Την εξέλιξη του Eurogroup σε σημαντικό παράγοντα της οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ, αν και δεν λογοδοτεί δημοκρατικά σε κανέναν και λειτουργεί μέσα σε κενό διαφάνειας, επισημαίνει σε άρθρο της με τον τίτλο «Η άνοδος του αδιαφανούς Eurogroup» η διαδικτυακή πύλη ευρωπαϊκής ενημέρωσης EUObserbver αφήνοντας σαφείς αιχμές.
Στο άρθρο επισημαίνεται ότι ο κομβικός ρόλος του συγκεκριμένου οργάνου έγινε σαφής περισσότερο από κάθε άλλη φορά τους τελευταίους μήνες μέσα από τις αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις για το ελληνικό θέμα. Όπως τονίζεται από νομική άποψη, το Eurogroup δεν είναι παρά ένα μηνιαίο φόρουμ των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, το οποίο δεν αποτελεί ευρωπαϊκό θεσμό και δεν δύναται να λάβει νομικά δεσμευτικές αποφάσεις.
Παρόλα αυτά, όπως σημειώνεται, «το μέγεθος της οικονομικής κρίσης και η παραγωγή νέων κανόνων το κατέστησαν defacto σημαντικό παίκτη του νέου ευρωπαϊκού συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης, ένα παίκτη ο οποίος ολοένα ενισχύεται». Η ισχύς του γίνεται φανερή από τη συνεχιζόμενη διαμάχη μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της ως προς το τι μεταρρυθμίσεις πρέπει να κάνει η Αθήνα προκειμένου να λάβει χρηματοδότηση, σχολιάζει η EUObserver τονίζοντας ότι οι αποφάσεις του δεν έχουν νομική ισχύ.
Ο Ρενέ Ρεπασί (από το Πανεπιστήμιο Leiden), μιλώντας στους Ευρωβουλευτές που συμμετέχουν στην Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, υπογράμμισε ότι πρακτικά το Eurogroup λειτουργεί εν μέσω ενός κενού διαφάνειας. «Το Eurogroup δεν υποχρεούται νομικά να πληροφορεί το κοινό ή τους άλλους θεσμούς για τις δραστηριότητές του. Δεν υπάρχουν κανόνες διαφάνειας για το Eurogroup. Δεν υπάρχουν πρακτικά των συνεδριάσεών του». Επιπλέον, ο πρόεδρός του δεν υποχρεούνται να εμφανίζεται ενώπιον κανενός κοινοβουλευτικού σώματος ούτε χρειάζεται να ανησυχεί για τις «επιπτώσεις» μιας κακής απόφασης.
Στην άποψη ότι αντίβαρο στον ενισχυμένο ρόλο του Eurogroup θα μπορούσε να είναι η ενίσχυση του ρόλου των εθνικών κοινοβουλίων των χωρών – μελών της Ευρωζώνης η Ντανιέλα Σβάρτζερ (από το German Marshall Fund) προσέθεσε ότι η ενίσχυση του ρόλου των κοινοβουλίων δεν αποτελεί απαραίτητα τη λύση, επισημαίνοντας το σημαντικό de facto ρόλο που έχει αποκτήσει το γερμανικό κοινοβούλιο όσον αφορά όλες τις σημαντικές αποφάσεις. «Αν το μελετήσεις από διευρωπαϊκή προοπτική, θα αναρωτηθείς κατά πόσο είναι νόμιμο να υπάρχουν παίκτες που μπορούν να ασκήσουν βέτο σε εθνικό πλαίσιο», τόνισε.