Ήταν ταγμένη ηθοποιός από μικρή, μου εξομολογείται. Πράγματι στα μάτια της διακρίνω μία φλόγα, την πλημμυρίζει ένας ακράτητος πόθος και την διακατέχει μια ιδιαίτερη μαγεία, όταν μιλά για το θέατρο ή τον κινηματογράφο.
Γεννήθηκε το 1994, είναι μόλις 25 ετών και μετρά στο βιογραφικό πλήθος θεατρικών και τηλεοπτικών συμμετοχών, όπως στη σειρά του Αντ1 «Δέκα μικροί Μήτσοι», του Aplha «Μην αρχίζεις την Μουρμούρα» , στο «Ου φονεύσεις» και σε άλλα. Είναι απόφοιτος του θεατρικού τμήματος του Ωδείου Αθηνών και έκτοτε οι ερμηνείες της είναι καθηλωτικές και ώριμες, από εκείνες που συνεπαίρνουν το κοινό.
Για το 2019 συστήθηκε στο τηλεοπτικό κοινό, ως «Πηνελόπη» μέσα από την τηλεοπτική επιτυχία του Ant1 «Άγριες Μέλισσες». Είναι το βουβό πρόσωπο της οικογένειας των Σεβαστών και ο κρυφός πόθος του «Μελέτη». Η Μαρία καταφέρνει από την μία να αναβιώσει την άβουλη φύση των γυναικών της εποχής και από την άλλη να μας συνεπάρει σε έναν απαγορευμένο έρωτα.
Παράλληλα, δίνει στο κοινό την ευκαιρία να την απολαύσει στο θέατρο Skrow κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 21:00, στην παράσταση «Λουόμενες» της Κατερίνας Μαυρογεώργη. Ακόμη, βρίσκεται στο θέατρο Tempus Verum στην παράσταση «Ο Επιθεωρητής» σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.
Μία ακόμη μεγάλη της αγάπη, όπως μου διηγείται, είναι το τραγούδι «Δεν περνάει ούτε μία μέρα που να μην τραγουδάω» τονίζει, ενώ πιστεύει πως μία νότα αρκεί για να ξυπνήσει έντονα συναισθήματα και έτσι να σε ταξιδέψει. Βέβαια, δεν παραλείπει να συμπληρώσει και τον έρωτα της για τη λογοτεχνία, άλλα και ανάγκη της να διοχετεύει αυτό τον έρωτα γράφοντας ποιήματα και παραμύθια.
Το πρόσωπο της ακτινοβολεί κάθε φορά που μιλά για την τέχνη. Στολίζει τον λόγο της με όμορφα επίθετα και από τα χείλη της πέφτουν γλυκιές περιγραφές. Εγώ με την σειρά μου έχω τις αισθήσεις τις ακονισμένες για να μην χαθώ στιγμή από όσα μου διηγείται.
Είναι ένα συμπαθέστατο πλάσμα και μία γλυκιά ύπαρξη. Έχει έναν εσωτερικό κόσμο ευαίσθητο και ρομαντικό. Είναι μία ψυχή γαλήνια, όμορφη και τρυφερή. Αυτή είναι η περιγραφή που θα σας κάνω για την Μαρία Πετεβή, για αυτό το ταλαντούχο κορίτσι.
Συνέντευξη στην Σοφία Μαζοκοπάκη
Πως μπαίνει στη ζωή σου η υποκριτική και πως αντιλαμβάνεσαι την αγάπη σου για το θέατρο;
Από πάρα πολύ μικρή ήξερα ότι έχω γεννηθεί, για να ακολουθήσω αυτό το δρόμο. Ήδη από όταν ήμουν 4 ετών τραγουδούσα στη χορωδία του πατέρα μου μαζί με παιδία πολύ μεγαλύτερα από εμένα και κάναμε συναυλίες μπροστά σε πολύ κόσμο. Εγώ τότε δεν ήξερα ούτε να διαβάζω, κι όμως είχα μάθει όλα τα τραγούδια απ’ έξω. Επομένως, από μικρή -λόγω αυτής της έκθεσης- είχα λατρέψει αυτή την επικοινωνία με τον κόσμο. Πάνω στην σκηνή ένοιωθα οικεία, ένοιωθα ο εαυτός μου. Ήμουν χαρούμενη. Με τα χρόνια, έφτιαχνα δικά μου θεατρικά στο σπίτι.
