Όταν ένας προϊστάμενος ή εργοδότης πρέπει να “διαχειριστεί” έναν καλό και εργατικό υπάλληλο, 9 στις 10 περιπτώσεις θα του φορτώσει ακόμα περισσότερη εργασία.
Η ταμπέλα του “αφεντικού” μπορεί να είναι κολακευτική ακόμα και εθιστική, ωστόσο αυτό που δεν έχει γίνει κατανοητό είναι η μεγάλη απόσταση που χωρίζει το “αφεντικό” από τον “ηγέτη”. Αυτό το σημείο είναι που ένας εργαζόμενος “λυγίζει”, με αποτέλεσμα να υποβάλει την παραίτησή του. Κι αν οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει κάτι τέτοιο τόσο εύκολα, οι (κακοί) διευθυντές να είναι σίγουροι ότι περνάει από το μυαλό του κάθε μα κάθε ημέρα. Επομένως η παραίτηση είναι απλώς θέμα χρόνου.
Στο παρακάτω κείμενο θα δείτε τους λόγους που τελικά οι καλοί υπάλληλοι δεν εγκαταλείπουν την εργασία τους, αλλά τα ίδια τους τα αφεντικά, καθώς δεν “έπιασαν” το κόλπο: να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης γι’ αυτούς και όχι να είναι απλοί εκμεταλλευτές. Προφανώς, δεν μπορούν.
Τους εξαντλούν στην δουλειά
Τίποτα δεν «καίει» έναν καλό εργαζόμενο, περισσότερο από τον υπερβολικό εργασιακό φόρτο. Αλλά δυστυχώς τα διευθυντικά στελέχη πέφτουν συχνά στην παγίδα να φορτώνουν δουλειά στους καλύτερους. Αυτό βέβαια που δεν συνειδητοποιούν είναι πως με τον τρόπο αυτό, τους κάνουν να αισθάνονται πως τιμωρούνται για την καλή τους απόδοση. Σύμφωνα δε με σχετικές μελέτες αυτή η τακτική τελικά δεν οδηγεί και σε αύξηση της παραγωγικότητας. Αν δε ένας εργοδότης θέλει να αυξήσει την απόδοση των ταλαντούχων εργαζομένων θα πρέπει να τους ανταμείψει, με αυξήσεις, προαγωγές κλπ
Δεν αναγνωρίζουν και δεν ανταμείβουν την προσφορά τους
Ένα συχνό λάθος είναι πως υποτιμάται η «δύναμη» που έχει ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, ως επιβράβευση προς αυτούς που αποδίδουν τα μέγιστα. Οι διευθυντές θα πρέπει να επικοινωνούν με τους εργαζόμενους και να γνωρίζουν τι είναι αυτό που θα τους ικανοποιούσε ως ένδειξη αναγνώρισης της σκληρής δουλειάς που κάνουν. Για άλλους μπορεί να είναι μια αύξηση, για άλλους η δημόσια αναγνώριση κα.
Κακή σχέση προϊστάμενου – εργαζόμενου
Περισσότεροι από το 50% των εργαζόμενων που παραιτούνται το κάνουν εξαιτίας της σχέσης τους με τον προϊστάμενό τους. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές μεγάλες αλλά και «έξυπνες» εταιρείες φροντίζουν ώστε οι μάνατζερ να είναι άτομα που γνωρίζουν πώς να είναι καλοί επαγγελματίες αλλά και να είναι ανθρώπινοι με το εργατικό δυναμικό. Ο εργαζόμενος αδυνατεί από ένα σημείο και μετά να εργάζεται για κάποιον – και μάλιστα πάνω από τις προβλεπόμενες ώρες- όταν αυτός δεν ενδιαφέρεται για τίποτε πέρα του πόσο αποδίδει.
Δεν τηρούν δεσμεύσεις και συμφωνίες
Το να αναλαμβάνει ένας προϊστάμενος ή εργοδότης μια δέσμευση μπορεί να κάνει έναν εργαζόμενο ιδιαίτερα ευτυχή αλλά η μη τήρηση αυτής της δέσμευσης μπορεί και να τον κάνει να τρέξει προς την έξοδο. Οριστικά. Όταν η συμφωνία τηρείται ο προϊστάμενος έχει τον σεβασμό του εργαζόμενου αλλά όταν αθετείται γίνεται έως και σφόδρα αντιπαθής. Εξάλλου εάν ο ανώτερος στην ιεραρχία δεν κρατά το λόγο του, γιατί να του κάνουν όλοι οι άλλοι;
Προσλαμβάνουν και δίνουν προαγωγή σε λάθος άτομα
Οι καλοί και δουλευταράδες εργαζόμενοι θέλουν να συνεργάζονται με άτομα που τους ταιριάζουν. Η πρόσληψη μη ικανών ατόμων, αποτελεί σοβαρό αντικίνητρο ενώ η προαγωγή αυτών των «λάθος» ατόμων είναι κάτι ακόμη χειρότερο καθώς εκλαμβάνεται ως προσβολή.
Δεν αφήνουν του ικανούς να «ακολουθήσουν» το πάθος τους
Οι ταλαντούχοι εργαζόμενοι είναι άτομα παθιασμένα. Όταν τους δίνεται η δυνατότητα να ακολουθήσουν αυτό που επιθυμούν, η παραγωγικότητά τους αυξάνει. Πολλοί προϊστάμενοι όμως θέλουν να εγκλωβίζουν τους υφιστάμενούς τους σε «κουτάκια», κάτι που ξεκινά από τη δική τους φοβία πως εάν τους αφήσουν ελεύθερους να κυνηγήσουν αυτό τους του ικανοποιεί, θα είναι και λιγότερο αποδοτικοί.
Δεν τους βοηθούν να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους
Ένας ικανός μάνατζερ φροντίζει να «ανακαλύπτει» για τους ταλαντούχους εργαζόμενους, νέα πεδία στα οποία θα μπορούσαν να απορροφηθούν και μέσα από την ενασχόλησή τους να βελτιώσουν υπάρχουσες δεξιότητες ή να αναπτύξουν νέες. Διαφορετικά, οι εργαζόμενοι βαριούνται…
«Στραγγαλίζουν» τη δημιουργικότητά τους
Οι πιο ταλαντούχοι υπάλληλοι έχουν ανάγκη να βελτιώνουν ό,τι και εάν είναι αυτό με το οποίο καταπιάνονται. Εάν κάποιος τους στερήσει την δυνατότητα να το πράξουν, επειδή ο προϊστάμενος δεν θέλει να αλλάξει τίποτα, τότε απλά καταλήγουν να μισούν τη δουλειά τους αφού αισθάνονται περιορισμένοι έως και καταπιεσμένοι.
Δεν προσφέρουν πνευματική «πρόκληση»
Οι εργοδότες ή οι προϊστάμενο που πραγματικά ξεχωρίζουν, είναι αυτοί που προκαλούν τους εργαζόμενους να φέρουν σε πέρας κάτι που μοιάζει αδιανόητο και αφού αυτοί αποδεχθούν την πρόκληση, κάνουν ό,τι μπορούν για να τους βοηθήσουν να επιτύχουν. Όταν ταλαντούχοι και έξυπνοι άνθρωποι «συναντιούνται», το να κάνουν βαρετά και «εύκολα» πράγματα απλά θα τους οδηγήσει σε αναζήτηση μιας πιο απαιτητικής εργασίας.