«Συγχωρέστε με που δεν σηκώνω τηλέφωνα απόψε, μα θέλω να το ζήσω χωρίς κινητά τηλέφωνα.» Αυτή ήταν η πρώτη ανάρτηση του ηθοποιού Μιχάλη Συριόπουλου αμέσως μετά την βράβευσή του με το βραβείο «Δημήτρης Χορν» για τις ερμηνείες του σε δύο παραστάσεις της περσινής θεατρικής σεζόν (2017-2018).
Ο ηθοποιός βραβεύτηκε για τον ρόλο του Καντίντ στο «Καντίντ ή Η αισιοδοξία» του Βολταίρου, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου (Θέατρο Πόρτα) και για τον ρόλο του Κίμωνα στην «Πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου (Φεστιβάλ Αθηνών/ Πειραιώς 260)
«…Να πολεμάτε για τα όνειρά σας , όποια μα όποια κι αν είναι αυτά… Σας ευχαριστώ όλους που είστε δίπλα μου στη χαρά μου. Συγχωρέστε με που δεν σηκώνω τηλέφωνα απόψε, μα θέλω να το ζήσω χωρίς κινητά τηλέφωνα…. απ’ την ψυχή ως την ψυχή!» έγραψε επίσης στο fb.
«Θέλω να αφιερώσω αυτό το βραβείο σε δύο ανθρώπους που μου έμαθαν να είμαι καλοπροαίρετος και να χαμογελάω στα δύσκολα, στους γονείς μου» δήλωσε ο ηθοποιός παραλαμβάνοντας το βραβείο από τον Σταμάτη Φασουλή και πρόσθεσε: «Είναι λίγο περίεργη στιγμή για μένα. Προέρχομαι από μία πολύτεκνη οικογένεια που δεν είχε καμία σχέση με το θέατρο. Πριν από 14 χρόνια, είχα χάσει 36 κιλά για το θέατρο και τριγυρνούσα σε θεατρικές κριτικές επιτροπές με το τραγούδι του Χορν “Πες μου μια λέξη” και με απέρριπταν. Μέχρι και σε τζαζ εκτέλεση το είχα ερμηνεύσει. Απόψε η μισή μου ζωή βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην πλατεία αυτού του θεάτρου: η οικογένεια μου, οι φίλοι μου, η δασκάλα μου… Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τους σκηνοθέτες μου για τους ρόλους που μου πρόσφεραν, αλλά κυρίως τον Θωμά Μοσχόπουλο γιατί μ’ έκανε να ρισκάρω και να κατέβω από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα φορτωμένος με τα πράγματα μου, τον σκύλο μου και 20 ευρώ στην τσέπη και τον Γιάννη Μόσχο γιατί μ’ έκανε να κοιτάξω από τον καθρέφτη της ψυχής μου. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου γιατί το θέατρο είναι ομαδικό σπορ».
To βιογραφικό του
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος της Ανωτέρας δραματικής σχολής σύγχρονο θέατρο Βασίλης Διαμαντόπουλος με υποτροφία και του θεατρικού εργαστηρίου «Σοφούλη». Έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Θωμάς Μοσχόπουλος, Χριστίνα Χατζηβασιλείου, Τάσος Ράτζος, Πέμη Ζούνη, Σωτήρης Χατζάκης, Γιάννης Βούρος, Γλυκερία Καλαιτζή, Αναστασία Κουμίδου, Ισίδωρος Σιδέρης, Νίκος Βουδούρης, Έφη Δρόσου, Σοφία Καρακάντζα, Αντώνης Καλογρίδης, Γιάννης Ιορδανίδης στο κ.θ.β.ε. ,την πειραματική σκηνής της τέχνης, την ομάδα passatempo, το δη.πε.θε. Βέροιας κ.α.
Ο χρυσός σταυρός του Χορν
Το επαμειβόμενο βραβείο «Δημήτρης Χορν», είναι ο χρυσός σταυρός που φορούσε ο ηθοποιός, ο οποίος περνάει κάθε χρόνο από τον έναν βραβευμένο στον άλλο, συνοδευόμενος από περγαμηνή. Το θεσμοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής και το χρηματοδοτεί ο Γιάννης Χορν. Μέλη της επιτροπής είναι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Σταμάτης Φασουλής, η Ξένια Καλογεροπούλου, η Λυδία Κονιόρδου και η δημοσιογράφος Αντιγόνη Καράλη.
Την εκδήλωση της απονομής που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο Χορν, άνοιξε ο Σταμάτης Φασουλής. «Όταν θεσπίσαμε αυτό το βραβείο πριν από 19 χρόνια ήμασταν κάποιοι άλλοι άνθρωποι και ζούσαμε σε μία άλλη χώρα. Χαίρομαι που δώσαμε 18 βραβεία σε 18 πρωταγωνιστές οι οποίοι έκαναν μία ζηλευτή καριέρα, και γι’ αυτό ως μέλη της επιτροπής που αποφασίζει για το βραβείο μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι. Ωστόσο επειδή όλα αλλάζουν, εμείς δεν μπορούμε να παραμείνουμε ίδιοι. Γι’ αυτό και την επόμενη χρονιά που θα συμπληρωθούν είκοσι χρόνια από τη θέσπιση του βραβείου Χορν θα παραδώσουμε τα σκήπτρα σε μία νέα επιτροπή, σ’ ένα σχήμα πιο νεανικό» ανέφερε ο Σταμάτης Φασουλής και είπε χαριτολογώντας πως «δεν είναι ωραίο για νέους ανθρώπους να αποφασίζουν υπερήλικες».