Ούτε μία..ούτε δύο …ούτε τρεις, οχτώ νέες ταινίες θα προβληθούν αυτή την εβδομάδα στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες. Ανάμεσα τους και η πολυσυζητημένη ταινία” Sully” υπό την επίβλεψη του Κλιντ Ιστγουντ.
Πάρτε μια γεύση….
Sully
Η πραγματική ιστορία του κυβερνήτη Τσέσλι «Σάλι» Σάλενμπεργκερ, ο οποίος, όταν σμήνος από χήνες κατέστρεψε και τις δύο μηχανές του αεροπλάνου του, το προσγείωσε στη μέση του ποταμού Χάντσον, σώζοντας τη ζωή 155 επιβαινόντων. Ο Σάλι κατάφερε να ξεπεράσει τη μετέπειτα ανάκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας Μεταφορών για την κρίσιμη απόφαση που πήρε και να γίνει σύμβολο ελπίδας στη Νέα Υόρκη – έχει μάλιστα ακόμα και ποτό στο όνομά του, ένα σφηνάκι Grey Goose με μια σταλιά νερό. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής όμως εδώ δεν είναι ούτε ο Τομ Χανκς στον ρόλο του Σάλι, ούτε ο Ααρον Εκχαρτ στον ρόλο του συγκυβερνήτη, ούτε η πόλη της Νέας Υόρκης, αλλά ο Κλιντ Ιστγουντ και η αξιοθαύμαστη σκηνοθεσία του. Χωρίς φανφάρες ή επιδειξιμανίες, ο Ιστγουντ παραμένει ταγμένος στην -απλή- ιστορία του και την ανθρωπιά. Είναι πατριώτης, και δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον ηρωισμό του Σάλι. Αλλά η ταπεινότητά του στην αφήγηση είναι αφοπλιστική.
Hands of Stone
Για βιογραφική ταινία, και δη ήρωα του μποξ του Παναμά, το «Hands of Stone» είναι αρκετά νηφάλια αποτύπωση της ιστορίας του Ρομπέρτο Ντουράν, πρωταθλητή των ελαφρών και μετέπειτα των μεσαίων βαρών, γνωστού για την αποχώρησή του από τον αγώνα με τον Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ.
Ο κλέψας του κλέψαντος / Soliti Ignoti
Του Μάριο Μονιτσέλι.
Με τους Βιτόριο Γκάσμαν, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Κλαούντια Καρντινάλε
Κωμωδία, 1958, Ιταλία, 106’.
Η σάτιρα του Μάριο Μονιτσέλι στο είδος του heist film, με μια ομάδα -όχι τόσο επιτυχημένων- ληστών που προσπαθούν να ληστέψουν ένα ενεχυροδανειστήριο, αλλά τα κάνουν μαντάρα.
Τα χρυσά μας χρόνια / Trois souvenirs de ma jeunesse
Ένας άντρας θυμάται τη νιότη του, κυρίως όπως αυτή είχε καθοριστεί από τον έρωτά του για μια κοπέλα.
Μπεν-Χουρ / Ben-Hur
Ο Μπεν-Χουρ, τρισδιάστατος, από τον Ρώσο λάτρη της δράσης Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ. Δεν ξέρω τι από τα παραπάνω σας ιντριγκάρει, εμένα πάντως τίποτα. Και τίποτα δεν μου άλλαξε τη γνώμη στην πορεία της ταινίας. Ούτε απάντησε την απορία μου γιατί να δημιουργηθεί εξαρχής.
Η πλημμύρα / Potop
Του Γέρζι Χόφμαν. Με
τους Ντάνιελ Ολμπρίτσκι, Μαλγκορζάτα Μπράουνεκ
Δραματική, 1974, Πολωνία / Σοβιετική Ένωση, 186’.
Την περίοδο του πολέμου του 1655 μεταξύ Σουηδίας και της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας, ένας ατίθασος στρατιώτης διεκδικεί το χέρι της εγγονής του μέντορά του.
Όλα όσα μάθαμε μαζί / The Violin Teacher
Για όσους αγαπάνε τις ταινίες με δασκάλους που αναλαμβάνουν απαιτητικές τάξεις και καταλήγουν να εμπνέουν και να εμπνέονται, από το «Στον κύριό μας με αγάπη» έως το «Ανάμεσα στους τοίχους»: εδώ ένας βιολονίστας γίνεται δάσκαλος σε δύσκολο σχολείο μιας φαβέλας για να ανακαλύψει ταλεντάκι κρυφό και σπάνιο.
Tο πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα / Mourning
becomes Electra
Του Ντάντλεϊ Νίκολς. Με τους Ρόζαλιντ Ράσελ, Μάικλ Ρεντγκρέιβ, Κερκ Ντάγκλας, Κατίνα Παξινού
Δραματική, 1947, ΗΠΑ, 159’.
Μεταφορά του θεατρικού έργου του Ευγένιου Ο’Νιλ που βασίζεται στην «Ορέστεια», όπου ένας ήρωας του Εμφυλίου Πολέμου επιστρέφει σπίτι του για να βρει τη γυναίκα του να συνωμοτεί με τον εραστή της με σκοπό να τον σκοτώσουν. Όταν τελικά τον δηλητηριάζουν, η κόρη τους εκλιπαρεί τον αδερφό της να φέρουν τους δύο εγκληματίες στη Δικαιοσύνη.