Αν κάποιος ομογενής ερχόταν στην Ελλάδα την Κυριακή το βράδυ και έβλεπε τον τελικό χάρτη των Αυτοδιοικητικών εκλογών, το συμπέρασμά του θα ήταν ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ισοπεδωτικά κυρίαρχη στην πολιτική ζωή.
Του Θοδωρή Καλούδη
Στις 13 Περιφέρειες, η Νέα Δημοκρατία κέρδισε 7 +1 (την Κρήτη, σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ) και μάλιστα με ποσοστά μεγαλύτερα της εκλογικής δύναμής της. Η συσπειρωμένη αντιπολίτευση κέρδισε μόνο μία Περιφέρεια (της πολύπαθης Θεσσαλίας). Σε 4 Περιφέρειες το παιχνίδι ήταν θέμα “οικογενειακών διαφορών”, όπου “αντάρτες” της Νέας Δημοκρατίας (προφανώς υποστηριζόμενοι – για αντιπολιτευτικούς λόγους – και από πολίτες άλλων κομματικών επιλογών) επικράτησαν των επισήμων υποψηφιοτήτων, οι οποίοι, εν πάση περιπτώσει, κινήθηκαν στα εκλογικά όρια της ΝΔ.
Και ενώ, κατά την άποψή μας, η κυριαρχία Μητσοτάκη (και από τα απόλυτα στοιχεία των ψήφων και των ποσοστών των Αυτοδιοικητικών εκλογών) δεν αμφισβητείται, κάποια μηνύματα του δεύτερου γύρου οδήγησαν σε ανατροπή των εντυπώσεων, επέτρεψαν αλαζονίες και κοκορομαχίες των μικρομεσαίων στα κανάλια, αλλά δημιουργούν και κάποιους σοβαρούς προβληματισμούς στην κυβέρνηση.
Μερικές παρατηρήσεις:
1. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας επιτυχημένος και σοβαρός πρωθυπουργός που στηρίζεται από ευρύτερες της Νέας Δημοκρατίας κοινωνικές δυνάμεις. Έτσι αναδείχτηκε θριαμβευτής των εθνικών εκλογών. Δεν είχε κανένα λόγο να εμφανιστεί, τρεις μήνες μετά στις Αυτοδιοικητικές, ως κομματάρχης. Δεν είχε ουσιώδες πολιτικό κέρδος να βάλει τον πύχη τόσο ψηλά δηλώνοντας “τα θέλω όλα”. Αυτή η στρατηγική, σε συνδυασμό με επισφαλείς κομματικές επιλογές υποψηφίων σε ορισμένες Περιφέρειες, οδήγησαν σε μικρές ήττες, με μεγάλο νόημα.
2. Η πλέον πιθανή εξήγηση αυτής της πολιτικής συμπεριφοράς είναι η κυβερνητική ανασφάλεια που προέκυψε από τις παραλείψεις του κρατικού μηχανισμού και τις επιτελικές αστοχίες στην αντιμετώπιση των κρίσεων (φωτιές – πλημμύρες) του καλοκαιριού, οι οποίες ήρθαν “καπάκι” σε συνειρμούς από πρόσφατες τραγωδίες (Τέμπη) ή δραματικές ανεπάρκειες (ξένοι Χουλιγκανς). Πιθανόν η μαξιμαλιστική πρόθεση της κυριαρχίας και στην Αυτοδιοίκηση να ήταν μια επιβεβαίωση που όμως δεν είχε ανάγκη η με νοπή εντολή κυβέρνηση.
3. Αναπόφευκτα, ενώ στον πρώτο γύρο των Αυτοδιοικητικών η Νέα Δημοκρατία εμφανίστηκε να “σαρώνει”, στον δεύτερο γύρο (που δεν έχασε σε ποσοστά) μην κατορθώνοντας να πιάσει τους στόχους της απόλυτης κυριαρχίας, εμφανίστηκε να “χάνει”. Και αυτό οδήγησε πολλούς βιαστικούς αναλυτές – και ορισμένους τηλεαστέρες που τρέφονται από το “τζέρτζελο” – σε συμπεράσματα που απέχουν από τη μαθηματική και πολιτική απότύπωση και των Αυτοδιοικητικών αποτελεσμάτων.
4. Η αντιπολίτευση εμφανίστηκε την Κυριακή το βράδυ να πανηγυρίζει νίκες. Ποιές νίκες; Την εξής μία: “ότι, τελικά, δεν του πέρασε του Μητσοτάκη”, όπως είπε χαρακτηριστικά νεόκοπο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
5. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ “δεν υπάρχει” (ούτε) στον Αυτοδιοικητικό χάρτη. Το γεγονός αυτό δεν επιτρέπει στον κ. Κασσελάκη (που, την ημέρα της κάλπης, επέλεξε να αναχωρήσει με τον σύντροφο Τάιλερ σε ταξείδι στις ΗΠΑ!) να δηλώνει, μέσω tik tok, ότι “ήθελα να είμαι μαζί σας απόψε, σας στέλνω ένα μήνυμα από τη Νέα Υόρκη” και διάφορα άλλα “πολιτικά”, που περασαν παντελώς απαρατήρητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μεγάλος χαμένος και αυτών των εκλογών. Και όταν το αναλύσουν στην Κουμουνδούρου, θα αρχίσει πάλι η μουρμούρα, αν όχι οι εκρήξεις.
6. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε (όπως πάντα) πολλούς δήμους, μεταξύ των οποίων της πρωτεύουσας και της Θεσσαλονίκης και, συνεργαζόμενο με τον ΣΥΡΙΖΑ, μία Περιφέρεια. Ειδικά στην Αθήνα έκανε την μεγάλη ανατροπή και ο υποψήφιός του, από το 14,19%, έναντι 41,35% του νυν δημάρχου στον πρώτο γύρο, πέτυχε 56% στον δεύτερο γύρο, με την εμφανή ή αφανή υποστήριξη του συνόλου της αντιπολίτευσης. Αλλά και τη συβδρομή υπόγειων ρευμάτων δυσαρέσκειας (ή της αδιαφορίας για την τύχη του κ. Μπακογιάννη) πολλών Νεοδημοκρατών, που απείχαν την δεύτερη Κυριακή. Αυτή ήταν και η μόνη μη αναμενόμενη ήττα της Νέας Δημοκρατίας. Η συγκυρία επιτρέπει στον κ. Ανδρουλάκη να ονειρεύεται κυριαρχία στην Κεντροαριστερή πολυκατοικία ενόψει των Ευρωεκλογών και να κλείνει τα αυτιά του στις παραίνέσεις του Γιώργου Παπανδρέου για μέτωπο ή σύγκλιση ή συγχώνευση με τον ΣΥΡΙΖΑ ή κάτι τέτοιο (ποτέ δεν καταλαβαίνεις απόλυτα τι θέλει να πει ο τ. πρωθυπουργός).
7. Με τούτα και με εκείνα, διαφοροποιήθηκε, μέσα σε μία εβδομάδα, το πολιτικό σκηνικό; Όχι βέβαια! Απλώς οι πολίτες μπορεί, στην πλειοψηφία τους, να σέβονται την προσπάθεια και να επιδοκιμάζουν πολλά χειροπιαστά αποτελέσματα της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, αλλά στέλνουν και κάποιες προειδοποιητικές βολές. Κάτι σαν κι αυτό που λέμε… “σ’ αγαπώ αλλά πρόσεχε!”
Πηγή: economico.gr