Θυμάστε την ελληνική πρόταση για τον ΦΠΑ, την οποία παρουσίασε μετά ενθουσιασμού ο υπουργός Οικονομικών μας Στον Ενικό τη Δευτέρα; Σε περίπτωση που σας διέφυγε, η ελληνική πλευρά προτείνει στους εταίρους να έχουμε 2 συντελεστές ΦΠΑ: 6,5% για τρόφιμα, φάρμακα, βιβλία και εφημερίδες, και 15% για όλα τα υπόλοιπα. Αυτοί οι δύο όμως θα ισχύουν μόνο για όσους συναλλάσσονται με πλαστικό χρήμα, ως κίνητρο για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής – για όσους επιλέγουν να πληρώσουν με μετρητά, οι συντελεστές θα είναι κατά 3% υψηλότεροι (9,5% και 18% αντιστοίχως).
Πώς όμως βλέπει την πρόταση αυτή “η άλλη πλευρά”; Σύμφωνα με τον Γιάνη Βαρουφάκη, η πρόταση αυτή έτυχε θετικής αποδοχής από έναν “πολύ υψηλά ιστάμενο” αξιωματούχο, ο οποίος απάντησε “τέλεια” όταν την άκουσε! Τι κρίμα λοιπόν που καταπώς φαίνεται είναι θεμελιωδώς ασύμβατη με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Ρίχνοντας μια ματιά στη σχετική κοινοτική οδηγία, και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο για τη δομή και τα επίπεδα των συντελεστών (άρθρα 96-98), διαβάζουμε ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να εφαρμόζουν έναν βασικό συντελεστή, ενώ υπάρχει η δυνατότητα για έναν ή δύο μειωμένους, μόνο όμως για συγκεκριμένα αγαθά και υπηρεσίες, τα οποία προσδιορίζονται ρητά στο Παράρτημα ΙΙΙ της οδηγίας. Μάλιστα και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ECJ) απαγορεύει τον ΦΠΑ δύο ταχυτήτων για τα ίδια αγαθά και υπηρεσίες, με βάση την αρχή της φορολογικής ουδετερότητας: “η αρχή αυτή απαγορεύει, ειδικότερα, να τυγχάνουν διαφορετικής μεταχειρίσεως από πλευράς ΦΠΑ παρόμοια εμπορεύματα ή υπηρεσίες που βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους”.
Πώς συμβιβάζονται όλα αυτά με την πρόταση Βαρουφάκη, η οποία προβλέπει το ίδιο αγαθό να κοστίζει άλλη τιμή με κάρτα και άλλη με μετρητά; Δεν συμβιβάζονται, όπως πολύ φοβάμαι ότι θα ανακαλύψει ο Υπουργός πολύ σύντομα. Βέβαια θα μπορούσε να είχε αποφύγει τη σχετική ψυχρολουσία εάν είχε ρωτήσει τους τεχνοκράτες του υπουργείου του αν αυτό που εμπνεύστηκε είναι έστω και στοιχειωδώς εφικτό.