Άλλη μια δύσκολη, κρίσιμη ψηφοφορία η σημερινή για τον Αλέξη Τσίπρα. Σε κλίμα έντασης και με καθυστέρηση σχεδόν μιας ώρας διαβάζουμε ότι συνεχίζονται στη Βουλή οι εργασίες των αρμόδιων επιτροπών για το νομοσχέδιο που περιέχει το δεύτερο πακέτο των προαπαιτούμενων. Το σχέδιο νόμου, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως κατεπείγον, αναμένεται να περάσει από την Ολομέλεια του Κοινοβουλίου εντός της ημέρας, ενώ με ενδιαφέρον αναμένεται για άλλη μια φορά η στάση που θα τηρήσουν βουλευτές της κυβέρνησης που έχουν πάρει αποστάσεις από τη στρατηγική Τσίπρα ή την έχουν απορρίψει συλλήβδην.
Ενδεικτικά, να αναφέρουμε ότι η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου ήδη από χθες άφησε αιχμές για τη σημερινή ψηφοφορία, υποστηρίζοντας ότι “η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε καθεστώς στραγγαλισμού της δημοκρατικής λειτουργίας της”, ενώ ο αντιπρόεδρος του κοινοβουλίου Αλέξης Μητρόπουλος μίλησε για “ανάγκη συγκρότησης ενός νέου κυβερνητικού σχήματος ευρύτατης πολιτική και κοινωνικής βάσης”. Στο μεταξύ την παραίτησή του από την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ υπέβαλε ο Ρούντι Ρινάλντι, επικεφαλής της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας, κατηγορώντας το κόμμα για “μνημονιακή μετάλλαξη”.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κραδασμοί εντός ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχιστούν για αρκετό καιρό ακόμα, ενδιαφέρον όμως έχει και ο εκνευρισμός ο οποίος εσχάτως εκδηλώνεται και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης που στηρίζουν τον πρωθυπουργό και τη συμφωνία που έκανε με τους εταίρους.
Για παράδειγμα, στη σημερινή συνεδρίαση, ο εισηγητής της ΝΔ Νίκος Δένδιας υποστήριξε ότι το να δηλώνουν τόσο ο υπουργός όσο και ο εισηγητής του κυβερνώντος κόμματος πως διαφωνούν με το νομοθέτημα το οποίο εισηγούνται, “ισοδυναμεί με ομολογία θεσμικής ανωμαλίας”, ενώ ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Λοβέρδος παρατήρησε: “Έχουμε μια συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση, και μια αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση. Αλλά σας προειδοποιώ ότι αυτό που υπάρχει τώρα, δεν θα ισχύει πάντα”.
Τέλος ο Σταύρος Θεοδωράκης, σε χθεσινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε, κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα για “λαϊκίστικη ρητορική, την οποία δυστυχώς βλέπουμε ακόμα κι αυτές τις ώρες της νέας κυβέρνησης”.
Το ερώτημα που γεννιέται στο δικό μου μυαλό είναι λοιπόν το εξής: για πόσο ακόμα καιρό θα μπορεί ο πρωθυπουργός να βασίζεται στους ώμους ΝΔ, Ποταμιού και ΠΑΣΟΚ για να ασκεί κυβερνητική πολιτική;