Το τελευταίο αντίο στον Αλέκο Φασιανό

Κηδεύτηκε σήμερα στο κοιμητήριο Παπάγου ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός

Με ένα δυνατό χειροκρότημα αποχαιρέτισαν οι παριστάμενοι τον Αλέκο Φασιανό στην τελευταία του κατοικία. Ένας ζωγράφος που σφράγισε με το έργο του μια ολόκληρη εποχή έφυγε από την ζωή την Κυριακή 16 Ιανουαρίου, ύστερα από χρόνια προβλήματα υγείας σε ηλικία 87 ετών. Συγγενείς, φίλοι, άνθρωποι του πολιτικού και καλλιτεχνικού κόσμου, συγκεντρώθηκαν στο κοιμητήριο Παπάγου για να πουν το ύστατο χαίρε. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της συζύγου του Μαρέβας, της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, του τέως Πρόεδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, των τραγουδιστών Γιώργου Νταλάρα και Μανώλη Μητσιά.

Στα επιγράμματα των στεφανιών που κατατέθηκαν στη μνήμη του, μεταξύ αυτών από τον Πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα, τον Δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη και τον προέδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, οι αναφορές παρέπεμπαν στην αγάπη για το έργο του και στο ασυμβίβαστο πνεύμα του εκλιπόντος, που άλλωστε αποτυπώνονταν στο ζωγραφικό του έργο, αλλά και στον ρόλο του ως δάσκαλος.

«Όσα και να πούμε για αυτήν την απώλεια είναι λίγα» είπε στον επικήδειο του ο Δήμαρχος Παπαγου Χολαργού Ηλίας Αποστολόπουλος, ενώ εξήρε το μοναδικό εικαστικό έργο του αλλά κυρίως την απλή και προσιτή οικογένεια του.

Ο Αλέκος Φασιανός

Ο Αλέκος Φασιανός στο έργο του δεν συντάχθηκε εμφανώς με τα ευρωπαϊκά πρωτοποριακά ρεύματα της εποχής. Παρέμεινε πιστός στην παραστατική ζωγραφική και στις ελληνικές καταβολές του, διατηρώντας μέχρι τέλους το σεβασμό του για κάποια διδάγματα της γενιάς του 30, την αγάπη του για την ελληνική τέχνη (αρχαία, βυζαντινή, λαϊκή), και τους ισχυρούς δεσμούς του με τη βιωμένη εμπειρία του ελληνικού χώρου.

Στα θέματά του κυριαρχεί η ανθρώπινη φιγούρα, τόσο χαρακτηριστική που όλοι αναγνωρίζουμε με ευκολία, με την εικόνα να λειτουργεί κυρίως ποιητικά και όχι ρεαλιστικά. Είχε παρουσία και στο θέατρο ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και άλλους θιάσους, σε παραστάσεις αρχαίου δράματος και σύγχρονων έργων