Την παραίτησή του από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε, το απόγευμα της Παρασκευής, ο Ανδρέας Καρίτζης, πρώην στενότατος συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει διατελέσει παλιότερα και εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάλογη ανακοίνωση παραίτησης δημοσιοποίησε και ο Χρήστος Λάσκος, επίσης μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ήταν και υποψήφιος βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης στις εκλογές του Ιανουαρίου. Οι παραιτήσεις των Α. Καρίτζη και Χρ. Λάσκου έρχονται να προστεθούν στις αποχωρήσεις δύο ακόμη μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το μεσημέρι της Παρασκευής, των Μάνια Μπαρζέφσκι και ο Δημοσθένη Παπαδάτου, αλλά και επτά μελών του Κεντρικού Συμβουλίου της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, των: Μαρίζα Θεοτοκάτου, Όλγα Κλείτσα, Εύα Μάντζαρη, Δημήτρη Μιλάνου, Παναγιώτη Μωράκη, Δημήτρη Ταλαίπωρου και Παντελή Τσομπανέλλη.
Η δήλωση αποχώρησης του Α. Καρίτζη έχει ως εξής:
Με λύπη γνωστοποιώ την παραίτησή μου από την Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Η κοινωνικά οδυνηρή και πολιτικά μη βιώσιμη επιλογή εφαρμογής του προϊόντος ενός πραξικοπήματος σε συνδυασμό με τη μεθοδολογία λήψης τέτοιων κρίσιμων αποφάσεων διαμόρφωσαν ένα πολιτικό περιβάλλον και μια στρατηγική που με απορρίπτει. Η κατάργηση συλλογικών και δημοκρατικών διαδικασιών, το έλλειμμα πολυδιάστατης και σε βάθος ανάλυσης και ο κοντόθωρος πολιτικός ορίζοντας έχουν πλέον διαμορφώσει μια νοοτροπία πολιτικής σε συνέχεια και όχι σε ρήξη με το παρελθόν. Μια νοοτροπία που δεν επιτρέπει την ουσιαστική ανασυγκρότηση και τον επαναπροσδιορισμό, στοιχεία απαραίτητα μετά από μια ήττα για την χάραξη μιας πολιτικά βιώσιμης και κοινωνικά χρήσιμης νέας στρατηγικής.
Η εν λόγω νοοτροπία δεν προέκυψε ξαφνικά, ενδυναμώνεται και αναπτύσσεται καιρό τώρα. Και αν μετά από μια μείζονα πολιτική εξέλιξη όπως η έκβαση της διαπραγμάτευσης η νοοτροπία αυτή όχι μόνο δεν εγκαταλείπεται αλλά αντίθετα παγιώνεται τότε δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Από την άλλη μεριά, η τεράστια μάζα των ανιδιοτελών συντρόφων και συντροφισσών του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως των επιλογών τους αυτό το διάστημα, θα αποτελεί για εμένα πάντα πηγή δύναμης και αισιοδοξίας. Όλα όσα μας απομακρύνουν σήμερα δεν πρόκειται να σπάσουν τους δεσμούς μεταξύ μας, οι οποίοι σφυρηλατήθηκαν σε μια απίστευτα δύσκολη αλλά και συναρπαστική πορεία.
Η κοινωνία βρίσκεται ήδη σε μια μεγάλη κινητικότητα, τόσο για να επιβιώσει όσο και για να αποκτήσει ισχύ απέναντι σε αυτονομημένους από τη λαϊκή βούληση θεσμούς που ελέγχουν σήμερα τις βασικές της λειτουργίες έχοντας καταλύσει τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. Χιλιάδες άνθρωποι αγωνίζονται καθημερινά, βασιζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις.
Δεν αποτελεί αποδεκτή επιλογή να σταθούμε απέναντί τους. Αυτή είναι η δική μου προτεραιότητα. Προσωπικά, θα ταχθώ με όλες μου τις δυνάμεις στην υπηρεσία αυτής της δημιουργικής και ελπιδοφόρας κινητικότητας, η οποία εκφράστηκε με συγκλονιστικό τρόπο στο δημοψήφισμα.
Αν σκεφτούμε διαφορετικά, θέτοντας στο επικέντρο της πολιτικής τις ενσωματωμένες στους ανθρώπους δυνατότητες, θα συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε πολύ πιο δυνατοί/ες από όσο νομίζουμε. Αν πιστέψουμε στη δημοκρατία ως εργαλείο απελευθέρωσης των δυνατοτήτων των ανθρώπων, τότε τα όρια που μας θέτουν οι ελίτ δεν θα φαντάζουν ανυπέρβλητα.
Αν πιστέψουμε στη δύναμη που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους, τότε θα αποκτήσουμε την αυτοπεποίθηση που απαιτούν οι περιστάσεις.
Να μάθουμε λοιπόν από τα λάθη και την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ και να εξελιχθούμε ώστε να γίνουμε πραγματικά αποτελεσματικοί και χρήσιμοι. Δεν ζούμε σε καιρούς αποστράτευσης, ζούμε σε καιρούς που απαιτούν τόλμη.
Η ανακοίνωση παραίτησης του Χρ. Λάσκου έχει ως εξής:
«Προσωπικά, όπως και πολλοί άλλοι, υπήρξα διατεθειμένος, με όλες τις σημαντικές και εκφρασμένες διαφωνίες μου, για έναν «έντιμο και επώδυνο» συμβιβασμό, προκειμένου να δοθεί μια ευκαιρία για τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την απόφαση της ΚΕ της 30ης Ιουλίου για έκτακτο Συνέδριο, σύμφωνα με την πρόταση του προέδρου. Η ευκαιρία ακυρώθηκε βιαίως. Η αποχώρησή μου, αισθάνομαι, πως αποτελεί, πλέον, στοιχειώδη προϋπόθεση για τη συμμετοχή στους αγώνες του μέλλοντος».
Η δήλωση αποχώρησης των Τάνια Μπαρζέφσκι και Δημοσθένη Παπαδάτου:
«Δεν μπορούμε πια να είμαστε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ του ΣΥΡΙΖΑ
Για όσες και όσους ανήκουμε στην Αριστερά, κομματικότητα είναι η ενιαία στάση απέναντι σε κοινούς αντιπάλους (το κράτος, το κεφάλαιο και τους διεθνείς «θεσμούς» του), και μαζί, η υπεράσπιση των συλλογικών αποφάσεων που λαμβάνονται δημοκρατικά.
Κομματικότητα, αντίθετα, δεν είναι η αφωνία ή η «ρεαλιστική» προσαρμογή, τη στιγμή που η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης και του κόμματος αποδέχεται ρητά ως πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ το Τρίτο Μνημόνιο. Πολύ δε περισσότερο δεν είναι «κομματικότητα» η ακύρωση της συλλογικής μας δέσμευσης, το κόμμα να αναζητήσει τρόπους απεγκλωβισμού σε Έκτακτο Συνέδριο πριν από τις εκλογές – ούτε βεβαίως η πολλοστή υπέρβαση των συλλογικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ με διαδικασίες-καρικατούρα. Όλα αυτά, και άλλα ακόμα, είναι μονομερείς ενέργειες που εσωτερικεύουν την ήττα της 12ης Ιουλίου ως μη αναστρέψιμη. Όταν το κόμμα καταργείται χωρίς καν τα προσχήματα, δεν μπορούμε πια να είμαστε μέλη του κόμματος στο οποίο στρατευτήκαμε αυτά τα 11 χρόνια, χωρίς οικονομία δυνάμεων και συναισθημάτων, στα εύκολα και στα (πολύ) δύσκολα.
Στις 12 Ιουλίου ηττήθηκε συντριπτικά η στρατηγική που χάρισε στο κόμμα μας τη νίκη στις εκλογές του Γενάρη: η στρατηγική της αντιμετώπισης της λιτότητας μέσα στην Ευρωζώνη, που ήδη πριν από τις εκλογές, προσανατολίστηκε μονοσήμαντα στο να πειστούν για το δίκιο μας οι «θεσμοί», ως εάν να ήταν δυνατό η ισχύς να υποκατασταθεί από την πειθώ. Αν όμως η ήττα αυτή της στρατηγικής μας δεν ήταν μοιραία, το ίδιο ισχύει και για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε προεδρικό κόμμα της μνημονιακής διαχείρισης. Καθημερινά πια πληθαίνουν οι διαβεβαιώσεις ότι, ανεξαρτήτως της θέλησης των μελών, η μετάλλαξη αυτή είναι οριστική. Δεν μπορούμε να λέμε ψέματα στον εαυτό μας: ένας άλλος ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια εφικτός.
