Την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ προανήγγειλε ο τραγουδιστής Στάθης Δρογώσης. Με κείμενό του στο Facebook, ανάμεσα σε άλλα τονίζει πως «αυτοσχεδιάσαμε στην πλάτη του ελληνικού λαού, κάναμε ένα γελοίο δημοψήφισμα, διχάσαμε τον κόσμο» και διερωτάται: “Αν δεχτούμε ότι η συμφωνία ήταν μονόδρομος γιατί διχάσαμε τον κόσμο τόσα χρόνια; Γιατί ο Σαμαράς ήταν δοσίλογος ενώ ο Δραγασάκης όχι;”.
Αναλυτικά το κείμενο του:
“Και τώρα ένα μικρό κείμενο απολογισμού.
Αποχώρησα από τον Σύριζα. Ήμουν μέλος 3 περίπου χρόνια. Εκλέχτηκα δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη Ανοιχτή Πόλη και ήμουν μέλος διαδοχικά των οργανώσεων Νέας Σμύρνης , Εξαρχείων και τελευταία της Κυψέλης. Επίσης ήμουν εκλεγμένο μέλος της γραμματείας του τμήματος πολιτισμού.
Συμμετείχα ενεργά στη ζωή του κόμματος. Για το πρόγραμμα του πολιτισμού μαζί με άλλου συντρόφους σε μια μικρή ομάδα προσπαθήσαμε να φτιάξουμε από την αρχή και να εμπλουτίσουμε κάποιες παλιές προτάσεις για τη μουσική στη χώρα. Προτάσεις για τα επαγγελματικά δικαιώματα των μουσικών , για τη μουσική εκπαίδευση , για τα μουσικά σχολεία . Για τις ορχήστρες και για τα ιδιωτικά ωδεία.Για το καθεστώς των πνευματικών δικαιωμάτων. Κάποιες προτάσεις πέρασαν στο προεκλογικό πρόγραμμα του Σύριζα. Θέλω δημοσίως να πω ότι γνώρισα εξαιρετικούς συντρόφους και φίλους εκεί.Και ότι είμαι περήφανος για τη δουλειά που έγινε.
Ο Σύριζα είχε τάσεις αλλά και ανένταχτους αριστερούς. Ξεκίνησα ως ανένταχτος αλλά στην πορεία βρήκα τα κείμενα των 53 πάρα πολύ σωστά.
Ομολογώ ότι οι φίλοι μου ( που τους είχα γνωρίσει στα διάφορα κινήματα) ήταν σε αυτή την τάση. Έτσι εδώ και ένα χρόνο συμμετείχα και στις συζητήσεις αυτής της ομάδας. Οι θέσεις αυτή της ομάδας είναι γνωστές και θα πω μόνο ότι το πιο κινηματικό κομμάτι του κόμματος ήταν εκεί.
Άνθρωποι που είχαν στήσει δίκτυα αλληλεγγύης και που είχαν λιώσει στην κούραση για τα κινήματα γειτονιάς. Και άνθρωποι που είχαν παλέψει για τα ανθρώπινα δικαιώματα , για τους μετανάστες τους πρόσφυγες, για την καταστολή.
Με το υπόλοιπο κόμμα σιγά σιγά αποκόπηκα. Οι λεγόμενοι προεδρικοί σιγά σιγά έδειξαν ένα εθισμό στην εξουσία ενώ η αριστερή πλατφόρμα και κυρίως το αριστερό ρεύμα είχε θέσεις με τις οποίες διαφωνούσα. Πολιτικά.
