Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Πανός”, το βιβλίο του Arthur Schnitzler, “Έρωτας και θάνατος”, σε μετάφραση Βασίλη Χ. Παλιγγίνη.
Παρουσίαση:
Ο κυριότερος εκπρόσωπος της λογοτεχνίας του Βιεννέζικου Μοντερνισμού είναι ο Άρτουρ Σνίτσλερ, ο οποίος και μετά τον πόλεμο παρέμεινε πιστός στην προπολεμική λογοτεχνία τόσο υφολογικά όσο και θεματολογικά. Το καλύτερο μέρος του έργου του είναι τα διηγήματα, παρόλο που έγραψε και θεατρικά έργα και ένα μυθιστόρημα (“Ως αφηγητής επιβάλλομαι καλύτερα απ’ ό,τι ως δραματουργός”, Ημερολ.).
Ο Άρτουρ Σνίτσλερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1862 και πέθανε στη γενέτειρά του το 1931. Καταγόταν από οικογένεια αφομοιωμένων Εβραίων που στο μεταξύ συγκαταλέγονταν στους εύπορους. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής πανεπιστημίου και λαρυγγολόγος, ώστε και οι δυο γιοι του “έπρεπε” να σπουδάσουν ιατρική, πράγμα που το έκαμαν, ο ένας με ζήλο, ο άλλος – ο Άρτουρ – εξ ανάγκης. Ο Άρτουρ ένιωθε από νωρίς μια κλίση προς τη λογοτεχνία και από την ιατρική τον ενδιέφερε πραγματικά μόνο η Ψυχοπαθολογία (εδώ παραπέμπω στα διηγήματα “Η φυγή προς το σκοτάδι” και “Η ξένη”).
Μετά το πέρας των σπουδών του, άσκησε για ένα διάστημα το ιατρικό επάγγελμα για λόγους βιοπορισμού, όταν όμως επιβλήθηκε ως συγγραφέας περιορίστηκε στη λογοτεχνία. Στα νεανικά του χρόνια ο Σνίτσλερ υπήρξε ερωτόληπτος και “συλλέκτης” γλυκών κοριτσιών (πρβλ. τα διηγήματα “Ο εγγύς θάνατος”, “Λουλούδια” και “Παιχνίδι τα χαράματα”).
