της Αγγελικής Σπανού
Η υπογραφή διακρατικής συμφωνίας για τον Eastmed (2/1) από τις ηγεσίες Ελλάδας, Ισραήλ, Κύπρου (Μητσοτάκης-Νετανιάχου-Αναστασιάδης) έχει προκαλέσει ευφορία στην ελληνική διπλωματία γιατί, συμβολικά και ουσιαστικά, αναδεικνύει τη γεωστρατηγική σημασία της χώρας. Παρόλα αυτά, η απουσία της Ιταλίας (της χώρας από την οποία θα διοχετευτεί το φυσικό αέριο στην Ευρώπη) από τη συμφωνία είναι πρόβλημα και οφείλεται στις ενστάσεις στο εσωτερικό του συγκυβερνώντος «κινήματος των 5 αστέρων».
Το πραγματικά ανησυχητικό είναι ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ κρατά αποστάσεις από αυτόν τον ενεργειακό σχεδιασμό και δηλώνει με κάθε τρόπο τη στήριξή του στον Τούρκο πρόεδρο Ρ.Τ.Ερντογάν. Οι ενστάσεις που κατέθεσε για πολλές πτυχές του προϋπολογισμού περιλαμβάνουν και διατάξεις που αφορούν τον «Νόμο για την Εταιρική Σχέση Ασφάλειας και Ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο» (νόμος Μενέντες).
Στην ανακοίνωση του Λευκού Οίκου δηλώνεται η αντίθεση του Ντ. Τραμπ στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας στην Ελλάδα, στην παροχή διεθνούς στρατιωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και στην Κύπρο και στη συμμετοχή των ΗΠΑ στο Ενεργειακό Φόρουμ της Ανατολικής Μεσογείου. Και όλα αυτά ενώ έχει προγραμματιστεί επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον στις 7 Ιανουαρίου.
Η υποστήριξη του Ντόναλντ Τραμπ αποθρασύνει τον Ρ.Τ.Ερντογάν. Την Κυριακή επανέφερε τη θεωρία των γκρίζων ζωνών, αμφισβητώντας την ελληνική κυριαρχία σε νησιά και νησίδες, ενώ επανέφερε και την απειλή απελευθέρωσης μεταναστευτικών ροών από τη Συρία προς την Ευρώπη παραπέμποντας στο 2015. Με αυτό τον τρόπο έδειξε ότι έχει κι άλλο δρόμο να διανύσει προς τα άκρα.
Από την ελληνική πλευρά δεν αξιολογήθηκε ως επί της ουσίας αλλαγή στάσης της Αγκυρας η συνέντευξη του Τούρκου ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου (στο «Βήμα») με την οποία αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης υπό προϋποθέσεις. Διπλωματικές πηγές σημειώνουν ότι δεν λέει κάτι διαφορετικό από την πάγια θέση της Αγκυρας για διμερή διάλογο εφόλης της ύλης που μπορεί να καταλήξει κάποια στιγμή σε συμβιβασμό. Επίσης, επιμένει στην οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με τη Λιβύη ως σημαντικό βήμα προς μια νέα, πιο επιθετική, αναθεωρητική στρατηγική.
πηγή: economico.gr