Αν σήμερα το πρωί ξυπνήσατε με μια έντονη αίσθηση déjà vu είστε δικαιολογημένοι.
Η 3η εκλογική διαδικασία σε 9 μήνες έφερε ένα αποτέλεσμα πανομοιότυπο με αυτό της 1ης: δικομματική κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Ο ελληνικός λαός ψήφισε για άλλη μια φορά ως τρίτο κόμμα τη Χρυσή Αυγή -ο αρχηγός της οποίας λίγα εικοσιτετράωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες αναλάμβανε δημοσίως την πολιτική ευθύνη για μια δολοφονία- και η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται ξανά στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στα καινούρια και διαφορετικά; Οι αυξομειώσεις κάποιων άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης και φυσικά η είσοδος του Βασίλη Λεβέντη στη Βουλή. Στις εκπλήξεις; Η μη είσοδος της Λαϊκής Ενότητας στο κοινοβούλιο.
Και τώρα; Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε τους εσωτερικούς λογαριασμούς του, ξεφορτώθηκε ένα σωρό ακροαριστερά στοιχεία και ετοιμάζεται -με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ στο πλευρό του- να κυβερνήσει (επιτέλους) τη χώρα. Αυτό δεν θα είναι εύκολο, καθώς το τρίτο μνημόνιο δεν αφήνει πολλά περιθώρια πειραματισμών, ενώ το στελεχιακό δυναμικό των δύο αυτών κομμάτων είναι μάλλον περιορισμένο και η εφαρμογή του προγράμματος χρειάζεται πείρα, αποτελεσματικότητα και δεξιοτεχνία. Από την άλλη είναι θετικό το γεγονός ότι στην αντιπολίτευση υπάρχουν πολλαπλά κόμματα που δηλώνουν εγγυητές της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Ελπίζω ότι το επόμενο διάστημα θα τηρήσουν στάση ευθύνης αντιπολιτευόμενοι εποικοδομητικά και όχι “μετα-αντιμνημονιακά”. Αν το κάνουν αυτό η χώρα θα απομακρυνθεί λίγο λίγο από τα βράχια, και οι ίδιοι θα το πιστωθούν όταν η φθορά από την εφαρμογή ενός σκληρού προγράμματος αρχίσει να θαμπώνειτη λάμψη του Αλέξη Τσίπρα.
Κλείνω με το τραγούδι που επέλεξα για τίτλο της σημερινής αθηΝΕΑς, The Time Warp από τοRocky Horror Picture Show, το οποίο με έκανε να σκεφτώ ότι καμιά φορά ένα αναπάντεχο και μεγαλοπρεπές φιάσκο μπορεί να μας βοηθήσει να γυρίσουμε επιτέλους σελίδα. Με αυτή τη συνειδητοποίηση και με νέα ελπίδα επιλέγω λοιπόν να ατενίσω το μέλλον.