Πρέπει να ομολογήσω ότι η γραμμή που ακολουθήσαμε κάποιοι έχασε. Πιστεύαμε ότι θα σταματήσει η λιτότητα μέσα στην ευρωζώνη. Ότι ο σύριζα θα τα κατάφερνε να διαπραγματευτεί καλύτερα. Κι ότι στο τέλος θα ακύρωνε το μεγαλύτερο μέρος των νόμων που τσάκισαν τους αδύνατους στη χώρα. Δυστυχώς δεν φωνάζαμε μόνο για τις δικές μας θέσεις. Επιτεθήκαμε άγρια στους πολιτικούς αντίπαλους. Και ναι κάποιοι όντως από αυτούς είναι εντελώς σάπιοι αλλά γενικά διχάσαμε τον κόσμο . Γερμανοτσολιάδες τους λέγαμε και δοσίλογους. Πιστεύαμε σωστά ότι η δημοκρατία δε λειτουργούσε στη χώρα. ( Βέβαια μετά ψήφιζε η “αριστερή” βουλή τα ξημερώματα αριστερό μνημόνιο αλλά θα το σχολιάσω μετά)
Από την άλλη όμως υπήρχαν επιχειρήματα από λογικούς ανθρώπους που μας τόνιζαν ότι στην πραγματικότητα δεν είχαμε σχέδιο. Δυστυχώς είναι αλήθεια. Για παράδειγμα φάνηκε να πηγαίνουμε για ρήξη αλλά αδειάσαμε τα κρατικά ταμεία πληρώνοντας όλες τις δόσεις. Βάλαμε υπουργό τον Βαρουφάκη ο οποίος είχε κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις ( και αρκετό ναρκισισμό) αλλά τον αδειάσαμε μετά. Πολιτευτές του πασοκ μπήκαν στον κρατικό μηχανισμό. Ο Σαγιάς , ο Ταγματάρχης , ο Μάρδας και άλλοι πολλοί δεν ήξεραν τίποτα για τις συλλογικές μας αποφάσεις.
Δε θέλω να σας κουράζω. Ο Τσίπρας δεν εμπιστεύτηκε το κόμμα του.Προτίμησε να του δώσει διακοσμητικό ρόλο. Και έφτιαξε μια νέα μικρή ομάδα στελεχών για να κυβερνήσει.
Μακάρι όμως και αυτός να είχε ένα σχέδιο. Έστω δεξιό. Αυτοσχεδιάσαμε στην πλάτη του ελληνικού λαού. Εμείς κλείσαμε τις τράπεζες. Κάναμε ένα δημοψήφισμα ( στο οποίο στήριξα το όχι αλλά για αλλους λόγους) το οποίο πραγματικά ήταν γελοίο. Και ενώ ο κόσμος με θάρρος δεν άκουσε τα παπαγαλάκια ο Τσίπρας προσχώρησε στο Ναι μέσα σε λίγες ώρες. Λόγω ανικανότητας το οικονομικό επιτελείο του συριζα σε 6 μήνες χειροτέρεψε την κατάσταση στη χώρα. Ναι σύντροφοι πιστεύω ότι φέραμε χειρότερο μνημόνιο και αυξήσαμε την ανεργία.
Όλα αυτά θα μπορούσα να τα δεχτώ. Να μείνω μέσω και να παλέψω. Δυστυχώς όμως υπάρχουν πολλά μαύρα σημεία.
Αν δεχτούμε ότι η συμφωνία ήταν μονόδρομος γιατί διχάσαμε τον κόσμο τόσα χρόνια; Γιατί ο Σαμαράς ήταν δοσίλογος ενώ ο Δραγασάκης όχι;
Γιατί δεν κάναμε νωρίτερα τη στροφή; Γιατί δεν κάναμε νωρίτερα την ρήξη;
Γιατί δεν κάναμε 7 μήνες κάτι για τη διαπλοκή; Για τη διαφθορά; Γιατί ο συστημικός τύπος μας στηρίζει;
Επίσης γιατί ξεφτιλίσαμε κι εμείς το σύνταγμα και τη δημοκρατία ψηφίζοντας με εξευτελιστικές διαδικασίες μνημόνια και χαράτσια; Πως γίνεται να κάναμε κουρελόχαρτο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Και μάλιστα να το λέμε με θράσσος χωρίς τύψεις…Ζήτησε κανείς μια συγγνώμη;
Δεν είμαι καλός στα πολιτικά κείμενα.
Έφυγα από τον Σύριζα γιατί πιστεύω ότι η συμφωνία που υπέγραψε θα διαλύσει κι άλλο τους πιο φτωχούς ανθρώπους. Δεν υπάρχει πιο απαλό ή πιο καλό μνημόνιο. Επίσης δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ρωγμές και άλλα τέτοια κουραφέξαλα Και να υπήρχαν ο συριζα δεν έχει τεχνοκράτες ικανούς να φτιάξουν κάποιες δικλείδες ασφαλείας έστω και σε αυτό το πρόγραμμα.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ο σύριζα με τις συμπεριφορές των προεδρικών έχασε και το ηθικό του πλεονέκτημα. Κάναμε ανήθικες πολιτικές πράξεις. Κοροϊδέψαμε τον κόσμο. Και συνεχίζουν κάποιοι να το κάνουν. Η μόνη κόκκινη γραμμή τους είναι λένε να παραμείνει η αριστερά στην εξουσία. Ποια αριστερά; Ποια εξουσία;
Πιστεύω ότι οι σύντροφοι που θα μείνουν δεν είναι προδότες ή σάπιοι. Κάποιοι έχουν την άποψη ότι θα τα καταφέρει ο συριζα να βοηθήσει τη χώρα. Δεν έχω πέσει και πολύ μέσα στις αναλύσεις μου τα τρία αυτά χρόνια οπότε μπορεί να κάνω και τώρα λάθος.
Και σε κάποιους που θα ρωτήσουν ποια λύση προτείνω έχω μόνο μια απάντηση. Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό της χώρας ( στο οποίο αποτυχημένα και με κάποια διασταλτική ερμηνεία ανήκω κι εγώ ως δημοτικός σύμβουλος) είναι εντελώς αμόρφωτο και αποτυχημένο. Δεν είναι λύση η δραχμή αν δεν έχεις πρόγραμμα συνεκτικό και ανθρώπους να το εφαρμόσουν. Δεν είναι λύση και το μνημόνιο που γράφουν οι ξένοι και το ψηφίζει η βουλή σχεδόν αμετάφραστο.
Δεν είναι λύση τα συνθήματα.Και τα νεοφιλελεύθερα και δυστυχώς τα “αριστερά”. Όλοι οι δρόμοι είναι δύσκολοι.Θα ήθελα να υπήρχε μια κίνηση ένας φορέας που να εξηγούσε στον κόσμο με ειλικρίνεια τα επόμενα βήματα. Οι μνημονιακοί ( και πια ο σύριζα είναι μαζί τους) απλά πιπιλάνε το success story. Και δυστυχώς άλλα κομμάτια της αριστεράς κάνουν μόνο διαπιστώσεις αλλά δε λένε στον κόσμο ότι ακόμα και αν βγούμε απο ΕΕ ή από ευρωζώνη θα κάνουμε και άλλες θυσίες. Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος. Προσωπικά θα ξαναστηρίξω τα κινήματα γειτονιάς. Τα δίκτυα αλληλεγγύης και θα τραβηχτώ λίγο από κόμματα . Εννοείται ότι θα ήθελα να πάει καλό εκλογικά αυτό το μέτωπο που φτιάχνεται για να υπάρχει και στη βουλή μια αριστερή άλλη άποψη.
Κλείνοντας να πω ότι για τη στάση μου στο δημοτικό συμβούλιο και την ανοιχτή πόλη θα αποφασίσω μαζί με τους συντρόφους μου εκεί. Για την ώρα η ανοιχτή πόλη δεν στηρίζει αυτές τις πολιτικές και τις είχε καταγγείλει. Αν η πλειοψηφία της στηρίξει τον Βούτση στις μνημονιακές του επιλογές που θα τσακίσουν πάλι τους δήμους δυστυχώς θα φύγω και από κει. Ελπίζζω όμως ότι δε θα συμβεί.
Επειδή έχω τρομερή δουλειά με τον δίσκο μου και με τη μουσική μου γενικά δε θα μπορέσω να απαντήσω σε όλα τα σχόλια. Και από δω και πέρα στις σελίδες θα γράφω για τη μουσική μου και για τη δουλειά μου. Καλή συνέχεια σε όλους”.