«Τσίπρας και Ολάντ, η ιστορία ενός γάμου από συμφέρον» είναι ο τίτλος σημερινού δημοσιεύματος της εφημερίδας «Le Monde», που εξιστορεί το πώς από εντελώς αρνητική που ήταν αρχικά η σχέση των δύο ανδρών, μετατράπηκε τελευταία σε ειδύλλιο: Ένα ειδύλλιο συμφέροντος, που «έδεσε με τη διακριτική ευχέρεια των διανυκτερεύσεων στις Βρυξέλλες που συνηθίζει η ευρωπαϊκή διπλωματία» λέει η Le Monde.
Το δημοσίευμα, όπως σημειώνει το imerisia.gr, αναφέρεται στην πρώτη προσπάθεια επαφής την άνοιξη του 2012, όταν ο Τσίπρας ήλθε στο Παρίσι αλλά δεν έγινε δεκτός από τον Ολάντ, γεγονός για το οποίο κράτησε μια σχετική πικρία. Μετά την εκλογή του τον περασμένο Ιανουάριο, ήρθε στην Γαλλία με την ελπίδα ότι με τη βοήθεια του Φ. Ολάντ θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα μέτωπο των χωρών του Νότου κατά της λιτότητας. Δεύτερη απογοήτευση, και γρήγορη συνειδητοποίηση ότι υπερίσχυε ο Γάλλο-γερμανικός άξονας.
Εκείνη την περίοδο και για πολλούς μήνες – υποστηρίζει το δημοσίευμα – «δεν υπήρξε από ανθρώπινη άποψη, συνάντηση των δύο ανδρών. Ο Τσίπρας ήλπιζε σε μεγαλύτερη υποστήριξη από τον Ολάντ και ο Ολάντ μεγαλύτερο ρεαλισμό από την ελληνική πλευρά».
Είναι η κρίση των καλοκαιρινών μηνών και η απειλή του Grexit που έφερε κοντά τους δύο άνδρες, αν και η ξαφνική ανακοίνωση για το δημοψήφισμα βιώθηκε άσχημα από τον Ολάντ που τη θεώρησε ως «έλλειψη εμπιστοσύνης». Παρ’ όλα αυτά, ο Ολάντ συνέχισε να παίζει το ρόλο του μεσολαβητή και ισορροπιστή – και όταν την περίφημη νύχτα της 12 Ιουλίου ο Τσίπρας ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει τη διαπραγμάτευση, ο Ολάντ ήταν εκείνος που τον αναζήτησε προσωπικά και τον έπεισε να επανέλθει.
«Από αυτά τα βράδια του Ιουλίου, παρέμεινε ένα αίσθημα σιωπηρής συμφωνίας ανάμεσα στους δύο άνδρες, οι οποίοι διατηρούν κάποια διακριτική απόσταση στις προσωπικές τους σχέσεις (…) αλλά είναι δύο ηγέτες που σέβονται ο ένας τον άλλον» σημειώνεται στο δημοσίευμα.
Από πολιτικής πλευράς, η «Le Monde» θεωρεί ότι ο Ολάντ «με την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ και με έναν Αλέξη Τσίπρα στο πλευρό του, ο οποίος τον φροντίζει ιδιαίτερα ως τον καλύτερο ευρωπαίο εταίρο του, στέλνει ένα μήνυμα στη γαλλική αριστερά. Είναι το είδος της αμοιβαία ωφέλιμης συμφωνίας win-win που και οι δύο ηγέτες καλλιεργούν».
Διότι – και ίσως αυτό τους φέρνει πιο κοντά – μιλούν μεταξύ τους την ίδια γλώσσα, που είναι αυτή των πολιτικών ελιγμών, δηλώνει Γάλλος διπλωμάτης που προσθέτει: «Γνωρίζετε πολλούς ηγέτες που εκλέγονται σε ένα πρόγραμμα του Ζαν Λυκ Μελανσόν (επικεφαλής του γαλλικού Αριστερού Μετώπου), που οργανώνουν ένα δημοψήφισμα, που το κερδίζουν, που παραμένουν στην εξουσία εφαρμόζοντας μια πολιτική τύπου Ζαν Φρανσουά Κοπέ (γαλλική δεξιά) και κατορθώνουν να επανεκλεγούν; Ο Τσίπρας είναι ένας πραγματικός Μακιαβέλ – και αυτό αρέσει στον Ολάντ» καταλήγει ο διπλωμάτης.
Η Le Monde εκτιμά ότι αυτό ακριβώς, αλλά με άλλα λόγια, εξέφρασε ο Γάλλος πρόεδρος με τις δηλώσεις του στις 14 Ιουλίου, λέγοντας για τον Αλέξη Τσίπρα: «Εκλέχθηκε με ένα πολύ αριστερό πρόγραμμα και βρέθηκε να εφαρμόζει πολύ δύσκολες μεταρρυθμίσεις, υπήρξε γενναίος (θαρραλέος)».
