Τους άξονες αντιμετώπισης της φτώχειας στην Ελλάδα αναλύει ο Μανώλης Γραφάκος, οικονομολόγος και αναπληρωτής εκπρόσωπος τύπου της Νέας Δημοκρατίας, σε άρθρο του στο economico
Σύμφωνα με το άρθρο του κ. Γραφάκου, η καταπολέμηση της φτώχιας θα πραγματοποιηθεί:
- Επενδύοντας στις επόμενες γενιές, με την αναβάθμιση της εκπαίδευσης
- Με Κρίσιμες πολιτικές για κοινωνική αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη
- Με σταθερές και ποιοτικές δουλειές
- Με τη σύμπραξη και συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, για την αναβάθμιση των υπηρεσιών του κράτους
- Με ένα τολμηρό πρόγραμμα επανακατάρτισης, για να αποκτήσουν οι άνεργοι τις δεξιότητες που αναζητά η αγορά εργασίας
- Με την αύξηση του εθνικού μας πλούτου
- Με στήριξη του κράτους των συνανθρώπων μας που έχουν πραγματικά ανάγκη…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Μανώλη Γραφάκου
«Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε την εισοδηματική καθίζηση της μεσαίας τάξης, τη φορολογική αφαίμαξη, τους μισθούς πείνας.
Παράλληλα ο «κοινωνικός ανελκυστήρας» που ανέβασε στο παρελθόν πολλούς από τη φτώχεια στην ευημερία, σήμερα έχει βραχυκυκλώσει. Κρατάει χαμηλά τους φτωχούς και κατεβάζει πιο κάτω τη μεσαία τάξη. Με την ανεργία επισήμως στο 18,5%, το 20,2% του πληθυσμού αντιμετωπίζει κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού[1]. Επιπροσθέτως, το ποσοστό τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί για τις οικογένειες με δύο παιδιά, φθάνοντας στο 22,8%.
Οι φτωχοί άνθρωποι με την κρίση που ζούμε, έχουν αυξηθεί στη χώρα μας σε ανησυχητικά επίπεδα. Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε σε αυτό. Το να φύγουν από αυτή την κατάσταση πρέπει να είναι μέλημα της πολιτείας, μέλημα της επόμενης Κυβέρνησης της χώρας.
Η αντιμετώπιση του φαινομένου δεν γίνεται με ευχές. Θέλει σχέδιο και δράση. Θέλει φυσικά πάνω από όλα πόρους, προϋποθέτει αύξηση του εθνικού μας πλούτου.
Το ζήτημα αυτό διατρέχει σχεδόν όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη. Επιπρόσθετα, όλο το κυβερνητικό πρόγραμμα έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο, και στοχεύει στην δημιουργία των συνθηκών που θα απελευθερώσουν το δυναμισμό όλων των Ελλήνων και να ξανακάνουν την Ελλάδα ένα τόπο ελκυστικό για να ζεις, να εργάζεσαι και να δημιουργείς οικογένεια, άρα για να αφήσεις πίσω σου τη φτώχεια.
Πώς αντιμετωπίζεται το οξύτατο κοινωνικό ζήτημα της φτώχιας;
Νομίζω ότι πρέπει να έχουμε πρωταρχικό στόχο μία κοινωνία που δίνει ευκαιρίες προόδου και ευημερίας σε όλους. Που κάνει πράξη το χρέος αλληλεγγύης που έχουμε όλοι μας προς τους πιο αδύναμους. Ως τον μόνο δρόμο για να μειωθούν οι ανισότητες. Ο ιμάντας της κοινωνικής ανόδου πρέπει να ξαναμπεί σε λειτουργία δίνοντας ευκαιρίες στα παιδιά των σκληρά εργαζόμενων Ελλήνων να ζήσουν καλύτερα από τους γονείς τους. Σε αντίθεση όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν θα συμβεί με αναδιανομή της μιζέριας και με επιδόματα, αλλά με την παραγωγή νέου πλούτου και την προσέλκυση νέων επενδύσεων.
Θα γίνει πρωτίστως, επενδύοντας στις επόμενες γενιές, με την αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Πρέπει να δημιουργηθούν βρεφονηπιακοί σταθμοί για τη στήριξη όσων εργάζονται, αλλά και για την κοινωνικοποίηση των ίδιων των μικρών παιδιών, που τόσο σημαντική είναι για την μετέπειτα πορεία τους στη ζωή. Αργότερα, τα ολοήμερα δημοτικά και η παροχή σύγχρονης παιδείας σε όλους είναι στην καρδιά της κοινωνικής αλληλεγγύης και προόδου. Οι γονείς δεν θα πρέπει να ανησυχούν για την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, ενώ και τα παιδιά, μαζί με το απολυτήριο του λυκείου, θα έχουν αποκτήσει πιστοποιητικό γλωσσομάθειας και γνώσεων πληροφορικής εντός του σχολείου.
Ο επόμενος άξονας πρέπει να αφορά τις κρίσιμες πολιτικές για κοινωνική αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη. Η πραγματική λύση απέναντι στην φτώχεια -η οποία σήμερα συνδέεται άμεσα με την μακροχρόνια ανεργία- είναι πρώτα απ’ όλα οι σταθερές και ποιοτικές δουλειές. Και αυτές μπορούν να έρθουν μόνο μέσα από μια έκρηξη επενδύσεων. Πρέπει να προωθήσουμε τις συμπράξεις και συνεργασίες με τον ιδιωτικό τομέα, για την αναβάθμιση των υπηρεσιών του κράτους, κρατώντας για το δημόσιο έναν ισχυρό εποπτικό ρόλο. Ένα πεδίο εφαρμογής τέτοιων λύσεων είναι οι υποδομές, όπου τα μεγάλα έργα μπορούν να γίνονται ακόμη και με πρωτοβουλία του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος θα μπορεί να αναλαμβάνει, υπό την επίβλεψη του κράτους και έναντι αμοιβής, και την παροχή συγκεκριμένων υπηρεσιών προς τους πολίτες. Θυμίζουμε ότι το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων έχει τον μεγαλύτερο οικονομικό πολλαπλασιαστή.
Συγχρόνως, χρειάζεται ένα τολμηρό πρόγραμμα επανακατάρτισης για να αποκτήσουν οι άνεργοι τις δεξιότητες, που ενώ αναζητά η αγορά εργασίας, βρίσκονται σήμερα σε έλλειψη.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε τους συνανθρώπους μας που έχουν πραγματικά ανάγκη την στήριξη του κράτους. Η αύξηση του εθνικού μας πλούτου, θα τους ωφελήσει και αυτούς, αλλά παράλληλα θα επιτρέψει στην πολιτεία να αυξήσει τη χρηματοδότηση για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικές πτυχές του σχεδίου αντιμετώπισης της φτώχιας που έχουμε στη Νέα Δημοκρατία. Κάθε γραμμή του προγράμματός μας, στοχεύει πρώτα από όλα στην δημιουργία εισοδήματος και πλούτου για όλους τους πολίτες. Θέλουμε οι Έλληνες να μπορούν να μείνουν στην πατρίδα τους, να δημιουργήσουν εδώ. Χωρίς τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του κράτους, που σήμερα εμποδίζει την δημιουργικότητα, αλλά με την πραγματική στήριξή του, για μεγαλύτερη ανάπτυξη προς όφελος όλων μας.
[1] Ελληνική Στατιστική Αρχή, Δελτίο Τύπου «Κίνδυνος φτώχειας», 22/6/2018
*Ο Μανώλης Γραφάκος είναι Οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ), στην Τραπεζική και στον Τουρισμό, υποψήφιος διδάκτορας. Έχει διατελέσει Δήμαρχος Μελισσίων την περίοδο 2007 -2010. Αναπληρωτής εκπρόσωπος τύπου Νέας Δημοκρατίας