Είναι αφελείς όσοι πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας καταστράφηκε με την συμφωνία των Πρεσπών και την ιερή συμφωνία με τον Αρχιεπίσκοπο. Το αντίθετο ακριβώς συνέβη και με τα δυο κρίσιμα θέματα..«Κλείδωσε» με τρόπο αμετάκλητο το ποσοστό που θέλει να πάρει κατ´ ελάχιστο στις εκλογές. Δηλαδή 20 με 23 %. Και τώρα με τις προσλήψεις και τις παροχές ποντάρει να φθάσει στο 25 -27%. Μόλις το δέσει αυτό είναι θέμα ημερών να στηθούν κάλπες. Η ορθή απάντηση περί κέρδους και χασούρας βρίσκεται πάντα στην απλή αριθμητική. Τα βαριά μαθηματικά μπερδεύουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ για τις προσεχείς εκλογές απευθύνεται στο 30% των ψηφοφόρων οι οποίοι με τον ένα η τον άλλο τρόπο βρίσκονται κοντά του. Άλλοι λόγω αριστερών καταβολών, άλλοι γιατί αντιπαθούν βαθιά Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ και άλλοι γιατί ταυτίστηκαν στην πορεία μαζί του – αυτοί είναι οι λιγότεροι αλλά υπαρκτοί – με τις πρωτοβουλίες του σε κοινωνικά θέματα .
Μπορεί ο καθένας να πιστεύει ό,τι θέλει για τις αποτυχίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για το τρίτο μνημόνιο και τις αλλεπάλληλες κωλοτούμπες της. Ό,τι και να πιστεύει θα έχει δίκιο. Ένα πράγμα μόνο δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Ότι ο Τσίπρας έχει ταλέντο στη διαχείριση των συμβολισμών. Προφανώς και δεν υπηρέτησε καμία από τις πολιτικές που εξήγγειλε. Έγινε ο πιο συνεργάσιμος εταίρος αυτών που καθύβριζε προεκλογικά και είναι πλέον ο αγαπημένος του Βερολίνου. Αυτόν τον ‘’έρωτα’’, δεν τον έκρυψε ούτε η καγκελάριος ούτε ο ίδιος πριν δύο ημέρες στην Αθήνα. Αντιθέτως τον ανέδειξαν. Δεν μιλώ για τις ΗΠΑ, γιατί με την Ουάσιγκτον είχε δίαυλο επικοινωνίας πριν ακόμη εκλεγεί. Μετεκλογικά τον διεύρυνε.
Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και το παράλληλο πρόγραμμα, έγιναν ανέκδοτα στα καφενεία. Διαχειρίστηκε όμως με μαεστρία όλα τα σύμβολα της ρητορικής του προκειμένου να διατηρήσει ζεστό τον σκληρό πυρήνα του κόμματος. Να κρατήσει δηλαδή δίπλα του, συσπειρωμένους, εκείνους με τους οποίους ξεκίνησε και να μπορεί να διακηρύσσει στα κομματικά ακροατήρια, όταν φύγει από την εξουσία ότι παρά τα όσα τράβηξε, παρέμεινε στην αριστερή όχθη του ποταμού. Σε αυτή τακτική, δεν έκανε ούτε ένα λάθος.
Από την πρώτη στιγμή της ορκωμοσίας, πήγε στην Καισαριανή, στο σκοπευτήριο, για να τιμήσει τους ήρωες της εθνικής αντίστασης. Αυτή ήταν η πρώτη κίνηση του ως πρωθυπουργός. Και η πρώτη πρωτοβουλία της κυβέρνησής του, ενώ βρίσκονταν – τότε – σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης με τους δανειστές, ήταν να προσλάβει τις καθαρίστριες οι οποίες ήταν η σημαία του προεκλογικού του αγώνα. Ο άλλος συμβολισμός ήταν να ξανανοίξει την ΕΡΤ σε πλήρη ανάπτυξη όπως παλιά. Επίσης ψήφισε την απλή αναλογική όχι μόνο γιατί πιστεύει ότι τον βολεύει στο μέλλον αλλά και γιατί ήταν και ένα διαχρονικό σύνθημα της αριστεράς.