Figaro: Τι θα κάνουν οι γαλλικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα
Πέρα από τους πολιτικούς στόχους της επίσκεψης του γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ στην Ελλάδα, υπάρχουν και οι οικονομικοί. Οι οποίοι συνοψίζονται, όπως σημειώνει η «Figaro», στην πρόθεση του Παρισιού να κερδίσει το έδαφος που έχει χάσει σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις από τη Γερμανία και την Κίνα, σύμφωνα με tovima.gr
«Η Γαλλία μπαίνει καθυστερημένη στη μάχη, καθώς ένας ικανός αριθμός κρατών έχουν κάνει ήδη τα ‘ψώνια’ τους στην Ελλάδα», γράφει συγκεκριμένα ο ρεπόρτερ της γαλλικής εφημερίδας Πιερ Μπαρμπέν.
Ο γάλλος δημοσιογράφος εξηγεί ότι «από το 2008 η Κίνα έχει εξασφαλίσει αρκετά από τα ‘φιλέτα’ του ελληνικού δημόσιου τομέα, με αιχμή το αεροδρόμιο του Πειραιά. Η Γερμανία δεν έχει μείνει πίσω, εξαγοράζοντας αντί άνω του 1 δισ. ευρώ 14 περιφερειακά αεροδρόμια που βρίσκονται σε πολύ τουριστικές περιοχές της χώρας, όπως είναι η Θεσσαλονίκη ή ακόμη τα νησιά της Κέρκυρας και της Σαντορίνης. Ακόμα και η Ρωσία έχει βάλει πόδι στο παιχνίδι, χάρη σε μια συμφωνία με τον Αλέξη Τσίπρα για την επέκταση ενός αγωγού φυσικού αερίου σε ελληνικό έδαφος».
«Η Ελλάδα βρίσκεται προς πώληση», αποφαίνεται αποφθεγματικά ο Λουντοβίκ Σιμπράν, οικονομολόγος της Euler Hermes. Ως εκ τούτου, «υπάρχουν ακόμη ενδιαφέροντα για τις γαλλικές επιχειρήσεις στη χώρα», συμπληρώνει. Και οι γαλλικές επιχειρήσεις είναι έτοιμες για να πάρουν το πάνω χέρι. «Κάποια τμήματα των ελληνικών αυτοκινητόδρομων, για παράδειγμα, βρίσκονται εδώ και καιρό στον κατάλογο των μελλοντικών ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα», συμπληρώνει ο αρθρογράφος της «Figaro».
Για τον σκοπό αυτό τον Φρανσουά Ολάντ συνοδεύει στην Ελλάδα ο Πιερ Κοπέ, γενικός διευθυντής του κατασκευαστικού ομίλου Vinci. Οι βασικοί προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου βρίσκονται επίσης προς πώληση, όπως επίσης και ένα μερίδιο της εταιρείας ύδρευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, γράφει η «Figaro». Για τον σκοπό αυτό το γάλλο πρόεδρο συνοδεύουν στην Ελλάδα ο πρόεδρος της Alstom Φιλίπ Ντελέρ και ο αρμόδιος για την ανάπτυξη διεθνώς διευθυντής της Suez Ερίκ Γκεμπαλί.
Προς πώληση βρίσκονται, ωσαύτως, το μεγαλύτερο δίκτυο τηλεπικοινωνιών στη χώρα, στο οποίο μερίδιο 40% κατέχει η Deutsche Telekom, όπως επίσης ξενοδοχειακά συγκροτήματα, γήπεδα γκολφ και άλλα τουριστικά ακίνητα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 έχουν αφήσει, άλλωστε, μια πικρή ανάμνηση στους Αθηναίους, καθώς πολλές υποδομές που είχαν κατασκευαστεί τότε για τον σκοπό αυτό είναι σήμερα εγκαταλελειμμένες. «Κλασικό παράδειγμα αποτελεί το κέντρο ιππασίας στο Μαρκόπουλο», αναφέρει η γαλλική εφημερίδα.
Καινοτομία και ενέργεια
Για να μη γίνουν μάταιες επενδύσεις, ωστόσο, θα πρέπει να επιλεχθούν τομείς με μέλλον, που έχουν δηλαδή μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης, γράφει η «Figaro». Και εξηγεί ότι, όπως είχε επισημάνει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ στο πρόγραμμα παραγωγικών επενδύσεων για την ΕΕ, που είχε ανακοινώσει το καλοκαίρι, οι τομείς αυτοί είναι εκείνοι της καινοτομίας και της ενέργειας.
«Στόχος του ευρωπαϊκού σχεδίου είναι να επιτρέψει την ανάπτυξη νέων πηγών ενέργειας. Πρόκειται για ένα κομβικό σταυροδρόμι για τους επενδυτές», εκτιμά ο Κρίστοφερ Ντέμπικ, οικονομολόγος στη δανέζικη Saxo Banκ.
«Παρά την καθυστερημένη άφιξή της στον παιχνίδι των ιδιωτικοποιήσεων, η Γαλλία πρέπει να εκμεταλλευθεί με οξυδέρκεια τις ατέλειες των άλλων επενδυτριών χωρών. Κυρίως της Κίνας, που ενδεχομένως θα αναθεωρήσει την πολιτική των επενδύσεών της στο εξωτερικών εξαιτίας της επιβράδυνσης του ρυθμού ανάπτυξης», σημειώνει ο αρθρογράφος της «Figaro». Και καταλήγει: «Πρόκειται για μια αναπάντεχη τύχη για τους Γάλλους που είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη».