H έκθεση “Thread” παρουσιάζεται από την Kalfayan Galleries από αύριο 11 Μαΐου, μια έκθεση για το νήμα, την πλέξη και όσους αναζητούν την αόρατη κλωστή που μας συνδέει με την τέχνη τους.
Το νήμα έχει την ιδιότητα να συνδέει και να συγκρατεί άλλα αντικείμενα -βρίσκεται συνήθως «κάπου ανάμεσα» ως συνδετική ύλη και φαντάζει δύσκολο να σταθεί αυθύπαρκτο. Είναι μια κυριολεκτική όσο και μεταφορική γέφυρα, η οποία ταυτόχρονα μπορεί να ορίζει, να ενοποιεί, αλλά και να διαχωρίζει. Είτε ως μεμονωμένη έννοια και αντικείμενο διαχείρισης της πλέξης είτε ως μια μεταφορική/αλληγορική αναφορά στη ζωή ή στην ψυχανάλυση (π.χ. το νήμα της ζωής, ή ο μύθος του Μίτου της Αριάδνης) αποτελεί έναν όρο που διαχρονικά απαντάται σε αναρίθμητες καταστάσεις του βίου, χωρίς εντέλει να αφορά αποκλειστικά στην υφαντική, στο πλέξιμο, στο κέντημα. Τα μαθηματικά βρίσκουν νόημα μέσα από νήματα,[i] οι άνθρωποι αναζητούν στη ζωή τους την «άκρη του νήματος», ακόμη και ο προγραμματισμός των Η/Υ και η ηλεκτρονική αλληλογραφία βασίζονται ή σχηματίζουν threads.[ii] Λαμβάνοντας δε, υπόψη ότι το νήμα αποτελεί το προϊόν βιομηχανικής παραγωγής που στήριξε δραστικότατα και πολλαπλά την ελληνική (και όχι μόνο) οικονομία στη διάρκεια του 20ού αιώνα, αντιλαμβάνεται κανείς πως πρόκειται για ένα υλικό με ρόλο ιστορικό, φορέα μνήμης αναρίθμητων πολιτισμικών και κοινωνικών εκφάνσεων.[iii]
Με βάση σκέψεις όπως οι παραπάνω επιχειρείται η ψηλάφηση αυτής της έννοιας στην συγκεκριμένη έκθεση, που στόχο έχει να προσεγγίσει μια ποικιλία εκδοχών διαχείρισης του νήματος, μέσα από διαφορετικές εικαστικές ή εφαρμοσμένες πτυχές και εννοιακές αναγνώσεις του. Παρουσιάζονται υφαντά της ελληνικής παράδοσης του 19ου αιώνα από ανώνυμους τεχνίτες, αλλά και μοντερνιστικές προσεγγίσεις της υφαντικής (υφαντοί ιστορημένοι τάπητες, δηλαδή ταπισερί) από Έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του ’60 – ’70 (Νίκη Καναγκίνη, Ιωάννης Φαϊτάκης, Άλεξ Μυλωνά) που επιχείρησαν να μεταφέρουν τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό της ζωγραφικής στην διακοσμητική επιφάνεια των ταπισερί˙ προπαρασκευαστικά σχέδια πλεγμάτων, που βασίζονται σε μαθηματικές ακολουθίες και αποτελούν το υλικό καλλιτεχνικής έρευνας πολλών δεκαετιών (Ναυσικά Πάστρα)˙ πλέξεις παράδοξων ανόργανων ή οργανικών υλικών (που έχουν μετατραπεί σε μη χρηστικά χαλιά (Έφη Σπύρου, Vartan Avakian)˙ ιστορίες των σύγχρονων ΜΜΕ που μας καλούν να συνδέσουμε εμείς το νήμα των γεγονότων (Ηλίας Μαμαλιόγκας, Βασίλης Μπαλάσκας)˙ επιφάνειες που τις διαπερνούν αλληγορικά νήματα αφηγήσεων (Παπακωνσταντίνου)˙ παράδοξα μαγικά χαλιά ιστορικής μνήμης (Silvina Der-Meguerditchian)˙ χειρονομίες που ορίζουν άλλοτε την παρουσία και άλλοτε την απουσία ν(ο)ήματος στον χώρο (Μαρία Λοϊζίδου, Μαρία Τσάγκαρη)˙ ακόμη και εκ νέου fashion design διαχείριση παραδοσιακών τεχνοτροπιών (Retrovi).
[i] “Συνειδητοποιήσαμε ότι μπορούσαμε να πλέξουμε με το βελονάκι την Πολλαπλότητα Λόρεντς” είχε δηλώσει η μαθηματικός Χίνκε Οσίγκα, πρβ. Κατερίνα Σχινά, Καλή και Ανάποδη. Ο Πολιτισμός του Πλεκτού, Εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2014, σελ.12.
[ii] “A thread, viewed at an instant of time, is the state of the computation”, στο Bil Lewis, Daniel J Berg,Threads primer. A guide to multithreaded programming, SunSoft Press, 1996, σ. 38.
[iii] Λήδα Παπαστεφανάκη, Εργασία, τεχνολογία και φύλο στην ελληνική βιομηχανία. Η
κλωστοϋφαντουργία του Πειραιά, 1870-1940, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2009.
Στην έκθεση μετέχουν οι: Vartan Avakian, Νίκη Καναγκίνη, Μαρία Λοιζίδου, Ηλίας Μαμαλιόγκας, Silvina Der-Meguerditchian, Βασίλης Μπαλάσκας, Άλεξ Μυλωνά, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Ναυσικά Πάστρα, Retrovi, Έφη Σπύρου, Μαρία Τσάγκαρη, Ιωάννης Φαϊτάκης
Επιμέλεια: Αρετή Λεοπούλου
Χάριτος 11, Κολωνάκι, Αθήνα – T.+30 210 7217679
“THREAD”
Διάρκεια: 11 Μαΐου – 16 Σεπτεμβρίου 2017
Ωράριο:
Μάιος – Ιούνιος: Δευτέρα 11.00 – 15.00 | Τρίτη – Παρασκευή 11.00 – 19.00 | Σάββατο 11.00 – 15.00
Ιούλιος: Δευτέρα (κλειστά) | Τρίτη – Παρασκευή 11.00 – 19.00 | Σάββατο 11.00 – 15.00
Αύγουστος: κλειστά
Σεπτέμβριος: Δευτέρα 11.00 – 15.00 | Τρίτη – Παρασκευή 11.00 – 19.00 | Σάββατο 11.00 – 15.00
Εγκαίνια: Πέμπτη 11 Μαΐου 2017, 20.00 – 22.00