Με κάθε τρόπο προσπάθησε να υπηρετήσει έναν ακόμη συμβολισμό. Επεδίωξε να συγκρουστεί επιλεκτικά με εκπροσώπους της λεγόμενης διαπλοκής. Αυτό το στοίχημα δεν του βγήκε ακριβώς, έχει όμως επιχειρήματα στο προεκλογικό του οπλοστάσιο ότι προσπάθησε.
Εμφανίστηκε στην Αβάνα στην μεγάλη εκδήλωση για τον αποχαιρετισμό του Φιντέλ ως πρωταγωνιστής. Κόντρα στην άποψη των δυτικών ηγετών, εκφώνησε συναισθηματικό και πολιτικό λόγο με θέρμη ιδεολογικού συγγενούς. Το «αντίο κομαντάντε» ,εξόργισε πολλούς στο δυτικό κόσμο, ανακούφισε όμως τους – απογοητευμένους και πικραμένους από την πολιτική της σκληρής λιτότητας – αριστερούς οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Και τώρα στην τελική ευθεία για τις εκλογές τα δίνει όλα. Πάγωσε την μείωση συντάξεων, μοιράζει επιδόματα και ικανοποιεί αιτήματα ριζοσπαστικών ομάδων .
Με τους συμβολισμούς και τις παροχές πρόκειται να κερδίσει ξανά τις εκλογές; Όχι. Οι εκλογές θα χαθούν για τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί χάθηκε η ελπίδα .Πολλές δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τη διαφορά να έχει ξεφύγει στις 10 μονάδες. Όσο λάθος και να κάνουν οι δημοσκόποι, είναι απίθανο αυτή η ψαλίδα να κλείσει τόσο πολύ ώστε να περάσει πάλι μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το ξέρει καλά ο ίδιος και όλοι οι γύρω του στο Μαξίμου. Κανείς πρωθυπουργός στα χρόνια της χρεοκοπίας δεν ξεπέρασε τα τρία χρόνια παραμονής στην εξουσία. Προετοιμάζει λοιπόν με σύστημα την παραμονή του στην πολιτική σκηνή, για την επομένη των εκλογών. Ο στόχος του είναι να ηγηθεί της κεντροαριστεράς, μία τάση της οποίας θα είναι η ριζοσπαστική αριστερά, η μήτρα δηλαδή η οποία γέννησε το κόμμα του. Θα κάνει τα πάντα για να ηγηθεί αυτού του χώρου και να παραμείνει στη πρώτη γραμμή ως ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και το αφήγημα του μετά την ήττα του είναι προβλέψιμο: «αναγκάστηκα να κάνω πολλούς συμβιβασμούς. Δεν πούλησα όμως ποτέ την ψυχή μας και σήκωσα όρθια τα λάβαρα της αριστεράς.» Τότε οι συμβολισμοί που σήμερα υπηρετεί με συνέπεια, θα έχουν για το ακροατήριο του αξία και περιεχόμενο.
Ένα ακόμη λάθος που κάνουν οι αναλυτές που δεν γνωρίζουν καλά την αριστερά, είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας παλεύει με νύχια και με δόντια ώστε να εμποδίσει την αυτοδυναμία της Ν.Δ να οδηγήσει την χώρα σε δεύτερες εκλογές με απλή αναλογική ώστε να είναι συμπρωταγωνιστής των εξελίξεων Λαθεμένη εκτίμηση. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκαστεί να συγκυβερνήσει με την συντηρητική παράταξη και θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Άρα είναι το μόνο που δεν θέλει ο Αλέξης Τσίπρας. Αντίθετα διεκδικεί το αντιδεξιό πρόσημο στο διηνεκές. Για να το πετύχει θέλει η κάλπη να βγάλει αυτοδύναμη αλλά αδύναμη και αναιμική Ν.Δ με ισχνή πλειοψηφία.