"Η κομπάρσα" του Αβραάμ Β. Γεοσούα είναι μια αλησμόνητη πρωταγωνίστρια

Από τις εκδόσεις “Καστανιώτη” κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Αβραάμ Β. Γεοσούα “Η κομπάρσα”, σε μετάφραση Μάγκυς Κοέν.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η Νόγκα, αρπίστρια στη Συμφωνική ορχήστρα του Αρνχάιμ στην Ολλανδία, προετοιμάζεται να ερμηνεύσει το Κοντσέρτο για φλάουτο και άρπα του Μότσαρτ. Μετά τον θάνατο του πατέρα τους, ο αδερφός της, ο Χόνι, την παρακαλεί να επιστρέψει για τρεις μήνες στην Ιερουσαλήμ. Κάποιος πρέπει να προσέχει το οικογενειακό διαμέρισμα που κινδυνεύει, ώσπου η μητέρα τους να αποφασίσει αν θα παραμείνει οριστικά στον οίκο ευγηρίας στο Τελ Αβίβ. Η Νόγκα, για να γεμίσει τον χρόνο της, αρχίζει να απασχολείται, μέσω του αδελφού της, με κάτι διαφορετικό: κάνει την κομπάρσα στον κινηματογράφο, την τηλεόραση, την όπερα. Περνώντας από τον έναν ρόλο στον άλλο, ελεύθερη από δεσμεύσεις και περίεργη να επανασυνδεθεί με την χώρα και τους συμπατριώτες της ανακαλύπτει πως η γειτονιά της έχει μεταμορφωθεί από τους υπερορθόδοξους Εβραίους. Όμως η επάνοδος στο Ισραήλ της επιφυλάσσει άλλη μία έκπληξη: έρχεται αντιμέτωπη με τον πρώην άντρα της που την άφησε όταν εκείνη του είχε αρνηθεί κάτι πολύ σημαντικό. Ο Αβραάμ Β. Γεοσούα έπλασε μια σύνθετη, αλησμόνητη ηρωίδα. Η Kομπάρσα είναι η καλύτερη αφηγηματική του στιγμή.

Έγραψαν για το βιβλίο:

«Επιτέλους ένα εντυπωσιακό μυθιστόρημα. Το ήρεμο και επιβλητικό ύφος του Γεοσούα βάζει τους αναγνώστες μπροστά σε μια σειρά από δίπολα: Ισραήλ και Διασπορά, Ιερουσαλήμ και Τελ Αβίβ, ατομικές επιλογές και κοινωνικές επιταγές. Μέσα απ’ αυτές τις αντιθέσεις ξεδιπλώνει την τέχνη του και δημιουργεί ένα θαυμάσιο βιβλίο».
Haaretz

«Το ενδιαφέρον του συγγραφέα επικεντρώνεται στην ελλειμματική αίσθηση που έχουμε για την ιστορία όταν ζούμε την καθημερινότητά μας, αλλά και στην ανικανότητά μας να κατανοήσουμε το βίαιο μεγαλείο της ιστορίας. Η Κομπάρσα είναι συναρπαστική. Και ο Γεοσούα μοναδικός στη σκιαγράφηση χαρακτήρων και καταστάσεων».
New York Times Book Review

«Σε τούτο το στοχαστικό μυθιστόρημα, ο Γεοσούα μοιάζει να υπαινίσσεται ότι, “σε μια χώρα που δεν παύει να συνιστά απειλή για τον εαυτό της”, ένα ειρηνικό αδιέξοδο συνιστά μια μικρή αλλά αυθεντική νίκη».
The New Yorker

«Ένα μύχιο μυθιστόρημα, γυναικείο και φεμινιστικό».
Le Monde