Politico: "Πεινασμένος σαν Βόλφγκανγκ"

Ένα λογοπαίγνιο που στα αγγλικά μπορεί να αποδοθεί με απόλυτη πιστότητα, στα ελληνικά χάνει, μεν, τη σημασιολογική του αξία, αλλά όχι και τη δύναμη του. Ειδικά όταν πρόκειται για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Το Politico, κάνοντας μια αρκετά εμπεριστατωμένη έρευνα σε άγνωστες πτυχές της ζωής του Γερμανού ΥΠΟΙΚ, τιτλοφορεί το κείμενο με το ευφάνταστο: «Hungry like the Wolfgang» που σε απλά ελληνικά σημαίνει, «πεινασμένος σαν Βόλφγκανγκ» – ευθεία παραπομπή στο γνωστό «πεινασμένος σαν λύκος».

Ο 72χρονος, πλέον, πολιτικός είναι ο πλέον πολυσυζητημένος τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, αν και η φήμη του σκληρού και άτεγκτου έχει ξεπεράσει τα όρια της ηπείρου. Είναι πιο δημοφιλής από την Άνγκελα Μέρκελ στο εσωτερικό του κόμματός του και σίγουρα μια μισητή φιγούρα στην Ελλάδα. Πίσω του, όμως, στέκει ένα πλούσιο και ταραχώδες παρελθόν. Σε αυτό εστίασε την προσοχή του το Politico, όπως αναφέρει το dexiextrem.blogspot.

1972-1984: Τα πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε το 1942 στο Φράιμπουργκ. Γιος ενός πρώην μέλους του κοινοβουλίου με τους Χριστιανοδημοκράτες, δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση. Εντάχθηκε στη νεολαία του κόμματος, την Junge Uniosn. Μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή Νομικών και Οικονομικών Επιστημών, εισήλθε, το 1972, για πρώτη φορά στην Bundestag. Το 1979 έγινε κοινοβουλευτικός γραμματέας του CDU. Κράτησε τη θέση έως το 1984 οπότε και έγινε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου υπό τον Χέλμουτ Κολ.

1989: Σύμβουλος του Κολ

Το 1986, οι NY Times δημοσίευσαν ένα άρθρο του Τζέιμς Μ. Μάρκαμ, σύμφωνα με το οποίο ο Σόιμπλε φέρεται να πρότεινε στον Κολ να μην προβεί σε δημόσια απολογία για τα σχόλια που είχε κάνει κατά τους Γκορμπατσόφ (τον είχε συγκρίνει με τον Γκέμπελς). Αυτό αποδείκνυε την επιρροή του Σόιμπλε στον τότε καγκελάριο. Δεν προκάλεσε καμία έκπληξη όταν στον Απρίλιο του 1989 ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών με βασικό στόχο τις συζητήσεις για την επανένωση της Γερμανίας – κάτι που συνέβη τον Αύγουστο του 1990 με την υπογραφή της Συμφωνίας.

1990: Απόπειρα δολοφονίας

Η δημοτικότητα του Σόιμπλε ανέβαινε, σε αντίθεση με εκείνη του Κολ. Όλοι περίμεναν πως ήταν θέμα χρόνου να γίνει ο επόμενος καγκελάριος. Τα πάντα άλλαξαν στις 12 Οκτωβρίου 1990, όταν σε μια κομματική εκδήλωση στο Οπενάου ένας άνδρας με διαταραγμένο ψυχισμό τον πυροβόλησε με σκοπό να τον σκοτώσει. Από τότε ο Σόιμπλε καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι. Ο Χανς-Γιόχαν Βόγκελ, πρώην ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών, λέει πως εκείνη η απόπειρα δολοφονίας και οι μετέπειτα αλλαγές στη ζωή του, έκαναν τον Σόιμπλε σκληρό. Σε μια ένδειξη δύναμης, ο Σόιμπλε, τρεις μήνες μετά την απόπειρα εναντίον του, επιστρέφει στο γραφείο. Το 2011, σε μια συνέντευξη στο Spiegel, αποκάλυψε πως κάποια στιγμή σκέφτηκε αν γίνεται ένας πολιτικός που είναι παράλυτος, να διοικήσει μια χώρα.

1991-1998: Η δεύτερη ζωή

Τον Ιούνιο του 1991, με μια έντονα συγκινησιακή ομιλία στην Bundestag, ο Σόιμπλε τάσσεται υπέρ της αλλαγής της πρωτεύουσας της Γερμανίας (από τη Βόννη στο Βερολίνο). Εκλέχθηκε επικεφαλής της ΚΟ του CDU/CSU και όλοι έλεγαν πως πλησιάζει το στόχο του. Μόνο που ο Κολ είχε άλλα πλάνα. Ναι, υπολόγιζε τον Σόιμπλε να κάτσει στη θέση του, αλλά το 1998 υπέστη μια σφοδρή εκλογική ήττα από τον Σρέντερ.

1999: Το σκάνδαλο

Νέα τροπή στην πολιτική καριέρα του Σόιμπλε όταν κατηγορήθηκε για σκάνδαλα με δωρεές προς το CDU. Ο Σόιμπλε αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες και τις σχέσεις του με τον έμπορο όπλων Καρλ-Χάιντς Σρέιμπερ (επίσης εμπλεκόμενο στο σκάνδαλο), αλλά ο Κολ είχε ήδη πάρει τις αποφάσεις του. Ωστόσο, παραδέχθηκε πως το κόμμα είχε λάβει 100.000 γερμανικά μάρκα ως δωρεά. Εκείνη τη στιγμή ο Σόιμπλε έχασε κάθε ελπίδα να γίνει καγκελάριος.

Η κυριαρχία της «μάμα-Μέρκελ»

Το κόμμα ζητάει μια καινούργια αρχή και φυσικά ήταν η κατάλληλη στιγμή για να βγει στον αφρό η Μέρκελ. H τότε γενική γραμματέας του κόμματος έγραψε ένα άρθρο στην FAZ, χωρίς να ρωτήσει τον Κολ, στο οποίο έλεγε πως το κόμμα πρέπει να προχωρήσει μπροστά και να αφήσει το παρελθόν πίσω. Ο Κολ το θεώρησε προδοσία. Λίγους μήνες μετά η Μέρκελ παίρνει τη θέση του Σόιμπλε.

2005: Η επιστροφή

Μετά από μια σύντομη αποχώρηση από την πολιτική σκηνή, ο Σόιμπλε επιστρέφει ως υπουργός Εσωτερικών στην πρώτη κυβέρνηση της Μέρκελ. Οι σχέσεις του ήταν πάντα επικίνδυνες, καθώς ο Σόιμπλε δεν μπορούσε να ξεχάσει ότι ήθελε εκείνος να γίνει καγκελάριος. Οι σχέσεις τους έγιναν ακόμη χειρότερες όταν το 2004 η Μέρκελ δεν τον υποστήριξε για την Προεδρία της Γερμανίας. Ως υπουργός, ο Σόιμπλε από τότε χαρακτηριζόταν σκληρός, άτεγκτος με προτάσεις που προκαλούσαν αντιδράσεις.

2009: Ανέλπιστη προαγωγή

Το 2009 η Μέρκελ κερδίζει ξανά τις εκλογές και προχωράει σε συνεργασία με τον Ελεύθερους Δημοκράτες. Ο Σόιμπλε, ήδη στα 67 του, είναι ένας ζωντανός θρύλος της γερμανικής πολιτικής. Αίφνης, λαμβάνει ένα ανέλπιστο δώρο από τον Μέρκελ και γίνεται υπουργός Οικονομικών. Είναι φανερό, όμως, πως η Μέρκελ δεν τον έβλεπε πλέον ως εχθρό. Ο Σόιμπλε αποδεικνύεται πιστός, αλλά και συνάμα ελεύθερος να προωθεί τις δικές του πολιτικές και χωρίς να χρειάζεται να απολογείται γι’ αυτές.

2010: Το πρώτο Μνημόνιο

Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις συζητήσεις για την Ελλάδα και ως γνωστόν ακολούθησε μια σκληρή τακτική που έφτασε στα όρια της προσβολής. Ο τότε Πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας τον χαρακτήρισε «ύπουλο».

2014: Απόλυτη κυριαρχία

Η WS Journal τον ονόμασε ως τον δεύτερο πιο σημαντικό άνθρωπο μετά την Μέρκελ και τον πολιτικό που οδήγησε τη Γερμανία σε ένα ακόμη οικονομικό θαύμα, καθώς για το 2015 εμφάνισε μια οικονομία δίχως ελλείμματα. Είναι η πρώτη φορά που η Γερμανία εμφανίζει ισορροπημένο προϋπολογισμό, κάτι που της δίνει το ηθικό πλεονέκτημα να ζητάει λιτότητα από τους άλλους.

2015: Προσωρινό Grexit

Είναι φανερό πλέον πως ο Σόιμπλε έχει δική του ατζέντα και την προωθεί όπου και όποτε μπορεί και θέλει. Κάπως έτσι ήρθε στο τραπέζι των συζητήσεων και το πενταετές time out της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Η Μέρκελ δεν έδειξε να το υποστηρίζει, κάτι που έκανε τα γερμανικά μίντια να πιστεύουν πως η παλιά κόντρα ανάμεσά τους ξαναφούντωσε.