της Αγγελικής Σπανού
Η ετυμηγορία του γερμανικού συνταγματικού δικαστήριου με την οποία αμφισβητείται η απόφαση της ΕΚΤ για την ποσοτική χαλάρωση σηματοδοτεί -πέρα από όλα τα άλλα- το τέλος της προοπτικής μιας γενναίας οικονομικής στήριξης των χωρών που χτυπήθηκαν από την πανδημία.
Η απόφαση του δικαστηρίου της Καρλσρούης υπογραμμίζει την υπεροχή του γερμανικού συντάγματος επί του κοινοτικού δικαίου. Το γερμανικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει χρηματοδοτικές μεταβιβάσεις, παρά μόνο εγγυήσεις και δάνεια. Επομένως, το Βερολίνο στην πραγματικότητα απαγορεύει τα “πακέτα κορωνοϊού” παρά μόνο αν η χρηματοδότηση γίνει με το μοντέλο των μνημονίων (δάνεια υπό αυστηρούς όρους).
Σε μια τέτοια περίπτωση οι δυσκολίες τις οποίες θα αντιμετωπίσει η χώρα μας είναι προφανείς. Η Ιταλία και η Ισπανία, η τρίτη και η τέταρτη οικονομία στην ευρωζώνη, έχουν ήδη διαμηνύσει ότι θα δώσουν κρατική στήριξη στον ιδιωτικό τομέα όσο και αν διογκωθεί το χρέος τους. Για την Ελλάδα το δίλημμα είναι αν θα προσφύγει στον ΕΣΜ, για να ζητήσει πιστωτική γραμμή, ή αν θα αρκεστεί σε κοινοτικά πακέτα που θα δοθούν επιλεκτικά για συγκεκριμένα projects. Η προσφυγή στον ΕΣΜ ακόμη δεν είναι σαφές τι ακριβώς θα σημαίνει, όμως είναι εύλογο ότι θα συνδέεται με αυστηρές προϋποθέσεις.
Το συμπέρασμα είναι ότι, για άλλη μια φορά, το Βερολίνο δυναμιτίζει την αρχή της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και υπερασπίζεται το δόγμα των πολλών ταχυτήτων εντός ΕΕ. Οι αδύναμοι θα κληθούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους με κάποια υποτυπώδη στήριξη και με ό,τι αυτό θα σημαίνει για την κοινωνική συνοχή.
πηγή: economico.gr