Με τους ξένους επενδυτές να μετρούν τεράστιες ζημίες και ως εκ τούτου να είναι απρόθυμοι να συνεισφέρουν με φρέσκα κεφάλαια για άλλη μια φορά, οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται σε περιδίνηση καθώς καλούνται να αποφύγουν μια νέα -καταστροφική- ανακεφαλαιοποίηση.
Μεγάλα ονόματα του κόσμου των επενδύσεων, όπως οι Πρεμ Γουάτσα και Τζον Πόλσον, έχουν υποστεί δραστική μείωση στα κεφάλαιά τους και τώρα πιέζουν τις διοικήσεις των τραπεζών για εναλλακτικές λύσεις ώστε να αποφύγουν το ενδεχόμενο μιας ακόμα κεφαλαιακής ένεσης αυτών που πλήττονται από την προσπάθεια μείωσης των κόκκινων δανείων.
«Χασούρα» 600 εκατομμυρίων
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ινδοκαναδός επενδυτής Πρεμ Γουάτσα της Fairfax φέρεται να έχει επενδύσει στη διάρκεια της κρίσης στη χώρα μας γύρω στο 1,3 δισ. σε συμμετοχές στη Eurobank, στην Grivalia, στον όμιλο Μυτιληναίου, στην Eurolife και στο Praktiker. Ομως από την επένδυσή του στη Eurobank και στα ελληνικά ομόλογα, όπως εκτιμάται στην αγορά, χάνει σήμερα περισσότερα από 600 εκατ. ευρώ.
Στην ίδια τροχιά και άλλος ένας μεγαλοεπενδυτής, ο Τζον Πόλσον, που έχει επενδύσει τα τελευταία χρόνια μόνο στην Τράπεζα Πειραιώς 500 εκατ., τα οποία με σημερινές αποτιμήσεις της αξίας των μετοχών του έχουν γίνει 35 εκατ. ευρώ. Επιπλέον σημαντικά κεφάλαια έχει επενδύσει και στην Alpha Bank, καταγράφοντας επίσης μεγάλες ζημίες.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Πρώτου Θέματος, οι μέτοχοι αυτοί λόγω των μεγάλων απωλειών αρνούνται να βάλουν φρέσκα χρήματα στις τράπεζες και απαιτούν από τις διοικήσεις άμεσες λύσεις με πλειστηριασμούς και γενικότερα ρευστοποιήσεις κόκκινων δανείων, αδιαφορώντας για τις πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα προκύψουν. Στην ίδια κατεύθυνση πιέζει και η ΕΚΤ. Ετσι, πλέον η επιθετική ρευστοποίηση των κόκκινων δανείων θα εντείνεται και θα εξελίσσεται την επόμενη τριετία χωρίς κανένα έλεος και κοινωνικό κριτήριο.
Απολύσεις εργαζομένων
Την ίδια στιγμή, το δίπολο βασικοί μέτοχοι και ευρωπαϊκές αρχές πιέζει ασφυκτικά για μείωση του κόστους μέσω απολύσεων και δραστικής μείωσης του δικτύου των καταστημάτων. Οι διοικήσεις εξάντλησαν τα χρονικά περιθώρια με αλλεπάλληλα προγράμματα εθελουσίας. Ωστόσο, τα κίνητρα των προγραμμάτων αυτών δεν αποδίδουν καθώς οι πενηντάρηδες είναι πλέον σπάνιο είδος στις τράπεζες. Οι πληροφορίες φέρουν την Τράπεζα Πειραιώς και την Εθνική Τράπεζα να έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα μείωσης προσωπικού. Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για περίπου 2.000 εργαζομένους σε καθεμία από τις παραπάνω τράπεζες και επιπλέον περίπου 1.000 εργαζόμενους από τις άλλες δύο συστημικές. Καθώς οι τράπεζες βάσει των χρονοδιαγραμμάτων έχουν καθυστερήσει στη μείωση του προσωπικού , το 2019 είναι η χρονιά που πρέπει να παρουσιάσουν υψηλές επιδόσεις σε αυτό τον τομέα.
Εθελούσιες
Απολύσεις προσωπικού σε τόσο μαζική κλίμακα είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο – αν όχι αδύνατο. Γι’ αυτό οι τράπεζες υιοθετούν προγράμματα «εθελουσίας απόλυσης», δηλαδή απολύουν τους υπαλλήλους και προσπαθούν με δέλεαρ την αυξημένη αποζημίωση να τους παρηγορήσουν, να γλυκάνουν τα χάπι. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Τράπεζα Πειραιώς ενημέρωσε φιλικά τους συνδικαλιστές ότι αποφάσισε να θέσει σε ισχύ θεσμικό πλαίσιο που προβλέπει «εθελουσία άδεια άνευ αποδοχών» και «εθελοντική μερική απασχόληση». Μετά τη φιλική ενημέρωση οι συνδικαλιστές ξεσηκώθηκαν και η τράπεζα την επόμενη μέρα αναδιπλώθηκε αποσύροντας το πλαίσιο.
