Αιχμές κατά των ελληνικών κυβερνήσεων, ειδικότερα στην αρχή της κρίσης, αφήνει ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, σε συνέντευξή του στην γερμανική εφημερίδα Die Welt.
Ο κ. Μπαρόζο υποστηρίζει ότι ενώ οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες συναποφάσιζαν στις Βρυξέλλες, δεν τηρούσαν τις αποφάσεις τους στην Αθήνα. «Οι τελικές αποφάσεις λαμβάνονται πάντα ομόφωνα και είναι δεσμευτικές, αλλά επί χρόνια έζησα το φαινόμενο, αρχηγοί κυβερνήσεων να ενεργούν στη χώρα τους σαν να μην ήταν παρόντες στα συμβούλια κορυφής. Ήταν πολιτικά και πνευματικά ανέντιμο», επισημαίνει χαρακτηριστικά, αφήνοντας μάλιστα αιχμές κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου.
«Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονταν πάντα ομόφωνα. Αλλά, κυρίως στην πρώτη φάση της κρίσης, η ελληνική κυβέρνηση όταν επέστρεφε στη χώρα, ισχυριζόταν ότι τέθηκε υπό την πίεση της Μέρκελ. Όποιος παίρνει αποφάσεις θα πρέπει στη συνέχεια και να τις στηρίζει», τονίζει, ενώ αναφέρεται και στην περίπτωση της Γαλλίας:
«Περίεργη ήταν και η στάση της Γαλλίας. Η κυβέρνηση στήριξε όλες τις αποφάσεις. Και πολύ συχνά, στο εσωτερικό, παρουσιάζονταν σαν να μην την αφορούσαν, σαν να αποφάσιζε μια ξένη δύναμη» αναφέρει.
Η Ελλάδα δεν απειλεί το ευρώ
Παράλληλα, ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν εκφράζει την άποψη ότι η Ελλάδα δεν απειλεί το ευρώ, υποστηρίζοντας ότι το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα είναι επαρκώς θωρακισμένο.
«Δεν πρόκειται να ζήσουμε νέα υπαρξιακή κρίση του ευρώ, ακόμη κι αν δεν μπορούμε να αποκλείσουμε νέες αναταράξεις. Αλλά δεν πρόκειται αυτές να έχουν την ίδια συστημική επίδραση. Το ευρώ ανήκει στα δύο σημαντικότερα νομίσματα στον κόσμο, είναι ένα σταθερό νόμισμα», τονίζει.
Προβαίνοντας σε μίνι απολογισμό του έργου του, ο Μπαροζό σημειώνει ότι «θωρακίσαμε την νομισματική ένωση, δείξαμε υπευθυνότητα και αλληλεγγύη, διαθέτουμε κοινή εποπτεία των τραπεζών και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Επίπλέον χώρες όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, που ήταν εστίες μεγάλων ανησυχιών, χάρη στις τεράστιες προσπάθειες και τις θυσίες, βγήκαν ενισχυμένες από την κρίση. Κι αυτό έκανε ολόκληρη την ευρωζώνη πιο ανθεκτική».
«Μόνο λίγοι συμμετέχοντες στα συμβούλια κορυφής είχαν γενική θεώρηση των πραγμάτων, μικρές και μεσαίες χώρες συμμετείχαν αποκλειστικά λόγω των δικών τους συγκεκριμένων θεμάτων, άλλες χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον. Μερικοί πολιτικοί από μεγάλες χώρες δεν διακατέχονταν από υπευθυνότητα για την Ευρώπη. Δεν αντιλαμβάνονταν τις αποφάσεις σαν να ήταν δικές τους… Όταν δημιουργείται η εντύπωση ότι δύο χώρες αποφασίζουν μόνες του, ερμηνεύεται αυτό από τις άλλες ότι οι αποφάσεις τους επιβάλλονται» υπογραμμίζει.