Ας συζητήσουμε για το αν χώρες σαν την Ελλάδα έπρεπε να έχουν βρεθεί εντός Ευρωζώνης. Για το ποια κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση έκανε τη μεγαλύτερη ζημιά. Ας μιλήσουμε για το αν οι ιδιωτικοποιήσεις είναι καλό ή κακό πράγμα, για το αν η μονιμότητα στο δημόσιο είναι δίκαια ή όχι. Ας αναρωτηθούμε αν είναι καλή ιδέα η δαπάνη 500 εκατ. δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό (αρχαίων) πολεμικών αεροπλάνων κι ας διαφωνήσουμε ως προς το αν η θέση της Ελλάδας είναι στο πλευρό της Δύσης ή της Ανατολής.
Υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα στα οποία θα ήλπιζε κανείς πως θα μπορούσαμε να βρούμε ως πολίτες πεδίο συνεννόησης. Όπως για παράδειγμα, το γεγονός ότι τα νομοσχέδια κάθε κυβέρνησης οφείλουν και πρέπει να περνούν από τη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης. Ή ότι το να κυβερνά κανείς με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου είναι από τη φύση του αυταρχικό. Μπορεί να έχω εκατό προβλήματα με τον ΣΥΡΙΖΑ, το πιο ουσιώδες είναι η διαφαινόμενη ευκολία με την οποία παραβιάζει προηγούμενες θέσεις του, μέσα από τις οποίες είχε στο παρελθόν επανειλημμένως (και ορθώς) καταγγείλει στρεβλές πρακτικές προηγούμενων κυβερνήσεων.
Μπορεί να μη συμφωνούσα με το προεκλογικό του πρόγραμμα, ήλπιζα όμως ότι τουλάχιστον σε επίπεδο θεσμών θα έδειχνε σεβασμό και θα έφερνε έναν αέρα δημοκρατικότητας. Όμως η χθεσινή του απόφαση για μεταφορά των ταμειακών διαθέσιμων της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Τράπεζα της Ελλάδος με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου είναι πραγματικά πρωτοφανής. Τι κι αν παραβιάζει κατάφωρα το άρθρο 102 παρ. 1,2, 4 και 5 του Συντάγματος, όπου μεταξύ άλλων ορίζεται ξεκάθαρα ότι οι ΟΤΑ έχουν οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια; Η νέα κυβέρνηση δείχνει για άλλη μια φορά πως όταν τη βολεύει, δεν έχει κανένα πρόβλημα να κυβερνά εφαρμόζοντας πρακτικές που όταν ήταν αντιπολίτευση στηλίτευε με παρρησία, επιτρέποντας έτσι στον καθένα μας να την εγκαλεί για απίστευτη υποκρισία.
Δεν σταματούν όμως εκεί τα κακά νέα της ημέρας. Δεν φτάνει που φέρνουν για ψήφιση ένα νομοσχέδιο για την Παιδεία, το οποίο ξηλώνει έστω και τα λίγα καλά που έγιναν σε αυτόν τον τομέα τα τελευταία χρόνια. ώρα αποφάσισαν να μη θέσουν καν το πολυνομοσχέδιο για τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε δημόσια διαβούλευση! Πέραν κάθε κομματικού ή ιδεολογικού χρωματισμού, αναρωτιέμαι, πόσο διαφανής, συνεπής και προοδευτική είναι τελικά η “πρώτη φορά αριστερά”;