"Νυχτερινές ικεσίες" του Σαντιάγο Γκαμπόα: Μυθιστόρημα για την αγάπη, την βία, την ενοχή

Από τις εκδόσεις “Πόλις” κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Σαντιάγο Γκαμπόα “Νυχτερινές ικεσίες” σε μετάφραση:  Βασιλικής Κνήτου και επιμέλεια:  Αλεξάνδρας Κωσταράκου.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Κατηγορούμενος για κατοχή ναρκωτικών και προφυλακισμένος στην Μπανγκόκ, ο Μανουέλ Μανρίκε, Κολομβιανός φοιτητής φιλοσοφίας, κινδυνεύει να καταδικαστεί σε θάνατο, αν δεν παραδεχτεί στο δικαστήριο την ενοχή του. Θα εμπιστευτεί την ιστορία του στον πρόξενο της Κολομβίας που έχει αναλάβει να χειριστεί την υπόθεσή του, θα του εξομολογηθεί τη μοναχική ζωή του και τη φυγή από την αβάσταχτη καθημερινότητα μέσα από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, που του αποκαλύπτουν ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι σαν κι αυτόν, «μοναχικοί μέσα σε πόλεις-φαντάσματα, άνθρωποι εύθραυστοι σε λεωφόρους και καφετέριες, με μια τεράστια ανάγκη να επινοούν κίνητρα για να συνεχίζουν να ζουν και με την αίσθηση πως έχουν χάσει πριν καν μπουν στο παιχνίδι, ότι κάτι πήγε εντελώς λάθος ευθύς εξαρχής».
Το μόνο πρόσωπο που αγάπησε ο Μανουέλ, η αδελφή του Χουάνα, εξαφανίστηκε πριν από τέσσερα χρόνια, κι εκείνος, ακολουθώντας τα ίχνη της, πέρασε από την Μπανγκόκ με τελικό προορισμό το Τόκιο, όπου έχει μάθει ότι ζει μπλεγμένη σε ένα κύκλωμα πορνείας. Όσα αγνοεί ο Μανουέλ θα τα αφηγηθεί η αδελφή του, ενώ ο πρόξενος, συγκλονισμένος από την περιπέτεια της ζωής τους, είναι η τρίτη φωνή της αφήγησης. «Θα σας πω κάτι: αυτό το μυθιστόρημα δεν θα είναι αστυνομικό, αλλά μια ιστορία αγάπης», δηλώνει ο ρομαντικός Μανουέλ, κάτοικος των ονείρων, που, όπως και η κυνική πραγματίστρια Χουάνα, θα συγκρουστεί με δυνάμεις πιο ισχυρές από τον ίδιο.
Τελικά, αυτό το μυθιστόρημα είναι και αστυνομικό και ιστορία αγάπης που ενώνει δύο αδέλφια. Και πολιτική καταγγελία του καθεστώτος της Κολομβίας, και ποιητική προσέγγιση. Με λογοτεχνικές και κινηματογραφικές αναφορές, με διαδρομές ανάμεσα στην Μπογκοτά, το Δελχί, την Μπανγκόκ, το Τόκιο και την Τεχεράνη. Μιλώντας για την αγάπη, την οδύνη, την εξέγερση, τη βία, τη μοναξιά, τον φόβο, την ενοχή. Με ένα όραμα ως το τέλος απλησίαστο: «Την αυγή, οπλισμένοι με φλογερή υπομονή, θα μπούμε σε πολιτείες μεγαλόπρεπες» (Α. Ρεμπώ).

Έγραψαν για το βιβλίο:

Οι “Νυχτερινές ικεσίες” είναι ένα εκπληκτικό πολυφωνικό μυθιστόρημα, που διαδραματίζεται σε πολλούς τόπους και σε πολλές εποχές. Ο συγγραφέας αναμειγνύει στην αφήγησή του την κοινωνική κριτική, την πολιτική βία, το σεξ, το χρήμα, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και τις μεγάλες ελπίδες που διαψεύστηκαν. Περιγράφει με κλινική ακρίβεια την Κολομβία στην εποχή της διακυβέρνησης Ουρίμπε, τους συμβιβασμούς της εξουσίας και τη συμμαχία της με τις παραστρατιωτικές οργανώσεις. Παρουσιάζει μια κοινωνία βαθιά διεφθαρμένη και διαβρωμένη εκ των έσω, τόσο που ακόμα και όσοι την πολεμούν καταλήγουν οδυνηρά κυνικοί. Σίγουρα δεν πρόκειται για έναν ωραίο κόσμο.
Παρ’ όλα αυτά, το μυθιστόρημα είναι παρηγορητικό για τον αναγνώστη. Υπάρχει μια συγκινητική και μεταδοτική πίστη στη σχέση ανάμεσα στα δύο αδέλφια, που πηγάζει από τις κοινές τους αναγνώσεις, αυτές τις “νυχτερινές ικεσίες”, από τα τόσα βιβλία που μοιράστηκαν. Η λογοτεχνία είναι αυτή που ανοίγει την πόρτα στην ελπίδα και στα όνειρα. Στις μεγάλες αποδράσεις.

Le Monde