Οι θεατρικές εμφανίσεις του Επιτρόπου Μοσκοβισί στην Αθήνα ενίσχυσαν την παραφιλολογία για τις συντάξεις, αφήνοντας ένα παράθυρο “επανεξέτασης” για το πότε και πόσο θα κοπούν. Και παρατείνοντας έτσι την αγωνία χιλιάδων συνταξιούχων.
Όταν ο κ. Μοσκοβισί ρωτήθηκε για το καυτό αυτό θέμα απάντησε: “pacta sunt servanda”, που σημαίνει σημαίνει ότι «οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρούνται». Ωστόσο, πρόσθεσε, «οι δεσμεύσεις δεν είναι ανελαστικές και όπως είπα, θα συζητήσουμε με την Ελλάδα πλέον, ως μία χώρα της Ευρωζώνης σε κανονικότητα, επί του προσχεδίου του προϋπολογισμού της, το οποίο οφείλει να είναι ισορροπημένο και να τηρεί τους δημοσιονομικούς στόχους. Ως εκ τούτου θα το συζητήσουμε στον καιρό του«.
Γιατί πανηγύρισε η κυβέρνηση
Η κυβέρνηση καλωσόρισε χθες με πανηγυρικούς τόνους αυτή τη δημιουργική ασάφεια από την πλευρά του Επιτρόπου. Το θέμα των συντάξεων αποτελεί το βασικό “στοίχημα” του Μαξίμου για τους εκλογικούς σχεδιασμούς του. Οι συνεργάτες του πρωθυπουργού θεωρούν ότι οι συντάξεις είναι ίσως ο μοναδικός λαγός που μπορεί να βγάλει ο Αλέξης Τσίπρας από το “μαγικό καπέλο” του τη στιγμή αυτή, για να «γυρίσει το παιχνίδι».
Το «ανοιχτό παράθυρο»
Στις διαρροές τους, αφήνουν ανοιχτό παράθυρο για επαναδιαπραγμάτευση των περικοπών στις συντάξεις από τον Σεπτέμβριο, λέγοντας ότι παρά το γεγονός ότι έχουν νομοθετηθεί, «η ουσιαστική συζήτηση με τους δανειστές, για το εάν και πως θα εφαρμοστούν, θα γίνει μετά το Φθινόπωρο και πάντως πριν την κατάθεση του νέου Προϋπολογισμού στη Βουλή».
Ο Προϋπολογισμός
Η κομματική «Αυγή” επιμένει πως “η επαναφορά της 13ης σύνταξης έχει ήδη ενταχθεί στον μεταμνημονιακό σχεδιασμό της κυβέρνησης και περιλαμβάνεται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2019 που έχει αρχίσει να καταρτίζεται”. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας, “το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και το υπουργείο Εργασίας επανασχεδιάζουν τις συνταξιοδοτικές παροχές με το βλέμμα στις πιο αδύναμες κατηγορίες (πχ. συντάξεις χηρείας)”.
Τι περιθώρια έχει ο Αλέξης Τσίπρας «να γυρίσει το παιχνίδι» στις συντάξεις;
Μπορεί πράγματι η κυβέρνηση να αλλάξει το νομοθετημένο μέτρο της περικοπής των συντάξεων; Η απάντηση θα έρθει τον Οκτώβριο αφού το υπουργείο Οικονομικών υποβάλει προς έγκριση στην Ευρωπαΐκή Επιτροπή το προσχέδιο του Προϋπολογισμού του 2019 στο οποίο θα περιλαμβάνονται όλα τα μέτρα του 2019, μεταξύ των οποίων και αυτό των συντάξεων.
Το βέβαιο είναι ότι για την όποια αλλαγή σε ότι έχει ήδη συμφωνηθεί με τους δανειστές – και η περικοπή των συντάξεων είναι συμφωνημένη και υπογεγραμένη – δεν αποφασίζει ούτε ο κ. Τσίπρας ούτε ο κ. Μοσκοβισί.
Τι μας λέει ο Σεντένο
Σε συνέντευξή του στη «Ναυτεμπορική» ο επικεφαλής των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης Μάριο Σεντένο αναφερόμενος στην πρόθεση της κυβέρνησης να μειώσει το ύψος των περικοπών στις συντάξεις,ξεκαθαρίζει ότι αναμένει «ότι η χώρα δεν θα παρεκκλίνει από τις δεσμεύσεις της».
Σύμφωνα με την απόφαση του Eurogroup της 21 Ιουνίου, το πλαίσιο της Ενισχυμένης Εποπτείας προβλέπει τριμηνιαίους έλεγχος από την τρόικα, συμπεριλαμβανομένου του ΔΝΤ. Όπως όλα δείχνουν τα κράτη μέλη του Eurogroup και η εντεταλμένη νέα “τρόϊκα” και όχι η Ευρωπαΐκή Επιτροπή θα λάβουν τις τελικές αποφάσεις για το αν θα εφαμοστούν οι ψηφισμένες περικοπές στις συντάξεις από 1.1.2019 και πόσα αντίμετρα θα μπορεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση. Στη νέα “τρόϊκα εποπτείας”, εκτός από την Ευρωπαΐκή Επιτροπή συμετέχουν ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), το ΔΝΤ και η Ευρωπαΐκή Κεντρική Τράπεζα – θεσμοί που δεν θέλουν να ακούνε για οποιαδήποτε μεταβολή των συμφωνημένων.
Έτσι, ακόμα και αν η κυβέρνηση έχει εξασφαλίσει τη συμμαχία του κ. Μοσκοβισί και της Ευρωπαΐκής Επιτροπής, οι υπόλοιποι τρεις Θεσμοί κρατούν απολύτως άκαμπτη στάση και προειδοποιούν άμεσα και έμμεσα για τις συνέπειες που θα είχε η αθέτηση των δεσμεύσεων από την Ελληνική πλευρά.
Που ποντάρει το Μαξίμου
Παρα ταύτα, το Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να ποντάρει σε μια πολιτική διευθέτηση της τελευταίας στιγμής στηριζόμενο ενδεχομένως σε κάποιες υποσχέσεις που πήρε από την Άνγκελα Μέρκελ, λέγοντας της “ναι σε όλα”. Κλείνοντας δηλαδή όπως – όπως το Σκοπιανό και δίνοντας της χείρα βοηθείας στο θέμα του μεταναστευτικού, αποδεχόμενος επιστροφή προσφύγων και μεταναστών από τη Γερμανία στις ελληνικές “αποθήκες”.