Παραπονέθηκε κανείς ότι «στην Αθήνα δεν καταλαβαίνουμε την αλλαγή των εποχών»; Τέσσερις σούπερ αθηναϊκές διαδρομές κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο.
Κάνε κοπάνα, πάμε Παραλία…
Το παραλιακό μέτωπο που ο Lonely Planet αποκαλεί χαριτωμένα «αθηναϊκή ριβιέρα», από το Φάληρο ως τη Γλυφάδα, είναι η ιδανική διαδρομή για να περπατήσεις πλάι στη θάλασσα με μάτια μισόκλειστα από την αντανάκλαση του ήλιου που λάμπει πάνω από τα νερά του Σαρωνικού, καταστρώνοντας τα πρώτα διακοποσχέδια.
Ξεκινάς κατεβαίνοντας από το τραμ στη στάση που λέγεται Τροκαντερό, περνάς πρώτα από τη Μαρίνα Φλοίσβου και εν συνεχεία από το ομώνυμο πάρκο, για να ακολουθήσεις την μεγάλη πλακόστρωτη διαδρομή δίπλα στη θάλασσα (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ιδανική και για ποδηλατάδες). Αναλόγως πόσο θες να περπατήσεις, ή να κάνεις πετάλι, θα φτάσεις είτε μέχρι τον Μπάτη, εκεί όπου «όλοι μαζευόμασταν για μπάνιο τα πρωινά» που λέει και το τραγούδι και θα στρίψεις αριστερά στην Αχιλλέως για μεζεδοκατάνυξη στο Παλαιό Φάληρο, ή θα συνεχίσεις μέχρι την Μαρίνα του Αλίμου, για καφεδάκι ή μπύρες με θέα θάλασσα στο Skipper’s.
Στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και τον λόφο του Φιλοπάππου
Ξεκινάς από το Μουσείο της Ακρόπολης, και διασχίζεις τον ωραιότερο ίσως πεζόδρομο της Αθήνας, παρέα με πλήθη ντόπιων και τουριστών, ανάμεσα σε πλανόδιους μουσικούς που μάλλον θα μπεις στον πειρασμό να αράξεις σε ένα πεζούλι για να τους ακούσεις, και πλάι σε μερικά από τα εντυπωσιακότερα νεοκλασικά της πόλης.
Κατηφορίζεις προς το Θησείο, όχι (όχι ακόμα τουλάχιστον) για να πιάσεις τραπέζι σε ένα από τα cafe του, αλλά για να στρίψεις αριστερά στο πλακόστρωτο του Πικιώνη, και να ανηφορίσεις τα κιτρινοπράσινα από τις μαργαρίτες μονοπάτια του λόφου του Φιλοπάππου.
Στην Πλάκα και τα Αναφιώτικα
Προφανές όσο και ο ανοιξιάτικος ήλιος που δύει στη δύση, αλλά γίνεται θέμα για τέλειες αθηναϊκές διαδρομές που δεν συμπεριλαμβάνει τις δυο ωραιότερες γειτονιές της έρμης αυτής πόλης; Δε γίνεται, θα απαντήσουμε μόνοι μας. Και θα σας προτρέψουμε μια χρονιά ακόμα να τριγυρίσετε στα σοκάκια της Πλάκας μυρίζοντας τα αντηλιακά των τουριστών της (που ευωδιάζουν διακοπές) ξεκινώντας από τον πεζόδρομο της Κυδαθηναίων και συνεχίζοντας στην Τριπόδων με το Φανάρι του Διογένη, μέχρι να στρίψει και να μετονομαστεί σε Λυσίου.
Από εδώ θα ανεβείτε τα σκαλάκια της Μνησικλέους, προς την οδό Θεωρίας, όπου βρίσκεται το πρώτο πανεπιστήμιο του ελληνικού κράτους, η εντυπωσιακή Οικία Κλεάνθους, που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά, αντί να ακολουθήσετε τον δρόμο προς την Αρχαία Αγορά, θα στρίψετε στο δρομάκι που δεν έχει όνομα, προς την αντίθετη κατεύθυνση, για να καταλήξετε στα ασβεστωμένα σοκάκια και τις λουλουδιαστές αυλές των Αναφιώτικων.
Στην Ερμού και τα πέριξ του Κεραμεικού
Το «κάτω» κομμάτι του πεζόδρομου της Ερμού, αυτό που ξεκινά από τον σταθμό του Θησείου και κατηφορίζει προς το αμαξοστάσιο του ΗΛΠΑΠ απέναντι από το Γκάζι, έχει πανέμορφα νεοκλασικά αντί για βιτρίνες και παγκάκια στη σκιά των δέντρων αντί για κοσμοσυρροή.
Αν κάνεις τη διαδρομή ανάποδα (από το Γκάζι προς το Θησείο) κερδίζεις σε… Ακρόπολη για φόντο, αν την κάνεις προς τα κάτω θα βάλεις λιγότερο κόπο –είναι κατηφορική– και θα καταλήξεις πρώτα στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού, που τυγχάνει ένας από τους ωραιότερους της Αθήνας, και μετά στα στενάκια του Γκαζιού που (ναι ξέρουμε δεν το περιμένεις αλλά) είναι μια εντελώς διαφορετική γειτονιά στο φως της μέρας.