«Εννοείται πως δεν τελείωσε η ελληνική κρίση» είναι ο εύγλωττος τίτλος άρθρου του Forbes στο οποίο διατυπώνεται η άποψη, εκ νέου, ότι από την αρχή της ελληνικής κρίσης η έξοδος από το ευρώ ήταν η καλύτερη λύση για την Αθήνα. Και είναι μια λύση που δεν έχει απομακρυνθεί εντελώς.
«Η ιδέα ότι η αναδίπλωση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην Τρόικα το καλοκαίρι θα αποτελούσε το τέλος της ελληνικής οικονομικής κρίσης ήταν κάτι ανάμεσα στην ελπίδα και την παραπλάνηση», γράφει χαρακτηριστικά ο Τιμ Γουόρσταλ. Το μέλος του Ινστιτούτου Άνταμ Σμιθ του Λονδίνου, αναλύοντας τη συμφωνία μεταξύ Αθήνας και δανειστών σχολιάζει, όπως σημειώνει το imerisia.gr, ότι αυτό που πραγματικά συνέβη ήταν ότι το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η ΕΕ είπαν ότι «αν είστε πολύ καλά αγόρια και κορίτσια και κάνετε ότι λέμε, θα σας δώσουμε με το σταγονόμετρο τα χρήματα που χρειάζεστε».
Σχολιάζοντας το θέμα του ασφαλιστικού και το γεγονός ότι η κυβέρνηση υποσχέθηκε να μην κάνει μειώσεις στις συντάξεις, ο Γουόρσταλ σημειώνει ότι δεν πρόκειται για κάτι νέο. «Το ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα ήταν ανέκαθεν το μήλον της έριδος σε αυτές τις συζητήσεις. Ήταν ένα από τα βασικά εμπόδια τέτοια εποχή πέρυσι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές, ήταν και ένα από τα βασικά ζητήματα στην πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης που οδήγησαν σε εκείνες τις εκλογές.
Όποια κι αν είναι τα σωστά και τα λάθη που έχει αυτό το συνταξιοδοτικό σύστημα (και, για να είμαστε δίκαιοι, είναι υπερβολικά γενναιόδωρο με μεγάλο κόστος στα κρατικά ταμεία) ήταν πάντα το κύριο μήλον της έριδος. Και είμαστε εδώ τώρα, τον Ιανουάριο του 2016, να το συζητάμε ξανά, όπως κάναμε το φθινόπωρο του 2014. Κάτι που δείχνει ότι η συμφωνία του καλοκαιριού του 2015 απλά δεν ήταν το τέλος του έπους του ελληνικού χρέους», γράφει ο αρθρογράφος του Forbes.
Κατά την άποψή του, ήταν πάντα αλήθεια ότι η ελληνική χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ θα ήταν η καλύτερη λύση. «Και το γεγονός ότι αυτό δεν έγινε είναι ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά τώρα. Και έτσι, παρατείνεται ο ελληνικός οικονομικός πόνος, καθώς συνεχώς αναγκάζονται να υποτάσσονται στις απαιτήσεις της Τρόικας για τις δαπάνες», σημειώνει.
Στην οικονομική πολιτική, όπως και στην οδοντιατρική, καταλήγει ο Γουόρσταλ, είναι συχνά καλύτερο το σοκ του δυνατού πόνου τώρα, για να το ξεπεράσεις, παρά να προσπαθήσεις να παρατείνεις τα πράγματα. «Με το δεύτερο τρόπο, ο πόνος στο τέλος επιστρέφει ούτως ή άλλως και συνήθως είναι χειρότερος».