Στην Εθνική Τράπεζα, και συγκεκριμένα στο τμήμα Private Banking, οι περίπου 60 εργαζόμενοι ενημερώθηκαν ότι μπορούν να πάρουν οικειοθελώς την αποζημίωση της εθελουσίας και να αποχωρήσουν. Τους επισημάνθηκε ωστόσο ότι αν δεν το πράξουν άμεσα και το κάνουν ως τις 31 Μαρτίου, η αποζημίωση θα είναι μειωμένη κατά 30%, όσοι δε αγνοήσουν και τις δύο ευκαιρίες ρισκάρουν να απολυθούν με την προβλεπόμενη από τον νόμο αποζημίωση. Να σημειωθεί ότι η διοίκηση της Εθνικής ενημέρωσε τους αναλυτές ότι το 2019 προγραμματίζει να κλείσει 40 υποκαταστήματα από τα 540 που διαθέτει. Συνολικά εκτιμάται ότι οι τράπεζες ως το 2021 θα συρρικνώσουν τα δίκτυά τους τουλάχιστον κατά 300 καταστήματα.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το σενάριο συγχώνευσης της Τράπεζας Πειραιώς με την Alpha Bank που είδε το φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα και διαψεύστηκε. Ο Τζον Πόλσον, που είναι μέτοχος και στις δύο τράπεζες, επιδιώκει μια τέτοια εξέλιξη προκειμένου να δημιουργήσει υπεραξίες και να ανακτήσει τα κεφάλαια που επένδυσε.
Η πρωτοβουλία Γουάτσα
Τα νερά τάραξε ο Πρεμ Γουάτσα με την πρωτοβουλία συγχώνευσης της Grivalia με τη Eurobank ( και στις δύο είναι στρατηγικός μέτοχος), μια κίνηση που βγάζει τη Eurobank από μελλοντικά αδιέξοδα και ταυτόχρονα δημιουργεί προϋποθέσεις να ανακτήσει το χαμένο επενδυτικό έδαφος και να ανταμειφθεί για την… υπομονή και επιμονή στο μέλλον της χώρας. Ομως το μείζον θέμα που παραμένει για τις τράπεζες δεν είναι άλλο από τα κόκκινα δάνεια. Πρόκειται για μια απειλή που μπορεί να προκαλέσει συστημικές αλλαγές που θα αλλάξουν τη φυσιογνωμία τους. Το μέγεθος του κινδύνου έχει γίνει αντιληπτό και όλοι τώρα τρέχουν να βρουν αποτελεσματικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της απειλής. Είναι ενδεικτικό ότι το τελευταίο διάστημα έχουν δει το φως της δημοσιότητας διαδοχικά διάφορα σχέδια, όπως αυτά της Τράπεζας της Ελλάδος, του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αλλά και της Κομισιόν, χωρίς ουδείς να γνωρίζει τι ακριβώς θα συμβεί, ώστε να βοηθηθούν οι τράπεζες να μειώσουν τα χαρτοφυλάκια των κόκκινων δανείων χωρίς να μειωθεί η κεφαλαιακή τους επάρκεια.
Αρκεί να επισημανθεί ότι η ενίσχυση της Eurobank με 1 δισ. περίπου από το σχέδιο συγχώνευσης με την Grivalia θα της επιτρέψει να βγάλει από τα βιβλία της κόκκινα δάνεια αξίας 7 δισ. Το μεγάλο ερώτημα, τηρουμένων των αναλογιών, είναι πόσα λεφτά χρειάζονται για να μειωθούν τα 88 δισ. κόκκινα δάνεια που βρίσκονται στο τραπεζικό σύστημα.
Αδυσώπητο κυνήγι
Πάντως ανεξάρτητα από τις όποιες εξελίξεις, οι τράπεζες έχουν αποδυθεί σε ένα αδυσώπητο κυνήγι των κόκκινων δανειοληπτών. Οι πλειστηριασμοί που διενεργούνται τρεις φορές την εβδομάδα παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας – ήδη υπολογίζεται ότι το 2019 θα πραγματοποιηθούν 32.000 πλειστηριασμοί. Ταυτόχρονα η έννοια προστασίας της πρώτης κατοικίας δεν λαμβάνεται καν υπόψη.
Η επιθετική στάση των τραπεζών είναι τέτοια που πλέον δεν διστάζουν να εκδίδουν διαταγές πληρωμής ακόμα και σε κληρονόμους ανθρώπων που αυτοκτόνησαν λόγω χρεών, όπως συνέβη με συστημική τράπεζα που αρνείται τον συμψηφισμό του χρέους του αυτόχειρα με άλλα ακίνητα ίσης αξίας που της προσφέρουν οι κληρονόμοι και απαιτεί ρευστό.