Μάλιστα, έγραφα δικά μου σενάρια ή παραμύθια. Φτάνοντας λοιπόν στα 12 έρχεται το πρώτο μου θεατρικό, κάναμε μία παράσταση στο σχολείο και μόλις τελείωσε η παράσταση είπα στη μαμά μου «Μαμά, νοιώθω ευτυχία. Αν δεν ασχοληθώ με αυτό, θα είμαι δυστυχισμένη». Πάντοτε όταν έβλεπα θεατρικές παραστάσεις, ένοιωθα ότι μπροστά στα μάτια μου, συντελείται κάτι μαγικό. Φυσικά, όσο μεγάλωνα αντιλαμβανόμουν τις δυσκολίες του επαγγέλματος και δεν σου κρύβω ότι έχω νοιώσει φόβο, όμως η επιθυμία μου ήταν τόσο μεγάλη, που ήταν σε θέση να καταρρίψει κάθε εμπόδιο.
Τι είναι αυτό που σε εμπνέει στο επάγγελμα σου;
Με εμπνέουν οι συναντήσεις. Μέσα από αυτό το επάγγελμα, συναντάς πολύ όμορφους ανθρώπους. Ακόμα και μέσα από τις πρόβες μπορούν οι ηθοποιοί να ξεπεράσουν τα πλαίσια της απλής επικοινωνίας. Έχουν την δυνατότητα να επικοινωνήσουν απευθείας στην καρδιά, μέσα από μια κοινή ματιά. Επίσης, με εμπνέει το γεγονός, πως έχουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο. Μπορούμε να βοηθήσουμε το κοινό να «μετακομίσει» για λίγο τη ματιά του από τα προβλήματα και τη ρουτίνα. Επιπλέον, ό,τι δεν τολμάω να κάνω στην πραγματική μου ζωή έχω την ευκαιρία να το ζήσω μέσα από το θέατρο. Το θέατρο μου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω τον εαυτό μου και να γνωρίσω νέες πτυχές και ποιότητες του εαυτού μου.
Πως ξεκινάει το όμορφο ταξίδι των Άγριων Μελισσών για εσένα;
Αναπάντεχα. Είχα στο νου μου να στείλω το βιογραφικό μου, όμως το τηλεφώνημα τους για να περάσω από την οντισιόν, με πρόλαβε. Έτσι λοιπόν, συναντώ για πρώτη φορά τον Λευτέρη Χαρίτο -τον σκηνοθέτη μας- και ομολογώ πως από την πρώτη στιγμή, με ενέπνευσε. Είπα αμέσως «Εγώ με αυτό τον άνθρωπο πρέπει να συνεργαστώ και να μοιραστώ πράγματα». Κάτι στα μάτια του, κάτι που δεν μπορώ να προσδιορίσω, με έκανε να τον εμπιστευθώ. Έτσι λοιπόν, πέρασα από το πρώτο casting και με ενημέρωσαν για την συμμετοχή μου στη σειρά.
Στις Άγριες Μέλισσες υποδύεσαι την Πηνελόπη. Βρίσκεις κοινά σημεία με αυτό τον χαρακτήρα;
Από μικρή έχω αναπτύξει μία ακέραιη προσωπικότητα, κάτι που η Πηνελόπη δεν έχει, επομένως δεν θα έλεγα ότι έχουμε αρκετά κοινά στοιχεία και σίγουρα έχω ζήσει σε μία πολύ πιο δημοκρατική οικογένεια, στην οποία είχαμε ελευθερία βούλησης και άποψης. Εγώ, για να μπορέσω να υποδυθώ αυτό τον χαρακτήρα έπρεπε να βρω κάποιο κοινό στοιχείο. Δεν σου κρύβω ότι ήταν πρόκληση. Είχα να αντιμετωπίσω έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα και φυσικά μια τελείως διαφορετική εποχή. Η χρυσή τομή μας, είναι ο συναισθηματικός μας κόσμος, η ευαισθησία μας, ο ρομαντισμός και η αθωότητα μας. Έτσι λοιπόν, πρώτα αφομοίωσα αυτά τα κοινά μας χαρακτηριστικά και ύστερα κατάφερα να αντιληφθώ και τα αντίθετα από εμένα.