Δεν πιστέψαμε ποτέ, ούτε και σήμερα το πιστεύουμε, ότι ο αγώνας ενάντια στα μνημόνια μπορεί να εξαντλεί την πολιτική της Αριστεράς. Ήδη από το 2010, ωστόσο, επιμείναμε στην ανάγκη να μην αποκοπεί η μάχη κατά της λιτότητας με τις μάχες για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, σε πείσμα τότε της μνημονιακής Κεντροαριστεράς ή των φιλικά προσκείμενων ΜΚΟ. Αυτή η συνάρθρωση ήταν που έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ το πολιτικό κεφάλαιο για να προχωρήσει σε τομές στα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ο νόμος για την ιθαγένεια χτες ή η πολιτική υποδοχής και φιλοξενίας των προσφύγων που φτάνουν στη χώρα μας σήμερα. Στο εξής, ωστόσο, ακόμα και οι μάχες αυτές είναι υπονομευμένες: τόσο γιατί η υπερλιτότητα στην οικονομία δεν θα πάψει να «ροκανίζει» μαζί και τη δημοκρατία, όσο και γιατί το μορατόριουμ της κυβέρνησης με το «βαθύ κράτος» θα συνεχιστεί και μετεκλογικά: το φάντασμα μιας κυβέρνησης (μνημονιακής) εθνικής ενότητας και η εμμονή στην επιλογή Πανούση, περί αυτών συνηγορούν.
Μαζί με την ειλικρινή αποτίμηση όσων προηγήθηκαν, αποτίμηση χωρίς την οποία κάθε επόμενο βήμα θα είναι λειψό, θεωρούμε αναγκαία την προετοιμασία για τον νέο κύκλο αγώνων ενάντια στη λιτότητα, τα μνημόνια και την Ακροδεξιά – ιδίως όσο το κοινωνικό ρήγμα της 5ης Ιουλίου παραμένει ανοιχτό. Καταλαβαίνοντας ότι οι προσπάθειες για την πολιτική εκπροσώπηση του δημοψηφισματικού ΟΧΙ είναι αναπόφευκτες (και αναγκαίες, καθώς η λαϊκιστική Ακροδεξιά καραδοκεί…), θα συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε η Αριστερά του 21ου αιώνα να υπερασπιστεί με συγκεκριμένο τρόπο πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα: να το κάνει όμως ανακτώντας τον αντικαπιταλιστικό της ορίζοντα, αποφεύγοντας πάση θυσία την εθνική περιχαράκωση και μη αποδεχόμενη εκπτώσεις στη δημοκρατία: είτε αυτή αφορά τη σχέση της με τα κινήματα, είτε την εσωτερική της ζωή – είτε, πολύ περισσότερο, τον άλλο κόσμο που, επιμένουμε, παραμένει εφικτός.
Η δήλωση των επτά μελών του ΚΣ της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως εξής:
«Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Η ψήφιση του 3ου Μνημονίου, που εισήγαγε στην ελληνική Βουλή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, παραγνωρίζοντας τις συλλογικές αποφάσεις κόμματος και Νεολαίας και σε πλήρη αντίθεση με την λαϊκή εντολή τόσο της 25ής Γενάρη όσο και του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου επισφράγισε την μετάλλαξη του φορέα που με πάθος και συνέπεια υπηρετήσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα. Πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που κατάφερε να εκφράσει ηγεμονικά το μπλοκ των αντιμνημονιακών δυνάμεων, το κόμμα που αναδείχθηκε μέσα από τα κινήματα και τους αγώνες εργαζομένων και νεολαίας αντιστρατεύεται πλήρως τα συμφέροντά τους.
Η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, με ευθύνη της ηγεσίας του, δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία, ούτε αφορά μόνον το κομμάτι των εφαρμοσμένων πολιτικών, η συνεχής διολίσθηση σε όλο πιο αντιδημοκρατικές μεθόδους χάραξης πολιτικής, με όλο πιο στενά κέντρα και παράκεντρα, η παράλυση των δημοκρατικών διαδικασιών, η κυριαρχία της επικοινωνίας έναντι της πολιτικής μετέτρεψαν τον φορέα σε ένα κόμμα-καρτέλ, σε ένα κόμμα που λειτουργεί σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ και το σύστημα που υπηρετούν.
Η αντιδημοκρατική λειτουργία του κόμματος που επισημοποιείται με την αναίρεση defacto από την ηγετική ομάδα, κάθε συλλογικής απόφασης, με αποκορύφωμα την προκήρυξη εκλογών πριν από το Έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, καθιστούν το κόμμα, ως μη κόμμα και την πορεία που επέλεξε χωρίς επιστροφή, αφού τα μέλη δεν έχουν καμία σύνδεση με το πεδίο της απόφασης. Επιπλέον το βάρος και η ταξικότητα των μέτρων που εισάγονται με το μνημόνιο, επιβάλλουν για να υλοποιηθούν την υπερτροφία των κατασταλτικών και ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους καθώς και την ανάγκη πλήρους συνεργασίας με την αστική τάξη της χώρας και το διεθνές ευρωπαϊκό κεφάλαιο, πράγμα που οριοθετεί σαφώς την μετέπειτα πορεία του και τον θέτουν μία και καλή απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα.
Ως Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την αδιαμφισβήτητη διαχρονικά ριζοσπαστική και περισσότερο ταξικά μεροληπτική θέση μας, που κατάφερε να εκφραστεί ορισμένες φορές και στις αποφάσεις του Κεντρικού Συμβουλίου, δεν καταφέραμε δυστυχώς και σε κανένα βαθμό να ανασχέσουμε την πορεία μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ. Μπλεγμένη στις δικές τις παθογένειες η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφερε να αποτελέσει τον νεολαιίστικο εκείνον φορέα που με μαζικούς όρους θα εξέφραζε τις αγωνίες της γενιάς μας και θα οργάνωνε τις συγκρούσεις που σήμερα είναι πιο κρίσιμο από ποτέ να αναλάβει η νέα γενιά. Η συνεχώς αυξανόμενη έξη προς την εσωτερική σύγκρουση χωρίς νόημα, βάθος ή αναφορά στα πραγματικά ζητήματα της νεολαίας, χάριν της μικροπολιτικής και των μικροεξουσιών, η έλλειψη πολιτικού σχεδίου για την νέα γενιά και η υλοποίηση κάθε απόφασης αποσπασματικά και υποκειμενικά,η εμμονή στην ετεροβαρή ενασχόληση με το κοινωνικό έναντι του πολιτικού πεδίου, η αυταναφορικότητα και η έλλειψη διάθεσης συνεργασίας με άλλες νεολαιΐστικες κινήσεις στην κατεύθυνση δημιουργίας πολιτικού απελευθερωτικού κινήματος νεολαίας,συνδυασμένα με την υπακοή στις αποφάσεις της ηγετικής ομάδας του κόμματος σε κάθε κρίσιμη στιγμή – τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα – και έναν διάχυτο ευρωπαϊσμό που απέτρεπε την ανάλυση της οργάνωσης από την προσέγγιση της πραγματικότητας διαγράφοντας ή παραποιώντας έννοιες όπως ο ιμπεριαλισμός, η εξάρτηση, η δομή της ΕΕ και της Ευρωζώνης – όλα αυτά δεν βοήθησαν ώστε η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει ένα στιβαρό εργαλείο για την ελληνική νεολαία που ασφυκτιά εντός των πλαισίων του μνημονίου και της ΕΕ, της ανεργίας, της έλλειψης προοπτικής, της κακοπληρωμένης επισφαλούς εργασίας και της κατάθλιψης.
Η εμφατική απάντηση της ελληνικής νεολαίας απέναντι στα εκβιαστικά διλήμματα των δανειστών και ακόμα περισσότερο η κινητοποίηση των νέων ανθρώπων για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, αποδεικνύει την πάγια θέση μας ότι η «χαμένη γενιά» έχει τις δυνατότητες να αποτελέσει την «γενιά της ανατροπής»… όχι όμως στο σχέδιο του αντιπάλου. Αντιθέτως, πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο μπλοκ εκείνο των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που είναι διατεθειμένες να πάνε το ΟΧΙ μέχρι τη νίκη. Αυτές οι δυνάμεις είναι αντιδιαμετρικά αντίθετες με τη νέα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς έχουν διαφορετικό κοινωνικό και ταξικό προσανατολισμό. Από τη μεριά μας θεωρούμε ότι οφείλουμε να συνταχθούμε ολόψυχα σε αυτή την πορεία χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς καθυστερήσεις και το κυριότερο, χωρίς άλλες ψευδαισθήσεις για δήθεν «διεργασίες» που πλέον ολοφάνερα μόνο στόχο έχουν να αναχαιτίσουν τη δυναμική των πραγμάτων και να καταστρέψουν το αξιακό υπόβαθρο των νέων αριστερών. Σε αυτή τη μάχη, καλούμε όλα τα μέλη της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ να συμβάλλουν στην ενίσχυση της αντίστασης στην μνημονιακή βαρβαρότητα που δυστυχώς συνεχίζεται από την κυβέρνηση, για την δημιουργία ενός πλατιού αντιμνημονιακού πολιτικού κινήματος ανατροπής».
Τα μέλη του ΚΣ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ με αναφορά στο Αριστερό Ρεύμα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
Μαρίζα Θεοτοκάτου, Όλγα Κλείτσα, Εύα Μάντζαρη, Δημήτρης Μιλάνος, Παναγιώτης Μωράκης, Δημήτρης Ταλαίπωρος, Παντελής Τσομπανέλλης