Δύο δοσμένες με λυρισμό και ποίηση ταινίες που είδαμε το Σαββατοκύριακο, στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ, έδωσαν μιαν άλλη διάσταση στο φετινό 65ο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου. Δύο ταινίες, «The Pearl Button» του Χιλιανού σκηνοθέτη Πατρίσιο Γκουζμάν και «Knight of Cups» του Αμερικανού Τέρενς Μάλικ, που καταπιάνονται με τα ουσιαστικά θέματα της ζωής. Με τον Γκουζμάν να χρησιμοποιεί το θέμα του νερού και τον Μάλικ να καταφεύγει στο Χόλιγουντ, για να μας μιλήσουν και οι δύο για τη ζωή και την αναζήτηση απαντήσεων στα προβλήματά της.
Όπως είναι πια γνωστό, ο ίδιος ο Μάλικ απέφυγε, όπως κάνει και σε άλλα φεστιβάλ, να εμφανιστεί στους δημοσιογράφους ή να περπατήσει στο κόκκινο χαλί, αν και συχνά, πηγαίνει, ινκόγκνιτο, στις προβολές των ταινιών. Η ταινία του Μάλικ είναι κατά κάποιον τρόπο συνέχεια (θα έλεγα το τρίτο μέρος ενός τρίπτυχου) των δύο προηγούμενων ταινιών του, «Το δέντρο της ζωής» και «Μέχρι το θαύμα».
Για τον Γκούζμαν, το νερό δεν περιλαμβάνει απλά την ιστορία της ανθρωπότητας αλλά έχει και τη δική του φωνή. Με τη Χιλή να έχει το μεγαλύτερο αρχιπέλαγος στον κόσμο, το νερό διατρέχει τη ζωή των κατοίκων της και καθορίζει την πορεία τους. Στο νερό, υπάρχουν, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, και οι φωνές των αυτόχθονων κατοίκων της Χιλής, φωνές στις οποίες στρέφεται συχνά ο φακός του για να μας παρουσιάζει την καθημερινή ζωή και τα προβλήματά τους.
(στην φωτογραφία οι πρωταγωνιστές του Knights of Cups: Κρίστιαν Μπέιλ και Νάταλι Πόρτμαν)
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