Μια πράξη όπως το να τρώει κάποιος τα νύχια του μπορεί για κάποιους να μην σημαίνει τίποτα, σύμφωνα όμως με τους ερευνητές, μπορεί να σημαίνει πολλά για την ψυχολογία των ατόμων.
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ φανερώνει ότι οι άνθρωποι που είναι γενικά ανυπόμονοι, ή βαριούνται ή απογοητεύονται εύκολα, είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές με επίκεντρο το σώμα τους (τρώνε τα νύχια τους, ξύνουν το δέρμα τους, τραβούν τις βλεφαρίδες τους κλπ).
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Behavior Therapy and Experimental Psychiatry, επισημαίνει ότι αυτά οφείλονται στην τελειομανία του ατόμου, μία πτυχή της προσωπικότητας που λίγοι αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει (ως υποκείμενη αιτία) στην συμπεριφορά και τις αποφάσεις του ατόμου.
Για τις ανάγκες της έρευνας, οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις 48 ατόμων, εκ των οποίων οι μισοί εκδήλωναν τακτικά τέτοιου είδους ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές. Οι υπόλοιποι δεν είχαν κανένα τέτοιο “σύμπτωμα”. Οι συμμετέχοντες έδωσαν αρχικά απαντήσεις σχετικά με το βαθμό στον οποίο βιώνουν συναισθήματα όπως η ανία, ο θυμός, η ενοχή, η ευερεθιστότητα και η ανησυχία.
Στη συνέχεια, κάθε συμμετέχων εκτέθηκε σε καταστάσεις ειδικά σχεδιασμένες για να προκαλέσουν συγκεκριμένα συναισθήματα (συμπεριλαμβανομένης της χαλάρωσης, του άγχους, της απογοήτευσης και της ανίας/πλήξης). Στο “σενάριο” της πλήξης, για παράδειγμα, το άτομο απλά το άφηναν μόνο του σε ένα δωμάτιο για έξι λεπτά.
Διαπιστώθηκε ότι οι συμμετέχοντες με ιστορικό ψυχαναγκαστικών συμπεριφορών ήταν πιο επιρρεπείς στο να κάνουν τέτοιες πράξεις (δάγκωμα νυχιών, τράβηγμα τριχών κλπ) όταν ένιωθαν αγχωμένοι ή/και απογοητευμένοι. Ταυτόχρονα, δεν επέδειξαν τέτοιες συμπεριφορές, όταν ήταν σε κατάσταση χαλάρωσης ή ικανοποίησης.
Οι ερευνητές επισήμαναν επίσης ότι αυτές οι συμπεριφορές οφείλονται και σε έναν ακόμα παράγοντα: στην τάση των ατόμων αυτών να διοχετεύσουν οπωσδήποτε την ενέργειά τους κάπου, όταν δεν μπορούν να το κάνουν εκεί που θέλουν.
Και πρόσθεσαν ότι η θετική επίπτωση αυτών των συμπεριφορών είναι η προσαρμοστική ρύθμιση των συναισθημάτων. Αυτό που προκαλεί αυτές τις συμπεριφορές είναι σε μεγάλο βαθμό η απογοήτευση και η ανυπομονησία, οπότε το άτομο αναζητά “υποκατάστατα δράσης” για να διοχετεύσει την ενέργειά του.