Είναι δύσκολο να αγνοήσει κανείς τις καταγγελίες του πρώην αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση για απειλές εις βάρος του, αλλά και σχέσεις μεταξύ στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και ατόμων που σχετίζονται με τον ευρύτερο χώρο της τρομοκρατικής δράσης. Αφενός οι αποκαλύψεις του συνοδεύονται από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες, στοιχεία και ονόματα, τα οποία κατέθεσε χθες στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου, αφετέρου, οι σχέσεις στις οποίες αναφέρεται έχω την αίσθηση ότι δεν εκπλήσσουν μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Όταν τον Ιανουάριο του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός, επέλεξε τον Γιάννη Πανούση για το ευαίσθητο πόστο του υπουργού Δημόσιας Τάξης. Ως ξένο σώμα στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στέλεχος της αριστεράς και καταξιωμένος εγκληματολόγος, ο Πανούσης ήταν μια καλά ζυγισμένη επιλογή: μπορούσε να λειτουργήσει ως σάκος του μποξ όλες εκείνες τις φορές που το νέο καπέλο κυβερνητικής ευθύνης θα ανάγκαζε τον πρωθυπουργό να λάβει αποφάσεις που σχετίζονταν με τη δημόσια τάξη και οι οποίες θα ήταν αντιδημοφιλείς στον φυσικό πολιτικό του χώρο. Φαίνεται όμως ότι ο “Πανούσης ως άλλοθι” δεν άργησε να μετεξελιχθεί για κάποιους σε “Πανούσης ως εχθρός”, αν κρίνουμε από τις καταγεγραμμένες συνομιλίες που έφερε στο φως ο πρώην υπουργός.
Στις καταγγελίες ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά κάνοντας λόγο για “αστυνομικές μυθοπλασίες”, με την κυβερνητική εκπρόσωπο να αναρωτιέται γιατί ο Γιάννης Πανούσης δεν έκανε κάτι ως υπουργός για όλα αυτά. Στο μεταξύ, ο υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος μοιάζει να υπεραμύνεται των επαφών μεταξύ κρατούμενων και Πολιτείας, λέγοντας ότι η τελευταία έχει υποχρέωση να συζητά μαζί τους, αλλά δεν μπορεί να μπαίνει στη λογική του παζαριού ή να υποκύπτει σε εκβιασμούς. Μένει να δούμε τι θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη για όλα αυτά, το σίγουρο είναι πάντως ότι η εξέλιξη αυτή δεν αποκλείεται να προκαλέσει τριγμούς και στις σχέσεις μας με τους διεθνείς συνομιλητές μας, ιδίως τους Αμερικανούς.