“Την παλιά καλή αρχή της Αριστεράς, ότι εν ανάγκη πρέπει να συμφωνήσει ακόμη και με το διάβολο”, φαίνεται πως έχει αντιληφθεί ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Βήματος, Ν. Χειλά.
Έτσι εξηγείται αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες, σημειώνει το Βήμα: “Ο Αλέξης Τσίπρας ερωτοτροπεί ξαφνικά με την πρότινος ορκισμένη εχθρό του”.
Ο αρθρογράφος, στηρίζει την ανάλυσή του σε δημοσίευμα της Süddeutsche Zeitung, η οποία επικαλείται ευρωπαίους διπλωμάτες, οι οποίοι καταγράφουν με έκπληξη τη «ελληνογερμανική αρμονία σε ανώτατο επίπεδο». Κι αυτό εξαιτίας κυρίως του έλληνα Πρωθυπουργού, σημειώνεται, ο οποίος δείχνει να αλλάζει ριζικά προτιμήσεις: Αντί για τις Βρυξέλλες προτιμά το Βερολίνο, και αντί να τηλεφωνεί καθημερινά στον Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ, προκρίνει την πολύωρη επικοινωνία με την γερμανίδα Καγκελάριο.
«Παρατηρούμε όντως μια δραματική μετάθεση του ενδιαφέροντος της Αθήνας προς τη γερμανική πρωτεύουσα» πιστοποιεί γερμανός αξιωματούχος. Έστω και αργά, προσθέτει, ο έλληνας Πρωθυπουργός αντιλήφθηκε ότι το κλειδί για τη λύση του ελληνικού προβλήματος βρίσκεται στην καγκελαρία. «Οι δηλώσεις στήριξης του προέδρου της Κομισιόν δεν του φτάνουν» προσθέτει. «Ο Τσίπρας θέλει χειροπιαστά αποτελέσματα. Και αυτά μπορεί να τα έχει μόνο από την καγκελάριο».
Το πόσο συχνή είναι η επαφή Μέρκελ-Τσίπρα αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό. Σίγουρο είναι μόνο ότι υπάρχει τακτική επικοινωνία μεταξύ του συμβούλου της Καγκελάριου για ευρωπαϊκά θέματα Νικολάους Μάγιερ-Λάντρουτ και του υπουργού επικρατείας Νίκου Παππά. Αυτοί κρίνουν αν υπάρχει ανάγκη συνδιαλλαγής μεταξύ των δυο πολιτικών τους προϊσταμένων και αυτοί επίσης καθορίζουν τη μορφή της επικοινωνίας (τηλεφωνική, γραπτή, ή συνάντηση).
Ο ίδιος αξιωματούχος περιγράφει στη Süddeutsche Zeitung και τη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. «Αυτές προετοιμάζονται στην καγκελαρία» λέει. «Επίσημα ωστόσο λαμβάνονται στις Βρυξέλλες. Η Μέρκελ θέλει, για ευνόητους λόγους, να αποφύγει την εικόνα του ηγεμόνα».
Το νέο όσο και απροσδόκητο ελληνογερμανικό ειδύλλιο δεν βασίζεται βέβαια σε αγάπη, αλλά σε σκοπιμότητα, σημειώνεται στην ανάλυση. Η αφετηρία του είναι γνωστή: Η απόφαση της κ.Μέρκελ να κρατήσει πάση θυσία την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Αυτό επιτάσσει την ανάγκη συμφωνίας της Αθήνας με τους δανειστές για το κλείσιμο του δεύτερου πακέτου βοήθειας, πολύ πιθανό μάλιστα και για την παροχή τρίτου – κι αυτό το αργότερο μέχρι τα τέλη Ιουνίου. Μέχρι τότε όμως, σύμφωνα με την ίδια, η Ελλάδα πρέπει να επιζήσει. Κι αυτό ακριβώς υποδηλώνει η πρόσφατη δήλωση της στις Βρυξέλλες, ότι «πρέπει να γίνουν όλα, για να αποφευχθεί» ο κίνδυνος να μείνει η χώρα χωρίς χρήματα προτού κλείσει η συμφωνία.
Από αυτή την άποψη, οι διάφορες εκδοχές εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – το grexit (η σχεδιασμένη έξοδος), το graccident (η έξοδος μέσω «ατυχήματος»), και το grimbo (από Ελλάδα και limbo, που παραπέμπει σε μια ρευστή κατάσταση, όπως τη σημερινή, στην οποία μπορεί να προκύψει κάθε μορφή χρεοκοπίας) – τίθενται εντελώς εκτός ημερήσιας διάταξης. «Η Μέρκελ λέει όχι σε όλα αυτά. Και ο λόγος της είναι στην προκειμένη περίπτωση νόμος» τονίζει ο αξιωματούχος.
Ο «νόμος» αυτός, προσθέτει ο εκπρόσωπος των Σοσιαλδημοκρατών για θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής Νόρμπερτ Σπίνρατ, ισχύει για όλη την κυβέρνηση – επομένως και για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Οι απειλές του τελευταίου για πιθανό grexit, προσθέτει, αποβλέπουν αποκλειστικά στην αύξηση της πίεσης προς την Αθήνα. «Δεν έχουν καμιά άλλη επιχειρησιακή σημασία» τονίζει.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο εκπρόσωπος των Χριστιανοδημοκρατών σε θέματα προϋπολογισμού Έκχαρτ Ρέμπεργκ. «Ούτε που το συζητάμε» λέει. «Η έξοδος δεν αποτελεί για μας θέμα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να παρουσιάσει ουσιαστικές προτάσεις στους θεσμούς. Έτσι όμως χάνεται πολύτιμος χρόνος. Κι αυτό αποβαίνει εις βάρος της ελληνικής οικονομίας».
Και οι δυο πολιτικοί δηλώνουν πάντως αισιόδοξοι ότι η συμφωνία θα μπορούσε να επέλθει στα μέσα Μαίου. «Η κινητικότητα που επιδείχθηκε στο Eurogroup της Ρίγα αποτελεί καλή αρχή» δηλώνει ο κ.Σπίνρατ. «Οι Έλληνες θα πρέπει ωστόσο να φανούν πολύ πιο συμβιβαστικοί».
Το ερώτημα είναι βέβαια, σε ποια βάση θα επιτευχθεί η συμφωνία. «Ο στόχος των διαπραγματεύσεων δεν είναι να εξευρεθεί η καλύτερη δυνατή οικονομική λύση, αλλά να τηρήσει η Αθήνα στο ακέραιο της υποχρεώσεις της» τονίζει ο κ.Ρέμπεργκ.
Τον ίδιο στόχο ακολουθεί και η κ.Μέρκελ. Η λύση που προωθεί έχει τον παλιό διπλό χαρακτήρα: Παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ υπό τις συνθήκες ενός μεταλλαγμένου μνημονίου. Η σανίδα σωτηρίας που προσφέρει στον κ.Τσίπρα είναι έτσι συγχρόνως και παγίδα. Δύσκολο για τον τελευταίο να πάρει μόνο το πρώτο και να αποφύγει το δεύτερο, καταλήγει το δημοσίευμα.