Όταν η κρίση του ευρώ ξεκίνησε πριν από μισή δεκαετία, οι κεϋνσιανοί οικονομολόγοι προέβλεπαν ότι η λιτότητα που επιβάλλεται στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της κρίσης, θα αποτύγχανε. Θα έπνιγε την ανάπτυξη και θα προκαλούσε άνοδο της ανεργίας. Άλλοι, στην Κομισιόν, την ΕΚΤ και σε μερικά πανεπιστήμια, υποστήριζαν ότι οι συρρικνώσεις, όπως οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, ήταν ακριβώς αυτό, υφεσιακές.
Όπως τονίζει ο οικονομολόγος Joseph Stiglitz σε άρθρο του στο Project Syndicate, η λιτότητα έχει αποτύχει επανειλημμένως, από την αρχική της εφαρμογή υπό τον αμερικανό πρόεδρο Herbert Hoover, ο οποίος μετέτρεψε την κατάρρευση του χρηματιστηρίου στην Μεγάλη Ύφεση, και στα προγράμματα του ΔΝΤ που επιβλήθηκαν στην Ανατολική Ασία και τη Λατινική Αμερική τις τελευταίες δεκαετίες. Και πάλι ωστόσο, όταν η Ελλάδα βρέθηκε σε πρόβλημα, δοκιμάστηκε ξανά.
Διευκρινίζει δε ότι θα μπορούσε μπορεί κανείς να κατηγορήσει την Ελλάδα για τα προβλήματά της εάν ήταν η μόνη χώρα που το «φάρμακο» της τρόικας είχε αποτύχει. Αλλά η Ισπανία είχε πλεόνασμα και χαμηλό χρέος πριν από την κρίση, και αυτή βρίσκεται σε ύφεση. Αυτό που χρειάζεται δεν είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις εντός Ελλάδας και Ισπανίας τόσο, όσο διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στον σχεδιασμό της Ευρωζώνης και μια αναθεώρηση του πλαισίου πολιτικής που έχει καταλήξει σε αυτές τις άσχημες επιδόσεις της Ευρωζώνης.
Σχολιάζει ακόμη ότι όταν οι επιχειρήσεις χρεοκοπούν, η ανταλλαγή debt-swap είναι μια δίκαιη και αποτελεσματική λύση. Η αντίστοιχη προσέγγιση για την Ελλάδα είναι να μετατρέψει τα ομόλογά της σε ομόλογα συνδεδεμένα με το ΑΕΠ. Εάν η Ελλάδα τα πάει καλά, οι πιστωτές της θα πάρουν περισσότερα από τα χρήματά τους. Εάν όχι, θα πάρουν λιγότερα. Και οι δύο πλευρές στη συνέχεια θα έχουν ένα ισχυρό κίνητρο για να προωθήσουν φιλοαναπτυξιακές πολιτικές.
«Σπανίως οι δημοκρατικές εκλογές δίνουν ένα τόσο σαφές μήνυμα όσο αυτό στην Ελλάδα. Εάν η Ευρώπη πει όχι στο αίτημα των ελλήνων ψηφοφόρων για αλλαγή πορεία, τους λέει ότι η δημοκρατία δεν έχει σημασία, τουλάχιστον όταν πρόκειται για την οικονομία. Γιατί να μην κλείσουμε απλώς τη δημοκρατία;», διερωτάται ο οικονομολόγος στο τέλος του άρθρου του.