Δεδομένου ότι είναι ένας ρόλος που δεν βρίσκεται κοντά στη δική σου προσωπικότητα, πόσο δύσκολο ήταν για εσένα να τον αποδώσεις άρτια;
Ήταν μία αρκετά δύσκολη πρόσκληση. Δούλεψα πολύ και αφιέρωσα πλήθος ωρών σε αυτό. Διάβασα πολλά πράγματα για την εποχή και άφησα το ένστικτο μου ελεύθερο. Περισσότερο από όλα με δυσκόλεψε το γεγονός, πως αυτός ο ρόλος δεν εκφράζεται, είναι πολύ δύσκολο να μένεις βουβός και να προσπαθείς μέσα από το βλέμμα και τις εκφράσεις να μεταδώσεις αυτό που σκέφτεσαι. Σαν ηθοποιός είχα έναν μεγάλο περιορισμό, την έλλειψη κειμένου. Είναι ένας ρόλος που δεν είχα ξανακάνει στο παρελθόν και πραγματικά με βοήθησε πολύ, να εξελιχθώ ως ηθοποιός.
Γιατί η Πηνελόπη φοβάται τόσο πολύ να αντιμετωπίσει τους γονείς της;
Η Πηνελόπη ήδη από πολύ μικρή είχε σαν πληροφορία στο μυαλό της, ότι δεν μπορεί να έρθει αντιμέτωπη με τους γονείς της. Θα παρομοίαζα όλη αυτή την κατάσταση με μια αλληγορία του Μπουκάι, όπου ένας ελέφαντας είναι δεμένος με μία μικρή αλυσίδα. Για τον ελέφαντα, το να σπάσει την αλυσίδα είναι ένα μονάχα βήμα, αλλά επειδή τον έχουν διδάξει από πολύ μικρό, ότι δεν έχει την δύναμη να τη σπάσει, μένει ακίνητος. Έτσι και η Πηνελόπη είναι μαθημένη, να μην εκφέρει γνώμη και να παραμένει σιωπηλή στις υποδείξεις των γονιών της, ακόμα και αν δεν συμφωνεί με αυτές.
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν αντιμετωπίζει και το πάθος της για τον Μελέτη;
Ναι, προσπαθεί να μην τον θέλει. Προσπαθεί να τον βγάλει από το μυαλό της και να σταματήσει το πάθος μέσα της. Βέβαια, πολλές φορές τα πάθη είναι τόσο δυνατά που δεν έχει τη δύναμη η ανθρώπινη ψυχή, να τα σταματήσει. Για την Πηνελόπη όλο αυτό το συναίσθημα, είναι κάτι καινούργιο και άγνωστο, έτσι δημιουργείται ένα «σοκ» μέσα της και μάχεται σε μία εσωτερική πάλη.
