Προστασία 1ης κατοικίας τελικώς θα υπάρχει -όπως όλα δείχνουν- και μετά την 1η Μαΐου.
Η κυβέρνηση πέτυχε-σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr- να συμφωνήσουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί στην παράταση της προστασίας, η οποία και τυπικά εκπνέει αύριο 30 Απριλίου -μετά την αρχική παράταση της διορίας που έληγε 31 Δεκεμβρίου του 2019. Για τον χρόνο της παράτασης η Αθήνα διεκδικούσε 6-8 μήνες επιπλέον, μέχρι τα τέλη του έτους, ενώ οι θεσμοί δεν ενέδιδαν για πάνω από 2 ή 3 μήνες το πολύ.
«Είναι 2-3 μήνες αρκετοί» όμως; Στο ερώτημα αυτό, στο οικονομικό επιτελείο απαντούν με νόημα: «για μια “σκέτη” παράταση; ή ένα νέο καθεστώς προστασίας;» δείχνοντας ότι η χρονική διάρκεια θα έχει ίσως την μικρότερη σημασία σε αυτήν την διαπραγμάτευση.
Σήμερα αναμένεται η πιο κρίσιμη τηλεδιάσκεψη με τους επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών για τις οριστικές αποφάσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες,που επικαλείται το Πρώτο Θέμα, το ελληνικό σχέδιο για το νέο σχήμα προστασίας α΄κατοικίας αλλάζει σε δύο στοιχεία τα όσα ξέραμε:
1. Δεν αποσκοπεί να παρατείνει την προστασία μόνον για όσους «κόκκινους» δανειολήπτες την είχαν και πριν και τώρα θα την έχαναν, αλλά αποσκοπεί να καλύψει και όσους τυχόν «κοκκινίσουν» μέσα στο 2020 λόγω κορωνοϊού. Δηλαδή δεν παρατείνει την παλαιά προστασία, αλλά κομίζει ένα νέο καθεστώς προστασίας για τα «κόκκινα δάνεια» του 2020!
Η πρόταση αυτή φέρεται να προκαλεί την οργή των θεσμών, που δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για ασυλία των κακοπληρωτών. Εναλλακτικά, φέρονται να αποδέχονται έκτακτη επιδότηση όσους κινδυνεύουν λόγω κορωνοϊού. Αν και πώς μπορεί τελικά να συναινέσουν σε μια (περιορισμένη χρονικά;) λύση εκτάκτου ανάγκης, όπως αυτή που προτείνει η κυβέρνηση, θα κριθεί στην τελική διαπραγμάτευση και στις αποφάσεις του πρωθυπουργού.
2. Περιλαμβάνει την λύση “made in USA” για να περνάνε στο Κράτος τα σπίτια των δανειοληπτών, αντί να τα χάνουν στους πλειστηριασμούς, σύμφωνα με το Πρωτο Θέμα. Ανάλογες παρεμβάσεις εφαρμόζονται και στις ΗΠΑ από την FED και στην Ισπανία όπου ο δανειολήπτης μένει στο σπίτι που έχασε.
Ωστόσο και εδώ οι θεσμοί ότι επιμένουν μια τέτοια παρέμβαση να μπορεί να υπάρξει από το Κράτος, μόνον μετά τον πλειστηριασμό και όχι νωρίτερα. Δηλαδή φέρονται να καλοβλέπουν την αμερικάνικη εκδοχή, με βάση την οποία η Πολιτεία μπορεί να συγκεντρώνει σπίτια από πλειστηριασμούς για να ασκεί, στη συνέχεια, οικονομική και στεγαστική πολιτική (για όσους έχουν ανάγκες ή και ευρύτερα για την στήριξη του real estate) αλλά πάντως όχι για να διασώζει τα σπίτια των πτωχευμένων