Με μια πολύ καλή ταινία ανοίγει το νέον έτος: ο Ρόμαν Πολάνσκι επιστρέφει στο «Κατηγορώ…!» του Εμίλ Ζολά και στην ουσία μιλά για τα «τερτίπια» της δικαιοσύνης από τα οποία ο ίδιος έχει ταλαιπωρηθεί εδώ και παραπάνω από 40 χρόνια.
του Γιάννη Ζουμπουλάκη
Κατηγορώ…! (J’ accuse, Γαλλία / Ιταλία, 2019).
Ιστορικό, δραματικό θρίλερ του Ρόμαν Πολάνσκι
Mέσω του μυθιστορήματος «Ο Γερμανός Κατάσκοπος» (εκδ. Ψυχογιός) του Ρόμπερτ Χάρις, ο Ρόμαν Πολάνσκι στο «Κατηγορώ» αποπειράται τον δικό του σχολιασμό πάνω στο «Κατηγορώ» του Εμίλ Ζολά, το περίφημο κείμενο του Γάλλου διανοούμενου, συγγραφέα και φιλοσόφου για την υπόθεση Αλφρεντ Ντρέιφους: στα τέλη του προπερασμένου αιώνα, ο Ντρέιφους, άψογος σε όλα του αξιωματικός των Γάλλων που όμως είχε εβραϊκό αίμα, κατηγορήθηκε αδίκως ως προδότης και παρέμεινε φυλακισμένος ενώ ένας άλλος αξιωματικός, ο Πικάρ αναζητούσε στοιχεία που θα αποδείκνυαν την αθωώτητά του.
Ως ταινία, το «Κατηγορώ…!» φέρει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις σημαντικότερες κινηματογραφικές στιγμές του δημιουργού του. Ένα χορταστικό θρίλερ που τυγχάνει να έχει ιστορικές βάσεις (κάτι που ξεχνάμε αμέσως) και το οποίο ο έμπειρος σκηνοθέτης χειρίζεται καθαρά, στρωτά, εντελώς αφηγηματικά. Στυλ, εικόνα (η φωτογραφία του ο Πάβελ Εντελμαν σε κερδίζει από το πρώτο πλάνο της καθαίρεσης του Ντρέιφους), μουσική (ο Αλεξάντρ Ντεσπλά μας θυμίζει πόσο μεγάλος συνθέτης είναι) και φυσικά ερμηνείες: τόσο ο Ζαν Ντιζαρντέν στον ρόλο του Πικάρ, ενός αυστηρού και συγχρόνως προοδευτικού, πεισματάρη αξιωματικού, όσο και ο Λουί Γκαρέλ που είναι αγνώριστος κάτω από το μακιγιάζ, δίνουν έκτακτες ερμηνείες.
Συγχρόνως, σε ένα μακρινό επίπεδο, δεν είναι και τόσο ακραίο να σκεφτείς ότι το ζήτημα της υπόθεσης Ντρέιφους έλκυσε τον Πολάνσκι σε προσωπική βάση. Κρίνοντας από την ταλαιπωρία που ο ίδιος έχει υποστεί (και εξακολουθεί να υφίσταται) από τότε που κατηγορήθηκε για αποπλάνηση ανηλίκου στην δεκαετία του 1970 στην Αμερική, ίσως η ταινία αυτή να είναι ένα ειρωνικό κλείσιμο ματιού απέναντι στη δικαιοσύνη. Ο περισσότερος κόσμος έχει «καταδικάσει» τον Πολάνσκι αλλά το φάσμα ολόκληρης της αλήθειας, κακά τα …ψέματα, παραμένει κρυμμένο.
Όμως η ταινία υποστηρίζει την ιδέα ότι η δικαιοσύνη κάποια στιγμή μπορεί να λάμψει, έστω και αν μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, η ταλαιπωρία θα έχει τον πρώτο λόγο. Αυτό θαρρείς ότι με τον τρόπο του λέει ο Πολάνσκι σε μια ταινία που θυμίζει την παλιά καλή του περίοδο, εκείνη που ανέκαθεν αγαπούσαμε και πάντα θα αγαπούμε.Βαθμολογία: 4
** Jumanji: Η επόμενη γενιά (Jumanji : The Next Level, ΗΠΑ, 2019).
Παιδική περιπέτεια του Τζέικ Κάσνταν.
Συνέχεια της τεράστιας επιτυχίας «Jumanji» (1997), στην οποία τέσσερις έφηβοι επιβίωσαν από τις δοκιμασίες που βρίσκονταν κρυμμένες στο επιτραπέζιο τραπέζι του τίτλου στο οποίο είχαν εγκλωβιστεί. Οταν σήμερα, ένας από αυτούς επιστρέφει στο παιχνίδι, οι υπόλοιποι τρεις θα χρειαστεί να κάνουν το ίδιο για να τον σώσουν. Να όμως που πολλοί από τους κανόνες έχουν αλλάξει και σε αυτό το σημείο βρίσκονται τα ευρήματα της πληθωρικής αυτής περιπέτειας απευθυνόμενης, κυρίως σε παιδιά. Παίζουν: Ντουέιν τζόνσον, Τζακ Μπλακ, Κέβιν Χαρτ κ.α. (προβάλλεται με υποτίτλους αλλά και μεταγλωττισμένη).Βαθμολογία: 2
Για πάντα (Ελλάδα, 2019).
Ρομαντική περιπέτεια του Γιάννη Παπαδάκου.
Χειρότερο και να ήθελαν, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν. Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης που μπορεί να έχει το χάρισμα της αιώνιας νιότης (είναι ίδιος με το «Οξυγόνο» 17 χρόνια πριν) αλλά ως ηθοποιός έχει ελαστικότητα κολώνας της ΔΕΗ και η Κατερίνα Γερονικολού που από την πλευρά της παίζει σαν να έχει πρότυπό της την Μπάρμπι, γνωρίζονται τυχαία και προσπαθούν να κτίσουν μια σχέση τόσο βαρετή που μπροστά της ακόμα και το πιο ξεπερασμένο μελό του Νίκου Ξανθόπουλου δείχνει πολύ πιο μοντέρνο από το «Για πάντα». Για την ανύπαρκτη σκηνοθεσία, καλύτερα να μην πω περισσότερα χρονιάρες μέρες αλλά ακόμα και η φωτογραφία είναι τόσο ψεύτικα glossy που την Μανίνα να ξεφύλλιζα, πιο ενδιαφέρον θα είχε. Βαθμολογία: 0
Bαθμολογία
5: εξαιρετική, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη
πηγή: tovima.gr