Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας πολιτικός ο οποίος κερδίζει από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, κατά κύριο λόγο γιατί είναι “συμπαθής”. Ξέρει πόσο σημαντικό είναι να αξιοποιεί κανείς τα ταλέντα του, έτσι σε κρίσιμες στιγμές δεν φοβάται να δεχθεί και να απαντήσει σε ερωτήσεις. Το απέδειξε σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις προεκλογικά, το απέδειξε και χθες βράδυ στον ενικό του Νίκου Χατζηνικολάου. Βρίσκεται δε υπό μία έννοια στον αντίποδα της επικοινωνιακής στρατηγικής Σαμαρά, ο οποίος ως πρωθυπουργός είχε περιορίσει τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις σε σπάνιες και κατά προτίμηση αποστειρωμένες συνεντεύξεις.
“Οι κινήσεις που κάνω δεν είναι κινήσεις αριστερού Πρωθυπουργού, αλλά κινήσεις ευθύνης,” δήλωσε κάποια στιγμή χθες ο πρωθυπουργός. Κρατάω τη φράση αυτή γιατί νομίζω είναι ενδεικτική της αλλαγής πλεύσης την οποία θέλει να πραγματοποιήσει. Είναι η καλύτερη ένδειξη που έχουμε ότι έχει αποφασίσει να μην έρθει σε ρήξη, ούτε με τους έξω, ούτε με τους μέσα. Δεν εκτιμάς ότι σύντομα θα φτάσουμε σε συμφωνία αν το πας για μετωπική, ενώ πιστεύω ότι έχει βρει κάποιου είδους (προσωρινή) ισορροπία με την αριστερή του πτέρυγα. Άλλωστε, έβγαλε τις πρόωρες εκλογές από το τραπέζι, ένα εργαλείο που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως “απειλή εξαφάνισης” σε όποιον εντός ΣΥΡΙΖΑ διαφοροποιείτο (αφού οι εκλογές εντός 18μηνου γίνονται με λίστα). Βάζεις το όπλο πίσω στη θήκη μόνο όταν τα έχεις βρει με τον “αντίπαλό” σου, όχι πριν.
Κι αν η συμφωνία που εν τέλει συνάψει είναι “υπερβολικά σκληρή”; Νομίζω ότι μόνο στην περίπτωση αυτή θα καταφύγει σε δημοψήφισμα. Το παράδοξο είναι πως μέσα από αυτό μπορεί να πάρει μαζί του στο “ναι” σχεδόν σύσσωμη την αντιπολίτευση -χωρίς όμως τυπικά να σηκώσει το πολιτικό βάρος του να τα “βρει” με Θεοδωράκη, Βενιζέλο και Σαμαρά- ενώ οι “σκληροί” δικοί του που θέλουν τη δραχμή δεν θα είναι παρά μια ανώνυμη μειοψηφία. Λογικά λοιπόν θα κερδίσει και ο λαός θα αποδεχτεί τη νέα συμφωνία.
Τι θα γίνει τότε; Με δεδομένο ότι ο Αλέξης Τσίπρας συντηρεί τη λαοφιλία του πρωτίστως λόγω της σύγκρουσης στην οποία έχει έρθει με τους εταίρους, όταν η μάχη ολοκληρωθεί -και με τη ΝΔ να παραμένει σε διαδικασία ενδοσκόπησης- ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί αναγκαστικά αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τις πραγματικές κυβερνητικές του ικανότητες. Ένας αντίπαλος πιο επικίνδυνος κι απ’ τον πιο σκληρό δανειστή.