Πιστεύεις ότι η Πηνελόπη αν μάθει για τους γονείς της και για τον Μελέτη, θα τους εγκαταλείψει;
Συνήθως αυτοί οι χαρακτήρες έχουν ένα μεγάλο «μπαμ». Για εμένα, για να έχει νόημα η σιωπή της Πηνελόπης, θα πρέπει να γίνει η έκρηξη. Όταν ανακαλύψει την αλήθεια για τους γονείς της, θα αντιδράσει σίγουρα με έναν φοβερά ακραίο τρόπο. Τον Μελέτη θα τον συγχωρούσε πιστεύω, διότι ο Μελέτης δεν έχει αποφασίσει να κάνει κάτι μόνος του, πέρα από το ότι μαχαίρωσε τον Μιλτιάδη, κάτι το οποίο έκανε εν βρασμώ ψυχής, γιατί ήταν απογοητευμένος από την Πηνελόπη. Ο Μελέτης θέλει με κάθε τρόπο να μπει στην οικογένεια, διότι του λείπει το αίσθημα της αγάπης. Βλέπει τον Δούκα ως πατέρα και θέλει να του αποδείξει ότι αξίζει, για αυτό και τον υπακούει τυφλά. Σίγουρα, η αλήθεια για τον Μελέτη θα ήταν δυσβάσταχτη, όμως θα τον καταλάβαινε και θα άνοιγε τις φτερούγες της για να τον παρηγορήσει.
Πώς θα διαχειριστεί η Πηνελόπη όλα όσα έπονται με τον Κλεομένη; Πως θα διαχειριστεί από τη μία το πάθος της και από την άλλη την επιθυμία των γονιών της;
Η Πηνελόπη τραμπαλίζεται ανάμεσα στο «θέλω» και το «πρέπει». Ο Μελέτης είναι το «θέλω» της, ενώ ο Κλεομένης το «πρέπει». Από την πρώτη στιγμή, που η Πηνελόπη αντιλήφθηκε τη συμπάθεια της μητέρας της προς τον Κλεομένη, γνωρίζει ότι ο δρόμος της θα χαραχτεί πλάι στον Κλεομένη. Το μόνο που μένει για εκείνη, αφού δεν έχει τη δύναμη να αντιδράσει είναι, να μάθει να αγαπά τον Κλεομένη. Ίσως νοιώθει και τύψεις για τον Κλεομένη, γιατί εκείνος της δίνει όλη του την προσοχή και την αγάπη, ενώ εκείνη είναι δοσμένη αλλού.
Θα μάθει σύντομα την αλήθεια για τον Κλεομένη. Η αποκάλυψη θεωρείς, θα γίνει πριν ή μετά τον γάμο;
Θα αργήσει να το μάθει η Πηνελόπη. Ο Μελέτης έχει να περάσει πολύ δύσκολα.
Τι πιστεύεις ότι θα συμβεί στην Πηνελόπη; Ποιο φινάλε θα ήθελες;
Πιστεύω ότι θα αντιδράσει και ότι θα επέλθει κάποια αλλαγή, δεν ξέρω αν θα γίνει καλύτερος άνθρωπος ή αν όλη αυτή η καταπίεση της βγει σε σκληρότητα. Φυσικά, θα ήθελα να καταλήξει με τον Μελέτη, αλλά δεν νομίζω να συμβεί αυτό. Ελπίζω όμως να τα καταφέρουν.
Αν τελικά τα καταφέρουν και ζήσουν μαζί, πόσα παιδιά πιστεύεις θα ήθελε να έχει αυτό το ζευγάρι;
Αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν μεγάλο πάθος ο ένας για τον άλλον, είναι δύο σεξουαλικοί χαρακτήρες, οπότε πιστεύω θα έκαναν 5 παιδιά.
Θα δούμε ερωτική σκήνη ανάμεσα σε Μελέτη και Πηνελόπη σύντομα;
Πιστεύω ναι, πως να βάλουμε σιγαστήρα στο πάθος;
Ποιο είναι το πιο όμορφο περιστατικό που έχεις ζήσει από θαυμαστή σου;
Το πιο όμορφο μου το έχει πει μία γυναίκα από ένα νησί, που ήρθε για λίγο στην Αθήνα και με συνάντησε στην Ερμού. Μου είπε ότι είμαι, ότι καλύτερο θα μπορούσε να ζητήσει από τον Άη Βασίλη. Πραγματικά μου έφτιαξε όλη μου την ημέρα αυτή η γυναίκα.
