε. θα κοπούν και η τωρινή κυβέρνηση ασκεί μια πολιτική έντονης λιτότητας περικόπτοντας μισθούς και συντάξεις. Σίγουρα, υπάρχουν πολλές και εύλογες ανησυχίες για την Ευρώπη. Ζω στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και είναι κάτι που διαπιστώνω και η ίδια και εδώ. Όμως, υπήρξε μια λαϊκίστικη ρητορική που στηρίχθηκε στον φόβο του κόσμου για το μεταναστευτικό. Όσοι λοιπόν, ψηφίσουν υπέρ της εξόδου θα είναι καθαρά και μόνο λόγω του μεταναστευτικού και της λάθος πληροφόρησης τους πάνω σε αυτό το ζήτημα” καταλήγει.
-Ο Stephan Akehurst είναι επίσης Βρετανός. Είναι από τους ανθρώπους που αφιέρωσε τη ζωή του στα ταξίδια. Πλέον ζει στη χώρα μας. Η άποψη του ως πολίτης του Ηνωμένου Βασιλείου αλλά κυρίως ως Ευρωπαίος πολίτης είναι ξεκάθαρη και χειμαρρώδης: “Είμαι άνθρωπος που απολαμβάνει το Ευρωπαϊκό προνόμιο του να μπορείς να ταξιδέψεις στο εσωτερικό της ελεύθερα. Είμαι ξεκάθαρα ενάντια του BRexit. Στεναχωριέμαι που προέρχομαι από μια χώρα προσκολλημένη στο παρελθόν της και αδιάφορη για το μέλλον της. Αδυνατώ να καταλάβω πώς μπορεί το ΗΒ να είναι καλύτερα εκτός Ε.Ε. Δεν ξέρω και απορώ ειλικρινά, από που και πώς ενημερώνονται οι άνθρωποι που στηρίζουν την έξοδο της χώρας από την Ένωση. Πιστεύουν ειλικρινά ότι τα πράγματα θα είναι καλύτερα; Εγώ φοβάμαι ότι θα χειροτερέψουν! Πρέπει να σας πω πάντως, ότι οι περισσότεροι που τάσσονται υπέρ του BRexit είναι άνθρωποι που ανήκουν στον ακροδεξιό πολιτικό χώρο και δεν βλέπουν τίποτα πέρα από τη μύτη τους. Μια χούφτα λοιπόν εθνικιστών, με λάθος ενημέρωση και πληροφόρηση, είναι αυτοί που έχουν εντονότερη την επιθυμία της εξόδου. Δυστυχώς, τα μυαλά αυτών των ανθρώπων δεν θα αλλάξουν ποτέ. Δεν έχουν ούτε κουλτούρα, ούτε είναι διανοούμενοι. Δεν έχουν την κριτική ικανότητα να φιλτράρουν την πληροφορία που δέχονται. Αυτοί οι άνθρωποι ζουν σε μια φούσκα παρελθοντικής αίγλης της Βρετανικής αυτοκρατορίας. Παίζουν ξύλο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα και όταν επισκέπτονται άλλες χώρες (λχ. τα ελληνικά νησιά) ουρούν όπου βρουν μπροστά τους. Δεν ξέρω, ίσως τελικά πράγματι αυτά τα μυαλά να μην έχουν θέσει στην Ευρώπη και να πρέπει να τους αφήσουμε στο νησί τους μόνους τους. Να μη μπορούν να αγοράσουν ούτε ένα σπίτι, η συντηρητική κυβέρνηση να αυξήσει τους φόρους και προχωρήσει και σε άλλες περικοπές. Και ίσως, τότε να τους ρωτήσουμε πώς νιώθουν που είναι εκτός Ε.Ε…”
Ενώ οι τόνοι έχουν ανέβει, μια ημέρα πριν το κρίσιμο δημοψήφισμα, όλοι με αγωνία αναρωτιούνται άραγε, τι θα ξημερώσει στις 24 Ιουνίου για την Ευρώπη αλλά κυρίως, για το Ηνωμένο Βασίλειο;
