Συνέντευξη στην Τασούλα Επτακοίλη
Η μητέρα της ήταν Ελληνίδα. Μετανάστευσε στη Βρετανία το 1963, για να γίνει νοσοκόμα. Παντρεύτηκε εκεί, με ηλεκτρολόγο μηχανολόγο, έγινε μητέρα και αφοσιώθηκε σε αυτό τον ρόλο. Όμως δεν ξέχασε ποτέ την πατρίδα της. Η πρώτη γλώσσα που δίδαξε στην κόρη της ήταν η ελληνική.
Πήρε πτυχίο Γενετικής από το Πανεπιστήμιο Κέμπριτζ και έκανε διδακτορικό στο Imperial Cancer Research Fund. Εργάστηκε επί σχεδόν μία δεκαετία ως ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Παστέρ του Παρισιού. To 2010 έγινε διευθύντρια της Μονάδας Γενετικής και Βιολογίας της Εμβρυϊκής Ανάπτυξης στο Ινστιτούτο Κιουρί και το 2012 άρχισε να διδάσκει Επιγενετική στο φημισμένο Κολέζ ντε Φρανς. Το 2019 έγινε η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε τη θέση της γενικής διευθύντριας του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας (EMBL) –του «Cern της Μοριακής Βιολογίας», όπως το αποκαλούν– με έδρα τη Γερμανία και τη Χαϊδελβέργη. Θεωρείται αυθεντία στην έρευνα για το πώς τα γονίδιά μας αλλάζουν την έκφρασή τους και πώς αυτές οι αλλαγές όχι μόνο σταθεροποιούνται αλλά και αναπαράγονται. Στα μυστικά της Επιγενετικής, δηλαδή…
– Πώς θα εξηγούσατε τι είναι η Επιγενετική σε κάποιον που δεν διαθέτει το ανάλογο επιστημονικό υπόβαθρο;
– Η Επιγενετική (o όρος επινοήθηκε από τον Βρετανό βιολόγο Κόνραντ Ουάντινγκτον τη δεκαετία του ’40) αναφέρεται σε οποιαδήποτε αλλαγή στην έκφραση των γονιδίων δεν περιλαμβάνει τροποποίηση της αλληλουχίας του DNA –η οποία είναι σταθερή– αλλά παραμένει αναστρέψιμη. Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα κύτταρα αποκτούν και διατηρούν την ταυτότητά τους χάρη στα επιγενετικά σημάδια: χημικές διαφορές στο DNA ή σε όσες πρωτεΐνες σχετίζονται με το DNA, που δεν αλλάζουν ποτέ την αλληλουχία του, αλλά καθιστούν δυνατή την ανάγνωση ορισμένων γονιδίων, ενώ άλλων όχι. Ετσι η Επιγενετική είναι ένα είδος κυτταρικής μνήμης που μεταδίδεται στις μελλοντικές γενιές κυττάρων. Ωστόσο, μπορεί να διαγραφεί, εξ ου και η αντιστρεψιμότητα την οποία ανέφερα ήδη.
– Είστε διεθνώς γνωστή για την έρευνά σας πάνω στην απενεργοποίηση του χρωμοσώματος Χ. Τι ακριβώς αφορά;
– Τα θηλυκά θηλαστικά φέρουν δύο χρωμοσώματα Χ, τα οποία κληρονομούν από τους γονείς τους, ενώ τα αρσενικά έχουν ένα χρωμόσωμα Υ από τον πατέρα τους και ένα χρωμόσωμα Χ από τη μητέρα τους. Το πρόβλημα είναι ότι το χρωμόσωμα Υ είναι φορέας πολύ λίγων γονιδίων, περίπου εκατό (κάποια από τα οποία βέβαια είναι σημαντικά για τα χαρακτηριστικά του αρσενικού φύλου), αλλά το Χ ένα έχει περισσότερα από χίλια! Για να αντισταθμιστεί αυτή η ανισορροπία μεταξύ ανδρών και γυναικών εξελίχθηκε στις γυναίκες μια διαδικασία που απενεργοποιεί ένα από τα δύο χρωμοσώματα Χ. Πρόκειται για μια 100% επιγενετική διαδικασία που θέτει σε «σίγαση» σχεδόν όλα τα γονίδια ενός από τα δύο χρωμοσώματα. Το DNA του ανενεργού Χ βρίσκεται ακόμα εκεί, απλώς δεν «εκφράζεται» ή παύει να χρησιμοποιείται. Ωστόσο, το άλλο χρωμόσωμα παραμένει ενεργό, ακριβώς όπως και το μοναδικό χρωμόσωμα X των ανδρών. Με αυτόν τον τρόπο, τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά, έχουν παρόμοια επίπεδα προϊόντων των Χ-χρωμοσωματικών γονιδίων. Εάν η διαδικασία απενεργοποίησης ενός Χ δεν συμβεί σε θηλυκά άτομα νωρίς στην ανάπτυξή τους, το έμβρυο πεθαίνει. Κι αυτό που σας περιέγραψα είναι μια βασική επιγενετική διαδικασία.
