Ένας στους τέσσερις μπορεί να επιβιώσει από καρκίνο του παγκρέατος, αν διαγνωστεί νωρίς και χειρουργηθεί έγκαιρα, πριν ο καρκίνος κάνει μετάσταση σε άλλα όργανα, και εφόσον δεν έχει διηθήσει αγγεία, δηλώνει ο διεθνώς διακεκριμένος χειρουργός και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ρομποτικής Χειρουργικής Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή 104,9 ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΓΕΙΑΣ της Τάνιας Μαντουβάλου.
Όσον αφορά τον καρκίνο στο παχύ έντερο ο κ. Κωνσταντινίδης αναφέρει ότι με τη ρομποτική τεχνική μπορεί να αποφευχθεί η παρά φύσιν έδρα, σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ για τους γυναικολογικούς καρκίνους επισημαίνει, ότι το 90% των επεμβάσεων που θέλουν χειρουργείο, γίνονται ρομποτικά σε όλα τα κέντρα αναφοράς.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Ερ: Κύριε Κωνσταντινίδη θέλω να ξεκινήσουμε από τα δύσκολα, όπως είναι ο καρκίνος στο πάγκρεας, που γνωρίζουμε γενικά ότι έχει χαμηλό προσδόκιμο.
Απ: Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι δυστυχώς μία πολύ δύσκολη ασθένεια, θανατηφόρος αν δεν γίνει πολύ γρήγορα η διάγνωση και δεν αντιμετωπιστεί άμεσα και σωστά. Εμείς λοιπόν στη χειρουργική ογκολογία χωρίζουμε το πάγκρεας σε κεφαλή σώμα και ουρά. Αν ξεκινήσουμε λοιπόν από την ουρά που είναι από την αριστερή πλευρά του παγκρέατος προς το σπλήνα, εκεί τα πράγματα αν διαγνωστούν νωρίς και γίνει η επέμβαση νωρίς, τότε η επιβίωση είναι πολύ πολύ καλύτερη από τις περιπτώσεις που η διάγνωση γίνεται αργότερα.
Ερ: Ένα παράδειγμα σε νούμερα μπορείτε να μας δώσετε;
Απ: Είναι διαφορετικό το πρόβλημα όταν χειρουργείται και διαφορετικό όταν δεν είναι χειρουργήσιμο. Σε αυτούς που δεν μπορούν να χειρουργηθούν, επειδή, η διάγνωση έγινε κάπως αργά κι έχει φύγει ο καρκίνος από το πάγκρεας και έχει πάει σε άλλα όργανα, η επιβίωση είναι πολύ μικρότερη του ενός έτους. Δηλαδή κάνουμε προσπάθειες με ακτινοβολίες ή χημειοθεραπείες, για να περιορίσουμε τη νόσο, αλλά δυστυχώς η επιστήμη δεν έχει τόσο καλά όπλα στα χέρια της για να την τιθασεύσει. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι έχουμε πάρα πολύ δύσκολο δρόμο μπροστά μας, σε κάποιον άνθρωπο που δυστυχώς η διάγνωση έγινε όταν πια η νόσος ξέφυγε από το πάγκρεας. Το θέμα όμως της συζήτησης στα συνέδρια και του ενδιαφέροντος του κόσμου, είναι ότι εάν γίνει η διάγνωση και ξέρουμε ότι υπάρχει αντιμετωπίσιμος χειρουργικά καρκίνος, δηλαδή δεν έχει πιάσει τα αγγεία της περιοχής, να τα έχει διηθήσει και να τα κάνει ένα με τον όγκο, σε αυτές τις περιπτώσεις μπορούμε να αφαιρέσουμε το τμήμα του παγκρέατος που πρέπει, αν είναι η ουρά την ουρά παγκρέατος, αν είναι η κεφαλή την κεφαλή, μαζί με τον δωδεκαδάκτυλο, το χοληδόχο πόρο τη χοληδόχο κύστη και ένα μέρος του στομάχου. Αυτό είναι το πολύ δύσκολο χειρουργείο που λέγεται η επέμβαση Whipple. Κι εδώ είναι το μεγάλο επίτευγμα των ημερών μας, ότι τώρα μπορούμε και κάνουμε ρομποτικά αυτές τις επεμβάσεις, δεν ανοίγουμε το κοιλιακό τοίχωμα, δεν κάνουμε μεγάλη τομή στην κοιλιά και ανακασκευάζουμε την περιοχή με την ρομποτική τεχνική.
Ερ: Σε νούμερα, όμως δε μου απαντάτε. Μου είπατε πριν, ότι όταν δεν είναι χειρουργήσιμο, το προσδόκιμο είναι λιγότερο από ένα έτος.
Απ: Αν χειρουργηθεί, έχει περίπου 25% πιθανότητες να γίνει καλά. Που σημαίνει ότι επιβιώνει. Δηλαδή θα πεθάνει από άλλη αιτία.
Ερ: Έχει διαφορά το προσδόκιμο με τη ρομποτική χειρουργική απ΄ ότι με κλασσικό χειρουργείο;
Απ: Όχι δεν έχουμε αυτή τη στιγμή δεδομένα δεκαετιών για να μπορούμε να συζητήσουμε για διαφορά επιβίωσης επειδή έγινε η επέμβαση ρομποτικά και όχι ανοιχτά. Αυτό που έχουμε όμως στα χέρια μας είναι ότι έχουμε λιγότερες επιπλοκές σε σχέση με την ανοιχτή τομή. Δηλαδή, ένας άνθρωπος που μπαίνει σε ένα χειρουργείο και κάνει μία επέμβαση ανοιχτά, έχει κινδύνους, από λοιμώξεις του τραύματος, από αναπνευστικές επιπλοκές, θρομβοφλεβίτιδες κ.λ.π, διότι καθηλώνεται στο κρεβάτι κι όλα αυτά δημιουργούν αιτίες θανάτου. Όσον αφορά όμως το σώμα το ίδιο σε σχέση με τον καρκίνο, όσο λιγότερο τραύμα έχει κάποιος, τόσο πιο πολλές δυνάμεις του μένουν για να αντιμετωπίσει τον καρκίνο, που σημαίνει ότι πολύ πιο γρήγορα θα αναρρώσει από μία τέτοια επέμβαση, πολύ πιο γρήγορα θα πάρει χημειοθεραπεία, εάν χρειάζεται, πολύ πιο γρήγορα θα μπορέσει κανείς να τιθασεύσει τη νόσο. Η ρομποτική μας προσφέρει καλύτερες πιθανότητες να επιβιώσει κανείς.
Ερ: Για να κλείσουμε το θέμα με το πάγκρεας, εν κατακλείδι η επέμβαση αυτή δεν έχει ένδειξη σε μεταστατικούς καρκίνους.
Απ: Ακριβώς, έχει μόνο ένδειξη όταν ο καρκίνος δεν έχει πειράξει τα αγγεία και δεν έχει φύγει κάπου αλλού.
Ερ: Έχετε ασθενείς που έχουν ξεπεράσει την πενταετία μετά από μία τέτοια επέμβαση;
Απ: Έχουμε φυσικά. Εννοείται ότι έχουμε ασθενείς που έχουν περάσει όχι μόνο την πενταετία, αλλά και τη δεκαετία.
Ερ: Όσον αφορά τον καρκίνο του στομάχου και του εντέρου τι νεότερο έχουμε;
Απ: Στο στομάχι τώρα έχουμε πολλές ενδείξεις να γίνει η επέμβαση ρομποτικά, διότι πρέπει να ξέρει ο κόσμος ότι οποιαδήποτε τομή που είναι πάνω από τον αφαλό, εκτός του ότι προκαλεί πολύ μεγάλο πόνο, προκαλεί και πολλές πιθανότητες επιπλοκών. Εάν λοιπόν εμείς μπορούμε να αφαιρέσουμε το στομάχι, όσο πρέπει από αυτό, ή το μισό ή όλο, η το ένα τρίτο, ανάλογα το πρόβλημα που εντοπίζεται και να αφαιρέσουμε τους λεμφαδένες όλους, αυτό που μας επιτρέπει η ρομποτική χειρουργική, λόγω της μεγάλης μεγέθυνσης και λόγω του ότι δουλεύουμε αναίμακτα, είναι ότι μπορούμε να κάνουμε ένα πολύ καλύτερο λεμφαδενικό καθαρισμό που μας είναι πολύ χρήσιμος και να αποκαταστήσουμε την ανατομία. Και όταν αυτό μπορεί να γίνει χωρίς τομή, αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής αναρρώνει πολύ γρήγορα και επιστρέφει σπίτι του πολύ γρήγορα και με λιγότερες επιπλοκές. Στο παχύ έντερο το ίδιο πράγμα συμβαίνει. Αλλά αν είναι πολύ χαμηλά ο όγκος στο κάτω μέρος του εντέρου, στο ορθόν, εκεί έχουμε δυνατότητες να μπορούμε να αποκαθιστούμε την ανατομία, δηλαδή να μην κάνουμε μόνιμη κολοστομία. Αυξάνεται ο αριθμός των λεμφαδένων που καθαρίζουμε και μπορούμε με καλύτερο τρόπο να επαναφέρουμε το πάνω μέρος του εντέρου και το συνδέουμε με το κάτω, ούτος ώστε να μη χρειαστεί ο άνθρωπος αυτός να κάνει παρά φύσιν έδρα.
Ερ:: Όσον αφορά τους γυναικολογικούς καρκίνους;
Απ: Στους γυναικολογικούς καρκίνους σε όλα τα κέντρα αναφοράς, όπως και στο δικό μας, το 90% των επεμβάσεων που θέλουν χειρουργείο, γίνονται ρομποτικά. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε μία αφαίρεση των γυναικολογικών οργάνων, των ωοθηκών, των λεμφαδένων, (λεμφαδενικό καθαρισμό) με τη συνεργασία των γυναικολόγων ή ουρολόγων, αν χρειαστεί, για να γίνει η αντιμετώπιση του γυναικολογικού καρκίνου. Πάλι τα ίδια όργανα αφαιρείς, αλλά δεν ανοίγεις την κοιλιά.