Ανάμεικτες είναι οι κριτικές του ξένου Τύπου για την ταινία του Κώστα Γαβρά, με πιο αρνητική εκείνη του περιοδικού Variety και σαφώς θετικότερες τις γαλλικές εφημερίδες-ο ‘Ελληνας σκηνοθέτης είναι άλλωστε και πολιτογραφημένος Γάλλος.
«Υπερβολικά πολλοί ενήλικοι σε υπερβολικά πολλά δωμάτια, έχουν υπερβολικά πολλές μονότονες συζητήσεις για τις μυστικές διεργασίες στο εσωτερικό της Ε.Ε. στην εξοργιστικά χωρίς συνοχή ταινία του Κώστα Γαβρά», ξεκινά η κριτική του Variety, όπως αναφέρει η Έντυπη Καθημερινή.
«Σε μια αγιογραφία του πρώην υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας, Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο υποδύεται με στιβαρότητα ο Χρήστος Λούλης, η ταινία έχει αγαθές προθέσεις, βασίζεται σε ενδελεχή έρευνα, είναι όμως τρομερά βαρετή», επισημαίνει η σινεφίλ επιθεώρηση, που αποκαλεί την παραγωγή μια μακράς διάρκειας λήψη των κεκλεισμένων των θυρών διαπραγματεύσεων του 2015, όταν η Ελλάδα επιχείρησε να επανεξετάσει τους καταστροφικούς όρους του προγράμματος αποπληρωμής του χρέους της προς την Ε.Ε.
«Ξέρω ότι έχετε κουραστεί από το ελληνικό δράμα – το ίδιο ισχύει και για εμάς τους Έλληνες», εμφανίζεται να λέει σε κάποιο σημείο ο Γιάνης, αν και όπως επισημαίνει το Variety, δεν υπάρχει καμία αίσθηση τραγικότητας στην ταινία, πόσο μάλλον που ουδείς σκοτώνει τον πατέρα του ή κοιμάται με τη μητέρα του.
Το Hollywoodreporter
Θετικότερη είναι η κριτική του Hollywoodreporter: «Αν η ελληνική κρίση χρέους ήταν το “Game of Thrones”, τότε ο Γιάνης Βαρουφάκης θα ήταν πιθανότατα ο Τζον Σνόου: ένας αουτσάιντερ, αρκετά γενναίος ώστε να συγκρουστεί με τις υπάρχουσες δυνάμεις, αλλά ταυτόχρονα ίσως υπερβολικά αφελής και άπειρος για να καταλάβει πώς δουλεύει στην πραγματικότητα η Realpolitik – τόσο στη δική του χώρα όσο και στη σύνθετη Ε.Ε.». Η συγκεκριμένη κριτική θεωρεί «δεδομένη» τη θέση που παίρνει ο σκηνοθέτης, αφού επέλεξε «να προσαρμόσει το σενάριο της ταινίας πάνω στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του συμπατριώτη του, Βαρουφάκη», προκρίνοντας την τύχη των Ελλήνων έναντι όλων των υπολοίπων και προβάλλοντας πόσο μεγάλα θύματα ήταν τόσο του ανεξέλεγκτου παγκόσμιου καπιταλισμού όσο και της αχαλίνωτης ευρωκρατίας. «Παραδόξως, όσοι πιστεύουν στις θεωρίες για το βαθύ κράτος ή αντιτίθενται στην Ε.Ε. ως παγκόσμια δύναμη ίσως βρουν πολλά να εκτιμήσουν εδώ, παρόλο που οι πολιτικές απόψεις του Κώστα Γαβρά, όπως και του Γιάνη και του Αλέξη, κλίνουν προς τα αριστερά», υπογραμμίζει το Hollywoodreporter στην ιστοσελίδα του.
Η «Le Figaro»
Από την πλευρά της, η γαλλική εφημερίδα Le Figaro γράφει, παρουσιάζοντας την ταινία του Κώστα Γαβρά: «Ο Γαβράς φέρνει στη Μόστρα το συναρπαστικό δράμα του για το μπρα ντε φερ μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2015. Ο 86χρονος σκηνοθέτης αποδεικνύει ότι δεν έχει χάσει την αιχμή και την αποτελεσματικότητά του, επιστρέφοντας στη γενέτειρά του, την οποία εγκατάλειψε στα νιάτα του. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, τον οποίο ερμηνεύει με μπρίο ο Χρήστος Λούλης, είναι ο ήρωας του έργου, που διηγείται τον αγώνα του μέσα από σειρά συναντήσεων και συζητήσεων. Ο θεατής παρακολουθεί υπουργούς, αρχηγούς κρατών, τραπεζίτες, με τον Γαβρά να δίνει ζωή στις φαινομενικά πληκτικές αυτές επαφές. Τα άχαρα σκηνικά διαδρόμων, γραφείων και αιθουσών συσκέψεων μεταμορφώνονται σε συναρπαστικό λαβύρινθο, με αδιέξοδα και παγίδες και –κρυμμένος στο βάθος– ο δημοσιονομικός Μινώταυρος».
Η Welt
«Δύο έρευνες για την κάλυψη της κρίσης χρέους από τα γερμανικά ΜΜΕ επιβεβαίωσαν την εναρμονισμένη με τη γραμμή Σόιμπλε στάση του Τύπου. Η ταινία «Adults in the room» βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη πλευρά, αφού βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Βαρουφάκη. Είναι εξάλλου μια ταινία του Κώστα Γαβρά, ο οποίος έχει κερδίσει δύο Όσκαρ (για το «Ζ» και τον «Αγνοούμενο») και έχει γυρίσει ταινίες σε όλο τον κόσμο, εκτός από την πατρίδα του την Ελλάδα, την οποία εγκατέλειψε επειδή δεν μπορούσε να σπουδάσει εκεί ως παιδί κομμουνιστών. Χρειάστηκε να φτάσει 85 ετών για να μπορεί να γυρίσει ταινία στη χώρα του. Ουδείς περίμενε μια αντικειμενική ταινία. Από τον Κώστα Γαβρά δεν παράγονται ισορροπημένες ταινίες, αλλά οργισμένες», γράφει η γερμανική Welt στην προσεκτική κριτική της.
Το γερμανικό κινηματογραφικό blog filmstarts.de αποκαλεί την ταινία απροκάλυπτα υποκειμενική και στεγνή, «όπως ακριβώς φαντάζεται κανείς πολύωρες συζητήσεις μεταξύ πολιτικών». «Συχνά όμως ο σκηνοθέτης πετυχαίνει στιγμές που θυμίζουν γιατί ακριβώς συγκαταλέγεται στους καλύτερους του είδους του», είναι η επωδός, και η βαθμολογία τρία αστεράκια με άριστα τα πέντε.