Η ανάμιξη DNA από τρεις ανθρώπους φαίνεται να δίνει σοβαρές ελπίδες για γέννηση υγιών παιδιών από γυναίκες που πάσχουν από κάποιες σπάνιες ασθένειες, όπως αυτές που σχετίζονται με το μιτοχόνδριο των κυττάρων τους.
Η διαδικασία είναι σχετικά απλή. Στο ωάριο της προσβεβλημένης από αυτήν την ασθένεια μητέρας προστίθενται τα μιτοχόνδρια από μία άλλη γυναίκα-δότρια, έτσι ώστε το κύτταρο να είναι “καθαρό” και υγιές. Στην συνέχεια γίνεται, πάντα στο εργαστήριο, η ένωση με το ανδρικό σπέρα, έτσι ώστε να προχωρήσει η σύλληψη ενός νέου οργανισμού. Το ενδιαφέρον με αυτή την μέθοδο είναι ότι αφ’ ενός το μωρό είναι σίγουρα υγιές. Ενώ παράλληλα δεν είναι καταδικασμένο να φέρει και αυτό την ασθένεια στις επόμενες γενιές.
Η μέθοδος είναι ήδη νόμιμη στην Αγγλία, και σύντομα είναι σίγουρο ότι θα πάρει έγκριση σε χώρες όπως η Αυστραλία και οι ΗΠΑ. Όπως είναι προφανές, όλα αυτά ανοίγουν πολλούς νέους δρόμους στην γενετική αλλά και φέρουν στην επιφάνεια πολλά θέματα βιοηθικής αλλά και γενικότερα κοινωνικής αντίληψης. Η αναφορά σε “μωρά τριών γονέων” χτυπά συναγερμό σε όλους όσοι ανησυχούν για αυτές τις παραμέτρους της επιστήμης, καθώς δεν απέχει και πολύ από άλλου είδους “επεμβάσεις” στα ανθρώπινα κύταρα και τις γενετικές επεμβάσεις. Επεμβάσεις που κάποιοι υποστηρίζουν ότι μπορούν να ξεφύγουν από αγαθές προθέσεις (όπως στην περίπτωση που αναφέρουμε) και να ξεστρατίσουν σε μία ιδιόμορφη ευγονική του ανθρώπινου είδους ανάλογα με τις επιθυμίες του καθενός.
Όπως και να έχει όμως, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η μέθοδος αυτή ανοίγει νέους δρόμους για όσους υποφέρουν από αυτή την σοβαρή γενετική ανωμαλία. Και για όσους βάζουν δεύτερες σκέψεις, υποστηρίζουν ότι τα βασικά στοιχεία για την ταυτότητα του ατόμου βρίσκονται ηδη στο ωάριο της μητέρας του και δεν επηρρεάζονται από τις επεμβάσεις στο μιτοχόνδριο. Ενώ και το νομικό καθεστώς μπορεί να προσαρμοστεί στην νέα αυτή συνθήκη, αναγνωρίζοντας ότι η δωρεά μιτοχονδρίου δεν καθιστά την δότρια “μητέρα” του μωρού.
Από εκεί και πέρα αυτού του είδους οι επεμβάσεις στο ανθρώπινο DNA προκαλούν διϋστάμενες απόψεις μεταξύ των επιστημόνων σε όλον τον κόσμο. Απαιτώντας ένα καθαρό πλαίσιο λειτουργίας και επιστημονικής “ηθικής” ώστε να μην ξεφύγει σε δρόμους που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που μπορεί να οδηγήσουν.