Δύο φαίνεται πως θα είναι τα τηλεοπτικά debate που θα παρακολουθήσουμε προεκλογικά: το ένα στις 9 Σεπτεμβρίου με συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών πλην του Νίκου Μιχαλολιάκου, και το δεύτερο στις 14 Σεπτεμβρίου, μεταξύ Τσίπρα και Μεϊμαράκη.
Η χρησιμότητα ενός πολιτικού debate καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τους κανόνες που το διέπουν, σήμερα όμως δεν θα σταθώ εκεί (άλλωστε μένει να δούμε ποιοι θα είναι τελικά οι όροι διεξαγωγής των τηλεμαχιών). Αντ’ αυτού θα ήθελα να σας εκμυστηρευτώ τον προβληματισμό που μου προκαλεί ο αποκλεισμός της Χρυσής Αυγής από τη συγκεκριμένη διαδικασία.
Δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ: η δράση, οι θέσεις, τα φρονήματα του κόμματος αυτού είναι για μένα απεχθή και συνιστούν τις πιο επικίνδυνες και ανατριχιαστικές συνέπειες της κρίσης στη χώρα μας. Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι το να δίνεις βήμα σε απόψεις ολοκληρωτικές, ρατσιστικές, σε απόψεις που ουδεμία σχέση έχουν με τις αρχές της ελευθερίας και του διαφωτισμού που βρίσκονται στην καρδιά του πολιτεύματός μας, ενέχει τον κίνδυνο να δεις αυτές τις απόψεις να βρίσκουν ολοένα και μεγαλύτερη απήχηση στην κοινωνία.
Όμως τις αρχές μας δεν είναι δυνατόν να τις εφαρμόζουμε α λα καρτ και πρέπει παράλληλα να αναρωτηθούμε μήπως αποκλείοντας τη Χρυσή Αυγή από το δημόσιο διάλογο ρίχνουμε τελικά νερό στο μύλο τους, παραβιάζοντας τα δικά μας πιστεύω στην πορεία.
Σας αφήνουμε παραπέμποντάς σας σε κάποια από τα άρθρα του Συντάγματος που συνδέονται με τη συζήτηση αυτή, όπως το Άρθρο 15 που αφορά μεταξύ άλλων την τηλεόραση (“ο άμεσος έλεγχος του Κράτους […] έχει ως σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων”), το Άρθρο 55 περί εκλογιμότητας (“για να εκλεγεί κανείς βουλευτής απαιτείται να είναι Έλληνας πολίτης, να έχει τη νόμιμη ικανότητα να εκλέγει και να έχει συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του κατά την ημέρα της εκλογής”) και το Άρθρο 51 που αναφέρεται στο εκλογικό δικαίωμα (“ο νόμος δεν μπορεί να περιορίσει το εκλογικό δικαίωμα παρά μόνο αν δεν έχει συμπληρωθεί κατώτατο όριο ηλικίας ή για ανικανότητα δικαιοπραξίας ή ως συνέπεια αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για ορισμένα εγκλήματα”).
Δεν μπορούμε να φιμώσουμε τη Χρυσή Αυγή και δεν θα έπρεπε να προσπαθούμε να το κάνουμε: αντιθέτως, είναι μέσα από το διάλογο που οι μεσαιωνικές της τάσεις αποκαλύπτονται και τα ανύπαρκτα επιχειρήματα που την έκαναν τρίτο κόμμα στις προηγούμενες εκλογές ξεσκεπάζονται γι’ αυτό που πραγματικά είναι.