– Πώς γεννήθηκε το ενδιαφέρον σας για τη Βιολογία και στη συνέχεια για την Επιγενετική;
– Ίσως ακουστεί απίστευτο, αλλά δεν είχα κάνει ούτε ένα μάθημα Βιολογίας μέχρι που άρχισα να φοιτώ στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Σκόπευα να σπουδάσω Φυσική και Αστρονομία και αποφάσισα να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα Βιολογίας στο πρώτο έτος, ως μέρος της κατεύθυνσης των Φυσικών Επιστημών, για να έχω μια πιο ευρεία εικόνα. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ κύτταρο, δεν ήξερα καν τι είναι ο πυρήνας ή το μιτοχόνδριο και έζησα μια μοναδική εμπειρία – το δικό μου αρχιμήδειο «Εύρηκα!». Κι ενώ στην αρχή πίστευα ότι θα επέστρεφα στη Φυσική, η Βιολογία μου φαινόταν ολοένα και πιο συναρπαστική. Ηταν παντελής η άγνοιά μου, βέβαια, και ένιωθα χαμένη, αλλά τα ελληνικά μου με βοηθούσαν να καταλαβαίνω πολλούς όρους. Στο δεύτερο έτος είχα πια αλλάξει ρότα: Βιοχημεία, Φαρμακολογία και Βιολογία Ζώων. Ένιωσα σαν να κοιμόμουν επί χρόνια και ξύπνησα, αίφνης, στην ηλικία των 18 ή 19 ετών. Στη συνέχεια, οι δάσκαλοί μου, συμπεριλαμβανομένου του Τζον Φίντσαμ, επικεφαλής του τομέα Γενετικής εκείνη την εποχή, με έπεισαν να κάνω διδακτορικό, πίστεψαν σε μένα. Έτσι προχώρησα.
– Μπορεί η Επιγενετική να λύσει κάποια γενετικά μας προβλήματα και να αλλάξει χαρακτηριστικά που έχουμε κληρονομήσει από τους γονείς μας;
– Η γενετική κληρονομιά μας από τους γονείς μας είναι σαν ένα βιβλίο. Ωστόσο, δεν διαβάζονται όλα τα κεφάλαια ταυτόχρονα και μερικές φορές μπορούν να ερμηνευθούν με ελαφρώς διαφορετικούς τρόπους. Οι επιγενετικές αλλαγές εξαρτώνται από γενετικά κωδικοποιημένες πληροφορίες, μπορούν όμως να επηρεαστούν και από το περιβάλλον. Έτσι η γενετική μας κληρονομιά χρησιμοποιείται διαφορετικά σε κάποιο βαθμό, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο! Τι εννοώ: ο επιγενετικός μηχανισμός είναι απαραίτητος για την κανονική ανάπτυξή μας ή για την απενεργοποίηση του χρωμοσώματος Χ, αλλά, αν κάτι πάει στραβά, μπορεί επίσης να οδηγήσει στην εμφάνιση καρκίνου.
– Τι σας έκανε να αναλάβετε το τιμόνι του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας (EMBL);
– Είναι αλήθεια ότι στο παρελθόν είχα αρνηθεί αρκετές δελεαστικές προτάσεις. Αυτή τη φορά, όμως, ένιωσα πως έπρεπε να δεχτώ, για τρεις λόγους. Ο πρώτος ήταν πως το EMBL εστιάζει στην έρευνα και λειτουργεί με γνώμονα την αριστεία. Ο δεύτερος, πως όταν μια τέτοια ευκαιρία προσφέρεται σε μια γυναίκα, δεν υπάρχει περιθώριο άρνησης. Αν οι γυναίκες δεν καταβάλλουμε προσπάθειες, ανεξάρτητα από τις θυσίες που αυτές συνεπάγονται, τότε τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ! Ο τρίτος λόγος ήταν αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη. Η οικονομική κρίση που έπληξε πολλές χώρες –και την Ελλάδα– και η ψήφος των Βρετανών υπέρ του Brexit έχουν αποδυναμώσει σοβαρά το σπουδαίο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Είμαι μισή Βρετανίδα, μισή Ελληνίδα, παντρεμένη με Γάλλο και έχω περάσει περισσότερα από τα μισά χρόνια μου στη Γαλλία. Νιώθω πολύ Ευρωπαία. Πιστεύω στην Ευρώπη.
Η Ελληνίδα μητέρα μου με έμαθε νωρίς την αξία της λέξης φιλότιμο
– Πώς είναι σήμερα τα πράγματα στη Γερμανία σε ό,τι αφορά την πανδημία;
– Σχετικά καλά, σε σύγκριση με άλλες χώρες, αν και είχαμε κάποιες τοπικές εξάρσεις. Τα γραφεία του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας στη Χαϊδελβέργη και το Αμβούργο επαναλειτουργούν μερικώς. Κάνουμε τα πρώτα βήματα της επανεκκίνησής μας. Ωστόσο, είναι σαφές ότι για μια πλήρη επιστροφή στην κανονικότητα θα χρειαστούν αρκετοί μήνες.
– Περιμένατε ότι θα ζούσαμε ποτέ μια τέτοια κατάσταση;
– Και ναι, και όχι. Όχι γιατί ήλπιζα ότι η ανθρωπότητα θα μπορούσε να τη διαχειριστεί πιο λογικά. Ναι, γιατί και οι προηγούμενες επιδημίες του SARS (2002), του MERS (2013) και άλλων ιών θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί σε πανδημίες. Ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Προσωπικά, ως επιστήμονα που ερευνά την Επιγενετική, οι δεσμοί μεταξύ του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας με ενδιέφεραν ανέκαθεν. Έχει γίνει προφανές εδώ και πολλά χρόνια ότι η εξάπλωση μολυσματικών μικροβίων από ζώα σε άλλα ζώα, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου (ζωονόσων), θα είναι ολοένα και πιο συχνή, ως αποτέλεσμα της «εισβολής» του ανθρώπινου είδους, που καταστρέφει τα φυσικά οικοσυστήματα – μέσω της αποψίλωσης, της αστικοποίησης, της εντατικής γεωργίας, της διασποράς χημικών ρύπων. Κι από την άλλη, η ταχεία εξάπλωση μολυσματικών νόσων ευνοείται από την παγκοσμιοποίηση και την αυξημένη διασυνδεσιμότητα.
– Μπορεί να αναστραφεί αυτή η πορεία; Και πώς;
– Είναι σίγουρο ότι στο μέλλον θα υπάρξουν περισσότερες επιδημίες και πανδημίες εάν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε κι αν δεν συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει στον πλανήτη και γιατί. Όλοι πρέπει να δράσουμε, λοιπόν, καθένας στον τομέα του. Ως επιστήμονας και ως γενική διευθύντρια του μοναδικού οργανισμού βιοεπιστημών της Ευρώπης προσπαθώ να βοηθήσω μέσω της έρευνας: να κατανοήσω βαθύτερα και να εξηγήσω στους άλλους πώς δημιουργείται μια αναδυόμενη νόσος, πώς επιτυγχάνεται η εύθραυστη ισορροπία της ζωής σε ένα οικοσύστημα και ποιοι παράγοντες μπορούν να τη διαταράξουν. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για την αντιμετώπιση της COVID-19 είναι αποτέλεσμα της βασικής έρευνας των τελευταίων δεκαετιών και πολλά προέρχονται από το EMBL.
– Πώς θα μας βοηθούσε η Επιγενετική να αντιμετωπίσουμε νέες επιδημίες στο μέλλον;
– Η κατανόηση των συσχετισμών μεταξύ των περιβαλλοντικών προκλήσεων (μολυσματικών παραγόντων, όπως είναι οι ιοί ή οι χημικοί ρύποι που μπορούν να επηρεάσουν τη φύση και την ανθρώπινη υγεία) και των γενετικών παραλλαγών (δηλαδή μια ασυμπτωματική ή συμπτωματική νόσος, καθώς και οι διαφορές στην ανοσολογική απόκριση καθενός από εμάς) είναι απαραίτητη εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά μια επιδημία. Θα σας βοηθήσω να το κατανοήσετε με μερικά παραδείγματα. Γιατί κάποιοι άνθρωποι αρρωσταίνουν συχνότερα από άλλους; Η αιτία μπορεί να είναι γενετική αλλά και επιγενετική. Γιατί οι γυναίκες είναι λιγότερο ευάλωτες σε ορισμένες λοιμώξεις; Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ανοσοποιητικό τους σύστημα, καθώς πολλά γονίδια που σχετίζονται με την έμφυτη (φυσική) ανοσία βρίσκονται στο χρωμόσωμα X. Η επιγενετική διαδικασία της απενεργοποίησης του χρωμοσώματος Χ δύναται να επηρεάσει γονίδια τα οποία καθορίζουν την ανοσοαπόκρισή μας σε ιογενείς λοιμώξεις, ενδεχομένως και στον κορωνοϊό – αν και αυτό δεν είναι ακόμη σαφές. Οπότε, ναι, οι γνώσεις και τα εργαλεία που μας παρέχει η επιστήμη της Επιγενετικής είναι πολύτιμα και στην αντιμετώπιση μιας πανδημίας.
– Ποιος είναι για εσάς ο ορισμός της επιτυχίας, κ. Χερντ;
– Να εκπαιδεύεις νέους ανθρώπους, να γίνεσαι ο μέντοράς τους, να τους καθοδηγείς και να τους στηρίζεις ώστε να πετύχουν περισσότερα από όσα πέτυχες εσύ και να κάνουν νέες σημαντικές ανακαλύψεις. Να τους έχεις αφήσει τον χώρο που χρειάζονται γι’ αυτό. Στο μυαλό μας πρέπει πάντα να έχουμε την επόμενη γενιά της επιστήμης. Επιτυχία είναι επίσης να ξέρεις πότε πρέπει να φεύγεις…
– Τι σας κάνει να αισθάνεστε υπερηφάνεια;
– Τα παιδιά μου, οι υπέροχοι επιστήμονες που πέρασαν από το εργαστήριό μου και μαζί κάναμε σημαντικές ανακαλύψεις για την απενεργοποίηση του χρωμοσώματος Χ και, φυσικά, όσα γίνονται στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας, που αντιπροσωπεύει ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε επιστημονικό επίπεδο: εξαιρετική βασική έρευνα, σπουδαία νέα μυαλά και μια αποστολή: να υπηρετήσουμε την Ευρώπη και να την κάνουμε ηγέτιδα δύναμη στην επιστήμη.
– Για να κλείσει ο κύκλος της κουβέντας μας από το σημείο όπου ξεκίνησε, τι σημαίνει για εσάς η Ελλάδα;
– Ανέκαθεν ήταν πηγή ενέργειας και δημιουργικότητας. Όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα νιώθω πως ξαναγεννιέμαι! Από τότε που ήμουν κοριτσάκι είχε αυτή τη μαγική επίδραση πάνω μου. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στην πατρίδα μας και στους ανθρώπους της: μια ένταση, μια σφοδρότητα της ζωής, που δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού στον κόσμο.
– Και ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική λέξη;
– Το φιλότιμο – είναι σχεδόν αδύνατο να μεταφραστεί σε άλλη γλώσσα. Η μητέρα μου χρησιμοποιούσε συχνά αυτή τη λέξη και από νωρίς μου έμαθε την αξία του και πώς να το «εφαρμόζω» στη ζωή μου. Κι εγώ, με τη σειρά μου, προσπάθησα να το μεταδώσω στα δικά μου παιδιά.
* Η συνέντευξη της Ιντιθ Χερντ δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή