Έκκληση να υπάρξει μια συμφωνία για την Ελλάδα, απευθύνουν 18 οικονομολόγοι, ανάμεσα στους οποίους ο Τζόζεφ Στίγκλιτς και ο Χρήστος Πισσαρίδης, ζητώντας από τους πιστωτές της χώρας να προχωρήσουν στους «κατάλληλους συμβιβασμούς».
Όπως προειδοποιούν σε περίπτωση μη συμφωνίας θα υπάρξουν σοβαρές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες για τους Έλληνες και για τους Ευρωπαίους πολίτες. Τάσσονται υπέρ του πρωτογενούς πλεονάσματος της τάξης του 1,5% και υπενθυμίζουν τη νωπή λαϊκή εντολή που έχει η ελληνική Κυβέρνηση.
Η επιστολή των 18 οικονομολόγων έχει ως εξής:
“Κύριοι,
οι δυσκολίες των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και το Eurogroup δημιουργούν ένα πραγματικό κίνδυνο μη επίτευξης συμφωνίας – με πιθανότατα σοβαρές συνέπειες, οικονομικές και πολιτικές, για τους Έλληνες και για όλους τους Ευρωπαίους. Η ουσία μιας οικονομικής ένωσης είναι το δούναι και λαβείν – με το να δίνεις τώρα κάτι από το οποίο μπορείς να ωφεληθείς αργότερα, καθώς και με το να ανταποκρίνεσαι στις δημοκρατικές ανάγκες των πολιτών. Στην πραγματικότητα, κατά την άποψη πολλών εξ ημών, «οι κατάλληλοι συμβιβασμοί» από τους πιστωτές θα ωφελούσαν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και όσους επιμένουν η χώρα να παραμείνει στην πορεία της. Χωρίς αλλαγή το ευρωπαϊκό σχέδιο θα μπορούσε να καταρρεύσει.
Φοβούμαστε ότι η ανικανότητα επίτευξης θετικής συμφωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή της διάσπασης όχι μόνο της ευρωζώνης, αλλά και του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το συνεπακόλουθο πλήγμα θα οδηγήσει σε τάσεις πολιτικής αποσύνθεσης.
Είναι ξεκάθαρο τι χρειάζεται τώρα η Ελλάδα: οικονομική ανάκαμψη – με στήριξη από τη σημαντική χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, θέσπιση μέγιστου πλεονάσματος στο 1,5% του ΑΕΠ, με κάποια χρηματοοικονομική αναδιάρθρωση των χρεών της, συσχετισμό της εξυπηρέτησης του χρέους με κάποια ουσιώδη ανάπτυξη και με δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνουν πάταξη της διαφθοράς και αποδυνάμωση των οικονομικών δυνάμεων των Ολιγαρχών.
Επιπλέον, όπως επιμένει και ο αρθρογράφος των Financial Times, Wolfgang Munchau στις 16 Φεβρουαρίου, η ελληνική κυβέρνηση έχει δημοκρατική εντολή για εναλλακτικές πολιτικές σε σχέση με τις αποτυχημένες πολιτικές του παρελθόντος. Για τους εταίρους της, που επί του παρόντος είναι προσκολλημένοι σε ένα μοντέλο δρακόντειας δημοσιονομικής προσαρμογής το οποίο οδηγεί σε ελλιπή ανάπτυξη, υπάρχει η πρόκληση και η ευκαιρία για τη δημιουργία μιας πολιτικής ανάκαμψης, επενδύσεων και δημιουργίας θέσεων εργασίας. Βεβαίως, αυτό απαιτεί έναν βαθμό πραγματισμού. Το αντάλλαγμα όμως, είναι η υπόσχεση για μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη.
Και η ανάπτυξη – όπως λένε – είναι ούριος άνεμος για όλα τα καράβια. Ο χρόνος μπορεί να εξαντλείται, αλλά φαίνεται ότι πρέπει να επιτευχθεί μία συμφωνία.
Prof Joseph Stiglitz
Columbia University, Nobel Prize winner of Economics
Prof Chris Pissarides
London School of Economics, Nobel Prize winner of Economics
Prof Mary Kaldor
London School of Economics
Prof Stephany Griffith-Jones
IPD Columbia University
Michael Burke
Economists Against Austerity
Prof Panicos Demetriades
University of Leicester; former Governor of the Central Bank of Cyprus and ECB Governing Council member
Prof Charles Goodhart
London School of Economics
Sir Richard Jolly
Emeritus Professor Institute for Development Studies
Professor Inge Kaul
Hertie School, Berlin
Prof Gustav A Horn
Macroeconomic Policy Institute (IMK)
Neil MacKinnon
VTB Capital
Prof Marcus Miller
Warwick University
Prof Jose Antonio Ocampo
Columbia University
Avinash Persaud
Peterson Institute for International Economics
Helmut Reisen
Shifting Wealth Consult
Robert Skidelsky
Emeritus Professor, University of Warwick
Hilary Wainwright
Transnational Institute, Amsterdam
Prof Simon Wren-Lewis
Merton College Oxford”.