Το πιο περίεργο που έχεις βιώσει;
Τα πιο περίεργα τα έχω ζήσει μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Μου έχουν στείλει 3:00 τη νύχτα «Σ’ αγαπάω» ή «Θέλω να σε έχω κοντά μου».
Όπως είπες και εσύ η υποκριτική είναι ένα επάγγελμα με πολλές δυσκολίες, πως διαχειρίστηκες αυτές τις δυσκολίες; Αναγκαστικές να δουλέψεις και σε άλλους τομείς προκειμένου να βγάλεις τα προς το ζην;
Διαχειρίστηκα τις δυσκολίες με πολύ κλάμα. Η ματαιότητα αυτής της δουλειάς είναι δυσβάσταχτη. Ακόμα και σε αυτά τα 3 χρόνια που εργάζομαι ως ηθοποιός συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα, ότι είναι ένας χώρος γεμάτος εμπόδια. Υπάρχει αβεβαιότητα και άγχος, είναι μία δουλειά στην οποία δεν μπορείς να εφησυχάζεσαι. Μπορώ να πω, ότι οι ηθοποιοί κάνουμε πρωταθλητισμό. Εγώ δούλεψα πολύ και ευτυχώς τα έχω καταφέρει μέχρι στιγμής. Μόνο μία φορά υπήρξε που αναγκάστηκα να κάνω μία άλλη δουλειά, η οποία βέβαια είχε να κάνει με το τραγούδι. Τραγουδούσα σε ένα μαγαζί και ουσιαστικά εργάστηκα για την δεύτερη μεγάλη μου αγάπη, το τραγούδι. Οπότε δεν θα θεωρήσω ότι το έκανα αναγκαστικά, αντιθέτως με πολύ μεγάλη χαρά.
Για να σε γνωρίσουμε καλύτερα και σε προσωπικό επίπεδο, πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο;
Κυρίως μου αρέσει να πηγαίνω στον κινηματογράφο, είναι η αγαπημένη μου διασκέδαση.
Τι μουσική ακούς;
Λατρεύω την παραδοσιακή μουσική. Μου αρέσει πολύ και η κλασσική μουσική, τα ρεμπέτικα και τα έντεχνα.
Ποιο είναι το χόμπι σου;
Λατρεύω τους λατινικούς χορούς. Μάλιστα πριν μπω στη σχολή, ήμουν ένα βήμα πριν πάρω το πτυχίο μου για δασκάλα χορού στο λάτιν.
Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έκανες μικρή;
Έχω μία κολλητή φίλη, τη Ματούλα. Μαζί κάναμε τρέλες. Ήμασταν μέσα στο μετρό, κάναμε ότι ήμασταν κάποιες άλλες και λέγαμε περίεργες ιστορίες, σαν φάρσες. Βλέπαμε μετά τον κόσμο να κοιτάει παράξενα και εμείς πεθαίναμε στα γέλια.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το δυνατό σημείο στον χαρακτήρα σου;
Η ευαισθησία μου, που είναι ταυτόχρονα και το αδύναμό μου και το γεγονός ότι κάνω τους άλλους να γελούν.
Πώς είσαι στις προσωπικές σου σχέσεις;
Είμαι πολύ δοτική. Ευαίσθητη, αγαπησιάρα και ταυτόχρονα πολύ αυστηρή όταν χρειάζεται.
Ποιο είναι το ιδανικό πρότυπο ενός άντρα για εσένα;
Θα ήθελα, να έχει μία ευαίσθητη πλευρά, να έχει βαθύ συναισθηματικό κόσμο, χιούμορ και να νοιώθω θαυμασμό προς το πρόσωπο του.
Έχει περάσει από τη ζωή σου αυτός ο άντρας;
Ναι, έχει περάσει και με ενέπνευσε πολύ.
Ποια προσωπική ευχή θα ήθελες να κάνεις για το 2020;
Υγεία θα ήθελα να ευχηθώ, πάνω από όλα. Επίσης να έρθουν αλλαγές που θα με εξελίξουν και θα με κάνουν καλύτερο άνθρωπο, και να περιορίσω το άγχος και τους φόβους μου.