Κι ενώ η επίσημη θέση του υπουργείου Οικονομικών είναι πως οι “κόκκινες γραμμές” της ελληνικής κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση παραμένουν, διαβάζω στο πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ της Καθημερινής ότι στην πραγματικότητα μάλλον ξεθωριάζουν, σε ζητήματα όπως το ασφαλιστικό, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα φορολογικά. Οι εταίροι έχουν το χρόνο (και τα χρήματα) με το μέρος τους, οπότε εκτιμώ πως οι όποιες υποχωρήσεις τους για να κλείσει μια ενδιάμεση συμφωνία θα είναι περιορισμένες και καλά ζυγισμένες.
Για παράδειγμα, δεν αποκλείεται η κόκκινη γραμμή των εργασιακών να είναι η μόνη που δεν θα ξεβάψει – η κυβέρνηση πρέπει να φέρει πίσω ένα μίνιμουμ επιτυχίας, πάνω στο οποίο να χτίσει το οικοδόμημα της “καλής συμφωνίας”, κάτι το οποίο οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται. Ενδιαφέρον πάντως έχει και η χθεσινή υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από τη Moody’s, όχι για την υποβάθμιση αυτή καθ’ αυτή, αλλά για την αιτιολόγηση που τη συνοδεύει.
Εκτός από την υψηλή αβεβαιότητα όσον αφορά τη σύναψη συμφωνίας με τους δανειστές, ο οίκος αξιολόγησης αναφέρεται και στα σημαντικά ρίσκα εφαρμογής ενός νέου μεσοπρόθεσμου προγράμματος χρηματοδότησης. Μπορεί λοιπόν η κατάσταση να ομαλοποιηθεί σχετικά, με το που θα κλείσει μια ενδιάμεση συμφωνία, αλλά στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων είναι που παραδοσιακά “χαλάει η σούπα”. Η Moody’s σημειώνει επίσης ότι η εύθραυστη ανάκαμψη της οικονομίας και οι προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης της κυβέρνησης έχουν εκτροχιαστεί – κάτι που προκύπτει και από την έκθεση του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής.