Σε εκποίηση των «ασημικών» του προχωρά ο όμιλος Μαρινόπουλου, την ώρα που το μέλλον τόσο του δικτύου των σούπερ μάρκετ όσο και των προμηθευτών της παραμένει αβέβαιο.
Προκειμένου λοιπόν να βρεθεί το απαραίτητο ρευστό και να καλυφθεί μέρος των υποχρεώσεων οι επικεφαλής του ομίλου εξετάζουν το ενδεχόμενο να βγάλουν στο «σφυρί» μερικές από τις εταιρείες του ομίλου.
Στις παράπλευρες απώλειες της περιπέτειας του ομίλου Μαρινόπουλου συγκαταλέγεται και η γνωστή αμερικανική αλυσίδα καφέ Starbucks μιας και θεωρείται ότι θα βρεθεί πιο εύκολα αγοραστής.
Και αυτό γιατί ενδιαφέρον έχει εκφράσει η ίδια η μητρική εταιρεία με έδρα το Σιάτλ, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες ήδη κατέχει μειοψηφική συμμετοχή της τάξης του 18% .
Τα Starbucks, έφτασαν στην Ελλάδα δύο χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες, το 2002 στον πεζόδρομο της Κοραή, όταν η εταιρεία από το Σιάτλ αποφάσισε να προηγηθεί η Ελλάδα έναντι άλλων χωρών της Γηραιάς ηπείρου. Την ίδια χρονιά με την Ελλάδα άνοιξαν καταστήματα στη Γερμανία ενώ ένα μόλις χρόνο πριν είχε πραγματοποιηθεί η επέκταση της αλυσίδας σε Ελβετία και Αυστρία.
Σε αντίθεση μάλιστα με την πάγια τακτική της εταιρείας, να αναπτύσσεται αυτόνομα στις τοπικές αγορές, στην περίπτωση της Ελλάδας και του Μαρινόπουλου είχε αποφασιστεί η παραχώρηση των δικαιωμάτων όχι μόνο για τα Βαλκάνια και την Κύπρο αλλά και για την Ελβετία και την Αυστρία, κυρίως χάρη των εντυπωσιακών μεγεθών και της πολυσχιδούς δραστηριότητας του ομίλου.
Τέσσερα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες η εταιρεία έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή της, διατηρώντας καταστήματα σε περισσότερα από 70 σημεία της πόλης, συναγωνιζόμενη τη μόνη γνωστή αλυσίδα καφέ της εποχής, Flocafe. Βέβαια μέσα στα χρόνια, αναδιπλώθηκε και αναγκάστηκε να κλείσει περισσότερα από τα μισά. Μετά από συνεχιζόμενες ζημιογόνες χρήσεις, το 2012, με έγκριση της Επιτροπής Ανταγωνισμού ο αποκλειστικός έλεγχος περνά στην «Μαρινόπουλος Εταιρεία Καφέ Ανώνυμη Εμπορική Εταιρεία» ενώ υπογράφεται και φιλικό διαζύγιο μεταξύ των δύο εταιρειών για τις αγορές της Ελβετίας και της Αυστρίας.