Με ανάρτησή του σχετικά με τη σύλληψη των δημοσιογράφων της εφημερίδας «Φιλελεύθερος», ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναλύει τις διατάξεις του Συντάγματος επισημαίνοντας ότι είναι «Αντισυνταγματική η αυτόφωρη διαδικασία στα αδικήματα τύπου. Απαγορεύεται από το 2001 με ρητή αναθεώρηση του άρθρου 14 παρ. 7 του Συντάγματος».
Η διαφωτιστική ανάρησή του καταλήγει όλο νόημα ως εξής: «Για την κυβέρνηση ισχύει το “μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι”. Για τη δικαιοσύνη όμως δεν υπάρχει δικαιολογία».
Η ανάρτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου έχει ως εξής:
Σχετικά με τη σύλληψη των δημοσιογράφων της εφημερίδας «Φιλελεύθερος»
«Αντισυνταγματική η αυτόφωρη διαδικασία στα αδικήματα τύπου. Απαγορεύεται από το 2001 με ρητή αναθεώρηση του άρθρου 14 παρ. 7 του Συντάγματος»
Η εφαρμογή της διαδικασίας των αυτόφωρων εγκλημάτων στο πεδίο της ποινικής ευθύνης του Τύπου και των άλλων Μέσων Ενημέρωσης είναι αποτέλεσμα ενός σκανδαλώδους συνδυασμού αυταρχισμού και αδράνειας. Για το πρώτο την ευθύνη έχει η κυβέρνηση στο μέτρο που ασκεί τον διοικητικό έλεγχο της αστυνομίας. Για το δεύτερο την ευθύνη έχει ο νομοθέτης, πρωτίστως όμως η δικαστική εξουσία που οφείλει να ανάγεται απευθείας στο Σύνταγμα.
Η ακατάσχετη ροπή προς τον αχαλίνωτο αυταρχισμό οδηγεί συχνά πια τα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης και του περίγυρού της στην επιλογή να ενεργοποιούν, με την άμεση υποβολή έγκλησης, την αυτόφωρη διαδικασία για δημοσιεύματα στον Τύπο ή σχόλια στα ραδιοτηλεοπτικά ή ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης. Δεν τους ενδιαφέρει η εντύπωση του αυταρχισμού. Κρύβονται πίσω από την υποτιθέμενη εφαρμογή της αρχής της νομιμότητας και από το αποστομωτικό επιχείρημα της ισότητας ενώπιον του νόμου.
Όμως με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001 καταργήθηκε ρητά η προγενέστερη διατύπωση της παραγράφου 7 του άρθρου 14 που όριζε ότι τα αδικήματα του Τύπου είναι αυτόφωρα και αντικαταστάθηκε από την ισχύουσα ρύθμιση που προβλέπει ότι «Νόμος ορίζει τα σχετικά με την αστική και ποινική ευθύνη του Τύπου και των άλλων Μέσων Ενημέρωσης και με την ταχεία εκδίκαση των σχετικών αποφάσεων».
Το Σύνταγμα ήδη από το 2001 όχι μόνο δεν επιβάλλει, αλλά απαγορεύει τον χαρακτηρισμό των τυχόν αδικημάτων του Τύπου ως αυτοφώρων. Οι σχετικές διατάξεις της κοινής ποινικής ( δικονομικής και ουσιαστικής νομοθεσίας) εφόσον προβλέπουν το αντίθετο, είναι παραμεριστέες και ανεφάρμοστες ως αντισυνταγματικές.
Ήδη με το νόμο 2234/1994 – όταν ήμουν υπουργός Τύπου – καταργήθηκε ο μεταξικός νόμος περί Τύπου που ίσχυε ως τότε.
Άλλωστε για να υπάρχει αυτόφωρο έγκλημα, πρέπει να υπάρχει έγκλημα. Στην περίπτωση των δημοσιευμάτων και προφορικών σχολίων των ΜΜΕ, ποιος καθορίζει την ύπαρξη εγκλήματος, μόνος ο εγκαλών με μόνη την υποβολή έγκλησης, χωρίς καμία εισαγγελική αξιολόγηση; Τι σχέση έχει αυτό με τον ορισμό του αυτόφωρου εγκλήματος ( άρθρο 242 ΚΠΔ) ; Κανένα. Ο αυτόφωρος χαρακτήρας των αδικημάτων Τύπου ήταν νομικό πλάσμα προβλεπόμενο ρητά από το Σύνταγμα πριν την αναθεώρηση του 2001. Τώρα αυτό δεν υπάρχει.
Η κράτηση, έστω για ώρες, δημοσιογράφων λόγω δήθεν αυτόφωρου συνιστά προσβολή των άρθρων 5 και 6 του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ και διάπραξη του εγκλήματος της κατακράτησης παρά το Σύνταγμα από όποιον διέταξε την κράτηση ή συνέπραξε σε αυτήν.
Καιρός να σταματήσει η αυταρχική αστειότητα της δήθεν αυτόφωρης διαδικασίας στα τυχόν αδικήματα τύπου.
Για την κυβέρνηση ισχύει το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Για τη δικαιοσύνη όμως δεν υπάρχει δικαιολογία.-