Ο Ahmet Davutoglu βρίσκεται στις Βρυξέλλες με σκληρές διαθέσεις, κάτι που πιθανότατα σημαίνει ότι η συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας δεν θα επιτευχθεί αναίμακτα. Η νέα αυτή συμφωνία, η οποία όπως διαβάζουμε μετατρέπει την Τουρκία σε κέντρο διεκπεραίωσης των αιτήσεων ασύλου των Σύρων προσφύγων, αφήνοντας στη χώρα μας το δύσκολο έργο της διαχείρισης των υπόλοιπων μεταναστών που θα φτάνουν στο έδαφός της, εγείρει μια σειρά από ζητήματα – νομικά, πολιτικά ακόμη και ηθικά.
Όμως εδώ που φτάσαμε, η συμφωνία μοιάζει να είναι απολύτως απαραίτητη για την ανακούφιση της τεράστιας πίεσης που νιώθει η Ελλάδα ως αποτέλεσμα της φραγής της Βαλκανικής οδού. Η Τουρκία έχει έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έτοιμη να συσφίξει τις σχέσεις της με την Ευρώπη -ένα αναγκαστικό bear hug το οποίο, παρά τη στάση του Erdogan σε μια σειρά από ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν είναι σε θέση να αποφύγουν.
Η Τουρκία θέλει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την ευνοϊκή αυτή για τα συμφέροντά της συγκυρία και θα πιέσει μέχρι τέλους προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της. Είναι όμως λάθος μια χώρα να προσπαθεί να αποσπάσει το μεγαλύτερο δυνατό όφελος από μια κρίση όπως το προσφυγικό;
Η απάντηση είναι ότι όταν η ίδια η Ευρώπη δίνει το παράδειγμα, με το κάθε κράτος-μέλος αλλά και την ίδια ως Ένωση κρατών να κοιτούν το στενό τους συμφέρον, μπορούμε ακόμα να κουνάμε το δάχτυλο στην Τουρκία;