Κανείς δεν πειράζει στην πραγματικότητα τον ΣΥΡΙΖΑ από τις εκλογές και μετά. Σίγουρα δεν τον ενοχλεί ο πρωθυπουργός. Το αντίθετο, μάλιστα. Μητσοτάκης και Τσίπρας μοιάζουν σαν να έχουν δημιουργήσει έναν θεσμικό διάδρομο, που ο καθένας αφήνει τον άλλον ήσυχο να ασχοληθεί με τα του οίκου του. «Ασε με να κυβερνήσω άνετα για 2-3 χρόνια και μετά κάνεις αντιπολίτευση», μοιάζει να λέει ο πρώτος. «Κι εσύ άφησέ με να φτιάξω καινούργιο κόμμα όπως το θέλω και μετά επιτίθεσαι», φαίνεται να απαντάει ο δεύτερος. Είναι ένας φανταστικός διάλογος, ο οποίος επιβεβαιώνεται στην πράξη από την καθημερινή συμπεριφορά των δύο ανδρών.
Ούτε στη Novartis, την προεκλογική σημαία της Ν.Δ., δεν ρίχνει το βάρος του το Μαξίμου, όπως θα περίμεναν πολλοί. Ξέρει η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης ότι τα κέρδη της από τον τρόπο που χειρίστηκε αυτή την υπόθεση ο ΣΥΡΙΖΑ τα κεφαλαιοποίησε προεκλογικά και τα εισέπραξε στο ακέραιο στην κάλπη.
Το κόμμα της Κουμουνδούρου μόνο του αυτοπαγιδεύεται. Πού είναι η δυνατή πολιτική του ομάδα που σάρωνε τα πρώτα χρόνια; Ποτέ δεν υπήρχε τέτοια. Ενας μύθος ήταν και αυτός. Απλώς τότε ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πάνω στο άλογο. Τώρα που ξεπέζεψε φαίνονται τα κενά.
Μόνοι τους αυτές τις μέρες αποκαλύπτουν τον φόβο τους ότι οι Ελληνες του εξωτερικού θα τους καταψηφίσουν. Και στις εκλογές του Μαΐου να το καταλάβω. Ειδαν και άκουσαν πολλά αυτή την πενταετία οι ομογενείς στον έξω κόσμο και τρόμαξαν. Πώς ξέρουν, όμως, στην Κουμουνδούρου ότι αυτό θα συμβεί και στις επόμενες εκλογές; Γιατί στερούν στον εαυτό τους την προοπτική να γίνουν ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό αριστερό κόμμα, που θα γοητεύσει περισσότερους Ελληνες της Διασποράς;
Δεν υπάρχουν εκτός Ελλάδας άνθρωποι του μόχθου; Δεν υπάρχουν μεροκαματιάρηδες που τα φέρνουν βόλτα με δυσκολία και πόνο; Αυτούς δεν λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλει να εκφράσει; Ιδού η Ρόδος. Δεν είναι όλοι οι μετανάστες άνθρωποι του κεφαλαίου που ψηφίζουν συντηρητικά κόμματα βρέξει-χιονίσει. Κάθε άλλο.
Ποιος είχε την ιδέα με τέτοια φοβικά επιχειρήματα να μπλοκάρει η αξιωματική αντιπολίτευση το πιο λογικό πράγμα του κόσμου, να ψηφίζουν οι ομογενείς όπως όλοι οι Ελληνες;
Δείτε τον παραλογισμό: Η ψήφος του τάδε που ζει στην Αστόρια και έχει χρόνο και χρήμα να ταξιδέψει στην Ελλάδα και να δαπανήσει 3.000 δολάρια για να ψηφίσει έχει μεγαλύτερη αξία από του φτωχού μετανάστη που δουλεύει σερβιτόρος στην Ολλανδία, δεν έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει στην πατρίδα και θα ψηφίσει στο Ρότερνταμ. Του πρώτου, του ευκατάστατου, η ψήφος θα μετρήσει στο εκλογικό αποτέλεσμα. Του δεύτερου όχι. Θα παίξει ρόλο μόνο στην εκλογή των βουλευτών Επικρατείας της Ομογένειας. Οι οποίοι, όμως, βουλευτές της Ομογένειας θα μπορούν σε μια πρόταση δυσπιστίας να ρίξουν την κυβέρνηση.
Αυτά προβάλλονται ως πολιτική επιχειρηματολογία με ακατάληπτα επιχειρήματα του τύπου «η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού θα αλλοιώσει το εκλογικό αποτέλεσμα». Πράγματι, θα το αλλοιώσει και ενδεχομένως θα το καθορίσει. Ολοι γι’ αυτό ψηφίζουμε, για να καθορίσουμε το αποτέλεσμα. Δεν ψηφίζουμε για πλάκα, ούτε για να περάσει η ώρα μας. Το καφενείο το πρωί της Κυριακής είναι πάντα πιο ευχάριστο από την ουρά στο εκλογικό τμήμα.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ λέει να μπορούν να ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους όλοι όσοι έχουν ή μπορούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια και είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Και να εκλέγουν από τρεις έως δώδεκα βουλευτές Επικρατείας, αναλόγως με τον αριθμό των εγγεγραμμένων. «Δεν επιθυμούμε όμως -και θα μας βρει απέναντι οποιαδήποτε πρόταση το επιχειρήσει- να μετατρέψουμε τους Ελληνες του εξωτερικού σε αντικείμενο ψηφοθηρίας», διαμαρτύρεται ο Αλέξης Τσίπρας.
Μα όλοι οι ψηφοφόροι εντός και εκτός Ελλάδας δεν είναι αντικείμενα ψηφοθηρίας όλων των κομμάτων σε κάθε αναμέτρηση όταν δεν προσέχουν τι ακούνε; Μόνο στους κατοίκους του εξωτερικού θα συμβεί αυτό από εδώ και στο εξής;
Και στο κάτω-κάτω της γραφής, αν ήθελε να μπλοκάρει ο ΣΥΡΙΖΑ την ψήφο των ομογενών, ας έβρισκε άλλο τρόπο. Η απόδοση της ιθαγένειας σηκώνει πολλή κουβέντα. Μπορούσε με διάφορα τερτίπια να διαφωνεί σε αυτό εσαεί με τη Ν.Δ., χωρίς να αποκαλύπτει τους φόβους του ότι οι ομογενείς θα καταψηφίσουν ξανά το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Δεν είναι η δουλειά μου να δίνω συμβουλές, αλλά να καταγράφω και να σχολιάζω αυτά που βλέπω και ακούω. Αν όμως -λέω αν- ήμουν επικοινωνιακός σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα, θα του έλεγα ότι είναι η ώρα για μια νέα κωλοτούμπα. Γιατί ό,τι φοβάσαι στη ζωή συμβαίνει. Και αν συνεχιστεί αυτή η κουβέντα για πολύ, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει οριστικά απέναντί του και εκείνους τους ομογενείς που σήμερα τον στηρίζουν.