Ανησυχία προκαλεί στην Αθήνα η κλιμάκωση των σχέσεων Ηνωμένων Πολιτειών – Ιράν, σε μία στιγμή, κατά την οποία είναι αναγκασμένη από τα γεγονότα να έχει παρακολουθεί στενά και τις κινήσεις της Τουρκίας, η οποία επιδιώκει, μέσω των συνεχιζόμενων προκλήσεων, να εξέλθει από τον διεθνή διπλωματικό κλοιό απομόνωσης.
- Στην κυβέρνηση, όλοι αναμένουν την αυριανή συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο κ. Ντόναλτ Τράμπ, μέσω της οποίας η Αθήνα ευελπιστεί να αποκτήσει μια σαφή εικόνα για τις πραγματικές αμερικανικές προθέσεις σε σχέση με τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, ιδιαίτερα μετά την δολοφονία Σουλεϊμανί και το «φιτίλι» που δείχνει να ανάβει στη Μέση Ανατολή.
Η Ελλάδα, εκ των πραγμάτων, αποτελεί κρίσιμο κομμάτι του γεωστρατηγικού παζλ, λόγω τόσο της γεωγραφικής της θέσης όσο και της βάσης της Σούδας, η οποία ειναι προφανές ότι θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ για ενίσχυση της παρουσίας τους στην ευρύτερη περιοχή.
Οπως παρατηρούν έμπειροι διπλωματικοί κύκλοι, η Αθήνα είναι αναγκασμένη να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί, καθώς από τη μία πλευρά επιδιώκει να εδραιώσει τη θέση της ως στρατηγικού, σταθερου και αξιόπιστου εταίρου των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιχή, και από την άλλη, για ευνόητους λόγους που συνδέονται και με τις παραδοσιακά καλές σχέσεις που διατηρεί με τον αραβικό κόσμο, δεν επιθυμεί σε καμμία περίπτωση να μπει στο κάδρο των εξελίξεων. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι σήμερα η χώρα μας έχει αρνηθεί συνολικά τρεις φορές, δύο προς την Ουάσιγκτον και μία προς το Παρίσι, τη συμμετοχή σε ναυτική δύναμη περιπολίας στον Περσικό.
Ο κομβικός ρόλος της Σούδας
Στη βάση της Σούδας βρίσκονται έξι ελικοφόρα αεροσκάφη των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων και με δεδομένη αφενός τη γεωγραφική θέση της Κρήτης, αφετέρου την αμφιθυμία της Τουρκίας έναντι της αμερικανικής κλιμάκωσης κατά του Ιράν, η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ δεν αποκλείεται να αυξηθεί περαιτέρω τις επόμενες εβδομάδες.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα έχει κάποια συμμετοχή στην περιοχή, αν και όχι με πολεμικό πλοίο, όπως όλα δείχνουν, λόγω της εξαιρετικά εύθραυστης ισορροπίας που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιπλέον, οι Ενοπλες Δυνάμεις επωμίζονται δυσανάλογο, σε σχέση με τον αρχικό σκοπό τους, βάρος για την αντιμετώπιση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος, με αποτέλεσμα προτάσεις για αποστολές στο εξωτερικό να προκαλούν πραγματικό επιτελικό εφιάλτη.